Gezien in 2022 : bioscoopfilms

Net als vorig jaar heb ik een handig overzichtje en statistiekjes via Letterboxd:

Ja, je ziet het goed: ik zag maar liefst 242 films vorig jaar wat 36 films meer is dan in 2021 (wat al een zwaar kijkjaar was) en daar heb ik zo'n 434 uur van mijn leven aan gespendeerd.

In dit blogbericht ga ik het enkel hebben over de films die ik effectief in de cinema zag en dat waren er 49 - ik vind het nog steeds een beetje jammer dat het er geen 50 geworden zijn (ziet er mooier uit) maar er speelde ver niets in de cinema's in december en ik ga ook niet zomaar naar iets gaan kijken...

49 films dus om uit te kiezen, waarvan er eentje de volle vijf sterren kreeg, twee 4.5 sterren en maar liefst 18 films vier sterren. Ik zou zeggen: een héél goed cinemajaar! Ik deelde daarentegen wel 4 keer 2.5 sterren uit (da's dus echt niet goed) en ook een keer 2 sterren (da's dus gewoon bagger).

Mijn top tien wordt dus gekozen uit die 21 goeie films waarvan er eentje eigenlijk al niet meetelt want dat was een rewatch (dat was Madeleine Collins die bovendien al in mijn top 10 van 2021 stond), 20 films dus in de aanbieding en daar komt volgende top 10 van:

1. National Theatre live: Prima facie - Justin Martin

Mijn lijst, mijn regels en dus wordt deze captatie van een live voorstelling van een toneelstuk het beste wat ik in 2022 in de cinema zag...

Deze werd slechts twee keer vertoond in Kinepolis in hun segment Theater in de cinema (eind september - begin oktober) en hier had ik zo hard naar uitgekeken, zo hard zelfs dat ik schrik had om te gaan voor in het geval ik het niet goed ging vinden. Vrees voor niks.

Jodie Comer bewees hier nog maar eens wat een klasseactrice ze is en wie dit niet gezien heeft mag gerust de haren uit zijn hoofd trekken.

Mijn bespreking kan je hier lezen.

2. Tori et Lokita - Jean-Pierre en Luc Dardenne

September 2022 was een hele goeie cinemamaand want ook plek 2 wordt ingenomen door een film die ik dan zag.

Nog zo'n film waar je een beetje lamgeslagen in je stoel achterblijft als hij gedaan is. De broers Dardenne kregen in Cannes vorig jaar een speciale prijs voor deze film en die was dik verdiend: deze film over twee vluchtelingenkinderen die het hoofd proberen boven water te houden, kwam hard binnen. 

Mijn bespreking kan je hier lezen.

3. The quiet girl (An Cailín Ciúin) - Colm Bairéad

De eerste van op het filmfestival die zijn intrede doet in mijn top 10. En één van de 15 films die momenteel op de shortlist van de Oscar voor beste Internationale film staan - op het afgelopen filmfestival werden een serieus aantal van die films vertoond - en die voor mijn part gerust bij de finale 5 mag horen. 

Deze kleine stille film, bijna helemaal Iers gesproken, wist een snaar te raken. Dat ik op voorhand al het boek had gelezen waar dit op gebaseerd werd, was daarbij helemaal geen belemmering.

Mijn bespreking kan je hier lezen.

4. Corsage - Marie Kreutzer

Nog eentje van op het filmfestival en dit is de Oostenrijkse inzending die het tot op de shortlist van de Oscars geschopt heeft.

Het was meteen ook de film waardoor ik me van het bestaan van actrice Vicky Krieps bewust werd (ik zag trouwens nog een film met haar op het filmfestival: Plus que jamais) en nee, hier ben ik niet in een kijkvortex gevallen (ze heeft nog niet zoveel films op haar naam staan) maar 't is wel een actrice om in de gaten te houden.

Corsage is een Sisifilm die ons keizerin Elisabeth in Beieren op een totaal andere manier laat zien: ze is hier veertig - het moment waarop ze besliste om haar gezicht niet meer aan de mensheid te laten zien - en lijdt aan heel wat psychische kwalen die niet uit de weg gegaan worden in de film. Sterke cinema.

