Gezien in 2022 : thuis op het scherm

En we zijn gekomen aan de grote finale - niet meteen omdat dit beter of hoger gewaardeerd wordt dan mijn vorige eindejaarslijstjes maar gewoon omdat dit een laaaaaaaaaaaaaaaaang bericht wordt met verschillende overzichten bij elkaar: mijn favoriete dingen die ik thuis op mijn eigen scherm gezien heb.

Mijn nieuwe tv die in augustus mijn woonkamer binnen kwam 💕

Opgedeeld in films, series en documentaires.

Beginnen doe ik met de 10 films die het meest indruk gemaakt hebben. De top 2 kreeg 4.5 sterren, de rest 4. Een aantal films telde ik niet mee omdat het rewatches waren - van de 52 films die in aanmerking kwamen, had ik er namelijk 6 al eens eerder gezien.

1. Brief encounter - David Lean (1945)

Ik blijk dus echt wel fan te zijn van films uit de jaren '30 en '40 (er volgt er nog één in dit overzicht) en dit brave liefdesverhaal tussen een getrouwde huisvrouw en een al even getrouwde dokter die elkaar 1 keer in de week ontmoeten, maakte grote indruk. Een klassieker met rede.

2. Tampopo - Juzo Itami (1985)

Deze werd afgelopen zomer op Canvas uitgezonden en zoals op de poster staat is dit "de eerste Japanse noedelwestern". Voor ik er aan begon dacht ik: ja, ja, zal wel... Maar ik werd helemaal opgeslorpt door dit verhaal van een man die een stop doet bij een noedelrestaurantje en daarna de eigenares wil helpen om de beste noedels ter wereld te maken. Dat je daarbij nog wat verschrikkelijk vieze etengerelateerde dingen moet verstuwen (die scène met die eierdooier! - braakneigingen had ik daarbij), nam ik voor lief.

3. Jeanne Dielman, 23 quai du Commerce, 1080 Bruxelles - Chantal Akerman (1975)

Een film die al jaren op mijn radar stond, maar ik kwam er maar niet aan toe om hem te bekijken (dat hij 3 uur duurt speelde daar ook in mee). In 2021 werd de film op - toen nog - VRTnu geplaatst en ik bekeek hem op 2 januari net voor hij van de website zou verdwijnen, wat hem de eerste film van het jaar maakte voor mij. En 't was meteen raak.

Dit was gewoon een schitterende film. Ja, een beetje saai en monotoon misschien, maar daardoor kom je in een flow terecht en toen mocht het van mij nog 5 uur duren. Dat hij afgelopen december door Sight & Sound tot beste film ooit gekroond werd (om de 10 jaar herverkiezen ze die) was voor mij de kers op de taart. Dik verdiend.

Hij werd eventjes terug op VRTmax geplaatst maar is daar ondertussen ook weer van verdwenen.

4. Ninjababy - Yngvild Sve Flikke (2021)

Dit was dan weer de allerlaatste film die ik in 2022 bekeek, tijdens mijn oudejaarsmarathon thuis. Per toeval gevonden op Primevideo en met het idee dat het Shiva baby was - een mens kan zich vergissen - maar uiteindelijk helemaal niet erg.

Hier ontdekt een jonge vrouw dat ze eigenlijk al 6 maanden zwanger is zonder dat ze het weet en ze wil dat kind ab-so-luut niet. Jammer genoeg is ze rijkelijk te laat voor een abortus dus moet het kind er zo uit komen.

Ik was gewoon blij dat we eens iemand in een film zien die geen kinderen wil en dat die wens ook doorheen de hele film gerespecteerd wordt. En vooral: dat ze niet ineens als het kind geboren is, ze een golf van moederlijkheid over zich voelt spoelen en dat dan alles koek en ei is.

En daarnaast is het gewoon ook een hele leuke en grappige film.

5. Men - Alex Garland (2022)

Gemist in de bioscoop maar al snel opgepikt door Primevideo (echt mensen, deze streamingdienst verdient meer liefde zelfs al zit er zo'n evil corporation achter).

Jessie Buckley - altijd goed - speelt een vrouw die na de zelfmoord van haar partner zich even wil terugtrekken op het platteland. En dat komt natuurlijk niet goed want zoals we weten zit het daar vol met rare mensen...

Het einde is bovendien meer dan WTF??? te noemen, maar ik ben blij dat ik deze film gezien heb.

6. Now, voyager - Irving Rapper (1942)

Oh my, ik ben echt fan van Bette Davis aan het worden en in deze film toont ze echt wat ze kan.

