Broers, koken en soulmuziek

Mijn eerste kennismaking met Fatih Akin enkele jaren geleden was er eentje waardoor ik eigenlijk liever geen enkele film van hem meer wou zien...

Gegen die Wand vond ik gewoonweg een verschrikkelijke kijkervaring, een marteling die ik me zelfs 2 keer heb aangedaan om er zeker van te zijn...
Ik weet dat er een heleboel mensen zijn die het een fantastische film vinden en ze beweren zelfs dat de passie er van het scherm spat, ik zie die dus nergens en voor mij blijft het een overdreven en vergezocht onding.

Maar in het leven moet je een mens een tweede kans durven geven en Auf der anderen Seite was dan weer een prachtig stukje verhaalvertellen met doorleefde vertolkingen waar ik echt met een goed gevoel buiten kwam. Blijkbaar verschillen ook hier de meningen: veel mensen vinden dit de mindere film, voor mij steekt hij met kop en schouders boven het abominabele Gegen die Wand uit.

Groot was dan ook mijn vreugde toen ik vernam dat er een nieuwe film van zijn hand in aantocht was: Soul Kitchen (bekroond met de Special Jury Prize op het filmfestival van Venetië), een verhaal over broederrelaties, liefde voor muziek en het houden van een restaurant.



Jammer genoeg was ik niet meteen onder de indruk...
Het verhaal is een rommeltje en er wordt lustig aan overacting gedaan - Monica Bleibtreu, een monument uit de Duitse Schauspielerei en hier in haar laatste film (ze stierf vorig jaar), bezondigt zich er ook aan in haar enige scène in de film, maar bij haar werkt het tenminste... De film probeert ook hier en daar op de lachspieren te werken, meestal had dat bij mij echter een averechts effect - het is makkelijk om de lachers op de hand te krijgen als je iemand de kreupele laat uithangen en hem beschamende therapieën laat ondergaan, voor mij mag het wel een beetje origineler...

Over de soundtrack van de film daarentegen kan ik mij enkel positief uitlaten, Fatih Akin ként zijn muziek, wat hij in elk van zijn films weer bewijst. De uitnodigende souldeuntjes komen je hier van alle kanten tegemoet.

Kort gezegd: de soul van Soul Kitchen vind je terug in zijn soundtrack, niet in de soms overdreven geacteerde beelden die je te zien krijgt...

Chocolaaaaaaaade!

Ofte een vergelijkende studie van chocolademuseums.

Zondag bevond ik mij namelijk in Choco Story, het Brugse chocolademuseum, en eerlijk gezegd, mijn 6 euro had ik beter aan een stuk chocolade in een pralinewinkel uitgegeven...


Op zich is het museum best wel leerrijk en geeft het de geschiedenis en oorsprong van chocolade goed weer, maar mensen wat is het saai!!!

Vooral als je - zoals ik al 2 keer - het Schokoladenmuseum in Keulen bezocht hebt, want daar wordt het chocoladegebeuren pas ten volle beleefd.



Het begint al bij het uitzicht van het museum: in Keulen ligt het op een eilandje in de Rijn en ziet het gebouw er een beetje uit als een schip dat aangemeerd ligt. Wanneer je binnenkomt heb je een ruime inkomhal waar heel wat te doen is: ticketverkoop, een café met terras en uitzicht op de Rijn en een nogal grote giftshop met allerlei Lindt-producten.
In Brugge daarentegen kom je via een smalle ingang een oud herenhuis binnen, daar is een kleine ruimte waar de tickets verkocht worden en ook een miniwinkeltje met allerlei chocolade(neven)producten - ok, daar kunnen ze weinig aan doen, Brugge heeft nu eenmaal veel oude en niet zo ruime huizen.

Maar dan...
Heel het Schokoladenmuseum is zo goed als interactief en er komen altijd nieuwe displays bij, je kan videospelletjes spelen, aan dingen draaien, ze verschuiven, lichtjes gaan branden en overal word je door het aapje Elli aangezet om mee te ruiken, te spelen en te ontdekken.



In Brugge krijg je grote partijen tekst te lezen waartussen toonkasten staan met wat begeleidend materiaal. Ze hebben trouwens ook aan de kindjes gedacht, want een cacaoboon - die er meer uitziet als een bruine tand en de ene keer Chocolala en de andere keer Choclala heet - geeft hier en daar kort weer wat in het lang en breed op de grotemensenplakkaten staat.



Leerrijk? Zeker, als je al die tekst wil gaan lezen. Interactief? Nougabollen, er is echt nog heel wat werk aan de winkel...

Fazit: hou in Brugge je 6 euro in je zak en ga er ergens een warme choco mee drinken, ben je in Keulen, bezoek dan zeker het Schokoladenmuseum! (en nee, ik heb er geen aandelen in...)