Mijn bespreking kan je hier lezen.

5.  L'événement - Audrey Diwan

Ook een staaltje sterke cinema dat ik in het begin van het jaar zag.

Dit is de verfilming van het gelijknamige boek van Annie Ernaux en geeft weer hoe het er in de jaren '60 in Frankrijk aan toe ging als een vrouw ongewenst zwanger werd en een abortus wou: 't was niet gemakkelijk - en bovendien illegaal...

Schitterend geacteerd en prachtig in beeld gebracht.
Zwaar de moeite.

Mijn bespreking kan je hier lezen.

6. Drive my car en Wheel of fortune and fantasy - Ryusuke Hamaguchi

Twee films voor de prijs van één. Beide van de Japanse regisseur Ryusuke Hamaguchi.

Drive my car was bij de Oscars vorig jaar genomineerd als beste buitenlandse film maar ook als beste film tout court. Die laatste won hij niet, maar hij werd toch netjes beste buitenlandse film. Ik was in maart helemaal weg van deze drie uur durende film die gezapig voortkabbelde. Ik was echt in de zone toen.

Enkele maanden later ging ik naar Wheel of fortune and fantasy kijken, de anthologiefilm die Hamaguchi maakte voor Drive my car maar die pas later in de bioscopen kwam. Ook van deze film was ik helemaal weg. En daarom mogen ze samen in mijn top 10.

Mijn bespreking van Drive my car kan je hier lezen.
Mijn bespreking van Wheel of fortune and fantasy hier.

7. Good luck to you, Leo Grande - Sophie Hyde

Nog een film die ik op het filmfestival zag en waarin Emma Thompson simpelweg schittert. Als ze hier geen Oscarnominatie voor krijgt, versta ik het ook niet meer...

Ze speelt een gepensioneerde lerares die na de dood van haar man nog eens van de grond wil gaan en ze huurt een escort in, de genaamde Leo Grande. Moet je gewoon gezien hebben.

Mijn bespreking kan je hier lezen.

8. Revoir Paris - Alice Winocour

Ik zag in 2022 vijf films in de bioscoop waarin Virginie Efira meespeelde en dan moet er gewoon eentje in mijn jaaroverzicht belanden, dat kan niet anders...

Aangezien ik Madeleine Collins al in 2021 eens in de cinema had gezien en die al in mijn top 10 van 2021 was beland, viel die af. En dan kwam Revoir Paris in mijn vizier. Trouwens niet alleen omdat die tweede keus was. Dit was echt de beste film met Virginie die ik in 2022 zag.

Ze speelt hier een vrouw die slachtoffer was bij de aanslagen in Parijs en die daar mee om moet zien te gaan. Echt een straffe vertolking.

Mijn bespreking kan je hier lezen. (Overigens: de andere films die ik met haar zag waren En attendant Bojangles, Don Juan en Les enfants des autres)

9. La panthère des neiges (The velvet queen) - Marie Amiguet en Vincent Munier

Een documentaire mag er ook bij, jawel. Hier gaan we op zoek naar het mythische sneeuwluipaard in de Himalaya.

Prachtige beelden met muziek van Nick Cave (geen reden voor mij om de film te gaan bekijken maar het paste er wonderwel bij). Een aanrader.

Mijn bespreking kan je hier lezen.

10. Lightyear - Angus MacLane

Deze is misschien een beetje controversieel maar mag mijn top 10 in omdat ik er zoveel kijkplezier aan beleefd heb. En ik vond het ook echt een goeie film die van begin tot eind wist te boeien. Wat de rest van de mensheid er ook van mag vinden...

Kleine bespreking hier.

En wat valt mij op na het samenstellen van deze top 10? Dat het netjes verdeeld is tussen mannelijke en vrouwelijke regisseurs. En dat zonder echt veel moeite te doen of zelfs te letten op wie een film regisseerde. Het gaat - misschien - de goeie kant uit.