Ze speelt een muizige oude vrijster die zich vanonder het juk van haar moeder weet los te werken en zal daarna de wereld gaan ontdekken. Dat ze na de zoektocht naar zichzelf haar pasverworven kennis aanwendt om ook anderen te helpen, kon ik alleen maar toejuichen. 

Een dijk van een film.

7. Memories of murder - Bong Joon Ho (2003)

In 2022 werd ik lid van nog maar een filmgroep op Facebook en deze werd daar aangeprezen. Dat werd kijken.

Dit is een Koreaanse detectivefilm waarin een detectivepaar op zoek moet naar een seriemoordenaar. Spannend, grappig en meeslepend tot het einde. Meer mensen zouden dit moeten zien.

8. Harold and Maude - Hal Ashby (1971)

Nog zo'n film waar ik al jaren van op de hoogte was maar die ik nooit bekeek. En ik was er uiteindelijk weg van.

Harold is een jongeman die flirt met de dood (hij doet niks liever dan zijn zelfmoord faken in de hoop dat zijn moeder er op reageert) en wanneer hij op een begrafenis - van iemand die hij niet kent - de zeventigjarige Maude ontmoet, leert hij wat het leven waard is van deze bruisende senior. Zelfs het feit dat er een romance tussen de twee ontstaat, kon mij niet afschrikken. 

Zeker niet voor iedereen dit, maar ik vond hem fantastisch.

9. Adam - Maryam Touzani (2019)

2022 was het jaar waarin ik heel wat films bekeek die genomineerd waren voor diverse prijsuitreikingen. Voor de Magrittes die in februari werden uitgereikt, bekeek ik heel wat Franstalige Belgische films - of toch films die genomineerd waren, 't is allemaal wat vaag bij de Magrittes wie en wat nu juist in aanmerking komt.

Totaal blown away door deze film die zich in Casablanca in een klein bakkerijtje afspeelt waar Abla voor zichzelf en haar dochtertje probeert te voorzien. Samia komt hoogzwanger aan haar deur kloppen en deze onbekende wordt opgenomen in het gezinnetje.

In se was dit gewoon twee vrouwen in 1 ruimte maar zelden zo'n mooie film gezien.

10. Repulsion - Roman Polanski (1965)

Ja, ik weet het, 't is Polanski en die mogen we niet meer bekijken (de film is trouwens zijn eerste en dateert van voor de feiten waar hij voor veroordeeld werd) maar ik keek omdat dit één van de eerste films is waarin Catherine Deneuve de hoofdrol speelde - hier zat ik wel in een kleine kijkvortex na het zien van een documentaire over haar leven. Van de drie films die ik kort na elkaar bekeek, bleek Repulsion het meeste indruk te maken op mij. Ik zat volledig gefixeerd te kijken naar de mentale ondergang van een jonge vrouw, meer dan sterk gespeeld door Deneuve.

Bekijk dit.

En zoals vorig jaar ook gezegd: met 48 boeken, 72 strips en 242 films had ik nog niet genoeg tijd gevuld met entertainment want er werd ook nog stevig naar series gekeken. Hieronder volgt mijn top 10 met daarna nog een Vlaams luikje:

1. Wednesday. Seizoen 1 (Netflix)

Tja, dit was helemaal op mijn lijf geschreven: een donkere, komische reeks waar de hand van Tim Burton voelbaar was met een protagonist die met uitgestreken gezicht de grootste dreigingen kan uiten.

Of Jenna Ortega een grote toekomst tegemoet gaat als actrice, weet ik niet, maar voor de rol van Wednesday Addams leek ze wel in de wieg gelegd.

Dit werd op drie dagen tijd verslonden en dan nog alleen omdat het in de week uitkwam.

2. A league of their own. Seizoen 1 (Primevideo)

Deze reeks - gebaseerd op de gelijknamige film uit 1992 - vertelt in se hetzelfde verhaal maar dan met een andere baseballploeg.

Waargebeurd met serieuze research die er aan vooraf gegaan was, bleek dit helemaal mijn kopje thee.

De acht afleveringen werden op twee dagen erdoor gejaagd en ik wil meer! Maar er is nog steeds geen nieuws over een mogelijk tweede seizoen...

3. The Orville: new horizons. Seizoen 3 (Disney+)

De meest Star Trek serie zonder Star Trek te zijn, dat is deze reeks. Geen wonder dat ik er weg van ben.

Het derde seizoen kwam helemaal onverwacht aangezien het tweede al van 2019-2020 dateerde en ik de hoop op een vervolg al had opgegeven... 

Of er hier nog een vierde seizoen van komt, is nog steeds niet geweten.

4. Gentleman Jack. Seizoen 2 (BBC/HBO)

Ook hier had ik niet meer op gehoopt aangezien het eerste seizoen - mijn favoriete serie van 2019 - al zo'n 3 jaar in het verleden lag. En daar was het dan opeens!

Toegegeven, het nieuwe was er wat van af, maar dit bleef een heerlijke reeks om naar te kijken.

Net na de laatste aflevering kwam jammer genoeg het nieuws dat HBO niet meer verder wou met de reeks. De BBC is nog wat halfslachtig naar een andere partner aan het zoeken, maar ik ga er maar niet te hard op hopen. Jammer want Anne Lister heeft nog genoeg uitgespookt in de jaren die volgen op de reeks...

5. Guillermo del Toro's cabinet of curiosities (Netflix)

Een halloweengeschenkje van Netflix.

Guillermo del Toro sprak 7 andere regisseurs aan voor een aflevering en maakte er zelf ook eentje.

Ik besprak alle afleveringen in deze blogpost en hoewel ze wisselend van kwaliteit waren, is het geheel toch de moeite van het bekijken waard.

6. The haunting of Hill House (Netflix)

Deze miniserie is al een aantal jaartjes oud (2018) maar ik durfde er eigenlijk nooit naar kijken - schijtluis, ik weet het...

Horrorfilms doen mij normaal gezien weinig maar als het met geesten is, dan pas ik vriendelijk en deze reeks gaat net over een huis waar heel wat rare dingen gebeuren.

Hiervoor kan ik mezelf enkel maar berispen want dit is een dijk van een reeks waar weliswaar geesten en dergelijke in voorkomen, maar die eigenlijk meer een degelijk familiedrama is. Kijken!

7. Evil. Seizoen 1 (Play6)

Nog zo'n reeks die niet superrecent is maar die deze zomer voor de eerste keer bij ons op tv werd uitgezonden. En ik wou eigenlijk dat ze er meteen de twee volgende seizoenen al achter aangeplakt hadden....

Dit werd in de markt gezet als "The X-files van de 21e eeuw" en ja, dat kan ik begrijpen, maar de serie is ook iets compleet anders. Om te beginnen wordt er vertrokken van de katholieke kerk en de demonen die daar verzwegen worden. We krijgen hier een priester in opleiding die nog wat met een oud lief scharrelt, een forensisch psychologe die wordt ingeschakeld om er een wetenschappelijk tintje aan te geven en een manusje van alles die in niks gelooft.

Maar mensen, dit sprak mij heel hard aan.

Momenteel wordt het eerste seizoen heruitgezonden en je kan het op GoPlay bekijken.

8. Les combattantes (Netflix)

Een serie waar ik op de bots naar begon te kijken op de RTBF, over vier vrouwen (de vrouw van een industrieel, een non, een prostituee en iemand op de vlucht omdat ze iets mispeuterd heeft) die tijdens WOI proberen te overleven.

Mogelijks niet voor iedereen, maar ik heb dit graag gezien. 

Ondertussen is dit op Netflix te zien als Women at war.

9. The lord of the rings: the rings of power (Primevideo)

Ja hoor, die veel te dure en overroepen serie van Amazon mag hier ook een plekje innemen.

Voor mij was het gevoel van de films van Peter Jackson helemaal aanwezig en hoewel het wat aansleepte en je soms niet goed wist waar ze nu juist naartoe wilden, zat ik elke week braaf klaar om een nieuwe aflevering te zien.

Toch één van de hoogtepunten voor mij - en nee, ik heb House of the dragon niet gezien wegens geen Streamz...

10. Legends of tomorrow. Seizoen 7 / Supergirl. Seizoen 6 (Netflix)

De enige twee series van DC waar ik nog naar keek (Arrow heeft me nooit geïnteresseerd en The Flash is supersaai geworden). En voor allebei het laatste seizoen.

Voor Supergirl was het echt het laatste seizoen en deze serie kreeg ook een min of meer mooie afronding. Ik heb jaren met plezier de avonturen van Kara Danvers en haar groep vrienden gevolgd en kijk er tevreden op terug.

Legends of tomorrow is een compleet geschifte serie met superhelden die jammer genoeg geen afronding heeft gekregen. Dit zevende seizoen eindigde met een serieuze cliffhanger maar doordat zender The CW werd overgekocht is er kuis gehouden in hun reeksen en deze werd in de vuilbak gegooid. Jammer.

Maar 2022 was ook een schitterend jaar voor Vlaamse fictie en ik heb met plezier naar volgende series gekeken:

1. Chantal. Seizoen 1 (één)

Ik dacht eerst dat dit niks ging zijn aangezien het een spin-off van Eigen kweek is met een personage waar ik niet veel mee had toen.

Maar Chantal wist mij aangenaam te verrassen en Maaike Cafmeyer schittert hier. Op naar dat tweede seizoen!

2. Nonkels. Seizoen 1 (Play4)

Dit had zo fout kunnen uitdraaien maar bleek één van de meest hartverwarmende series van 2022.

Ja, de "nonkels" zijn kneuterig en kleingeestig, maar o zo herkenbaar. Ook hier is al een tweede seizoen van beloofd.

3. Roomies (één)

Dit was een klein fijn reeksje over twee vriendinnen die in Brussel gaan samenwonen. Flapuit Ama is lesbisch en de schuchtere Bibi ontdekt dat ze ook op vrouwen valt. Wat volgt is gewoon jong zijn en jezelf ontdekken.

Mooie fictie van eigen bodem.

4. F*ck you very very much. Seizoen 1 (Play4)

Hier had ik gewoon niks van verwacht (net als bij Billie vs. Benjamin en Mijn slechtste beste vriendin, maar die waren écht bucht), maar dit viel veel beter mee dan verwacht en ik heb met plezier alle afleveringen bekeken.

Dit zal ook niet voor iedereen zijn - vooral dan de mannelijke helft van de bevolking vrees ik dan - maar er zitten wel goeie dingen in.

En dan als uitsmijter nog de beste documentaires die ik in 2022 zag:

1. Flee - Jonas Poher Rasmussen (2021)

Deze bekeek ik naar aanleiding van de Oscars. Hij was genomineerd voor Animatiefilm, Documentaire en Buitenlandse film maar won jammer genoeg geen enkele keer en voor mij mocht hij gerust winnen in al die categorieën. Foei, Oscars!

Doordat het animatie is, werd het verhaal van vluchteling Amin pakkend weergegeven en ik zat helemaal in het verhaal.

2. Romy: femme libre - Lucie Cariès (2022)

Niet de enige documentaire over Romy Schneider die ik in 2022 bekeek.

Deze kreeg haar première op het afgelopen filmfestival van Cannes en werd een week later al uitgezonden op de Franse televisie. We krijgen het leven van Romy Schneider te zien en de moeilijkheden waar ze tegen moest opboksen in haar leven als actrice en vooral dan haar verhuis naar Frankrijk omdat het in Duitsland niet meer uit te houden was. 

Sterk.

3. Deneuve, la reine Catherine - Virginie Linhart (2022)

Nog zo'n monument uit de Franse cinema die haar eigen documentaire kreeg vorig jaar. Zelf wist ik weinig tot niets van haar leven en ik was serieus onder de indruk.

Aansluitend bekeek ik drie films waarin ze speelde (waaronder Repulsion die hierboven ook een plekje kreeg) en ik heb een hernieuwde bewondering gekregen.

4. Conversation avec Romy Schneider - Patrick Jeudy (2018)

Nog eentje over Romy Schneider en hier gaat het over een legendarisch interview met Romy dat door journaliste Alice Schwarzer werd afgenomen. Het is vooral Schwarzer die terugdenkt aan dat interview en haar mening daarover geeft met stukken van de conversatie die op band werd opgenomen er tussen door.

Opnieuw: sterk.

5. Film: the living record of our memory - Inés Toharia Terán (2021)

Valt het op dat ik vooral docu's over film bekeken heb?

Deze zag ik op het Filmfest in Gent en hoewel sommigen deze wat te technisch vonden, zat ik geboeid te kijken naar hoe film geconserveerd en bewaard wordt in de diverse filmarchieven ter wereld - kan ook beroepsmisvorming zijn. Een belangrijke documentaire.

6. Jane Campion: la femme cinéma - Julie Bertuccelli (2022)

Nog een cinemadocumentaire, ook gezien op het Filmfest in Gent.

Deze keer over regisseur Jane Campion, de enige vrouw - tot Julia Ducournau in 2021 - die ooit een Gouden Palm heeft gewonnen.

We krijgen hier een overzicht van haar werk (waar ik het meeste al van had gezien) en een blik op de vrouw zelf.

Weerom: een sterke documentaire.

Voilà, dat was mijn laatste overzicht van 2022. Op naar nieuwe kijkparels in 2023!