The colour of magic (Discworld 1) - Terry Pratchett

 

Corgi books, 2017 (oorspr. 1983)
287 p.
Vertaald als: De kleur van toverij

Ik heb mij weer laten vangen aan een readalong... En deze keer is het een kanjer: de bedoeling is om alle 41 boeken in de Discworldserie van Terry Pratchett te gaan lezen op 800 dagen tijd.

Lianne van literarydiversions op youtube organiseert dit met een andere lezer en hoewel dit tot niets verplicht en je nergens gepusht wordt, voelde ik mij serieus aangesproken - dat ik vier omnibussen met in totaal 12 boeken uit de reeks ongelezen in mijn kast heb staan, speelde daar ook wat in mee.

En dus begon ik aan het eerste boek in de reeks op 4 januari om het uit te hebben de 14de. En nee, ik las niet mijn eigen versie - in Nederlandse vertaling - maar ging voor het Engelse origineel uit de bibliotheek. Vooral omdat ik gepikeerd raakte door de vertaling van zowat alle namen en termen naar het Nederlands - hoe hard de vertaler destijds ook geroemd werd hiervoor. Nope, ik kon het niet opbrengen. En ik denk dat die omnibussen uit mijn kast gaan verdwijnen...

The colour of magic is het allereerste boek uit de reeks en wordt niet alom beschouwd als het beste, eerder omgekeerd, dus hield ik mijn hart een beetje vast. Maar het viel al bij al nog mee.

We worden meteen in de wereld van de Discworld gegooid - een fantasywereld in de vorm van een schijf die rust op de rug van vier olifanten die zelf op het schild van een gigantische schildpad staan die door het heelal "zwemt" - en volgen de avonturen van de gefaalde tovenaar Rincewind die de allereerste toerist ooit op zijn reis moet begeleiden.

Ze vallen van het ene gevaar in het andere, alles is hyperkinetisch en soms weet je gewoon niet waar je hoofd staat. Maar ik vond het meer dan ok als begin.

Dat toerist Twoflower daarnaast levende bagage heeft in de vorm van een enorme houten kist gedragen door talloze beentjes (zie de cover), was enorm grappig . Vooral ook omdat ze de bagage meer dan eens kwijtraken, maar die blijkt toch altijd weer op te duiken als ze hem nodig hebben.

Het enige minpunt - en 't is wel een gewichtig - in het boek is hoe vrouwen worden geportretteerd. Ze zijn er om te beginnen niet echt overvloedig in aanwezig en als ze opduiken hebben ze amper kleren aan. Ok, dit boek werd al in 1983 geschreven, maar 't is niet nodig om zo aan van die oubollige fantasyclichés te doen... Hopelijk wordt dit toch een beetje beter in de latere boeken.

Een ok begin dus en ik leef op hoop voor de volgende boeken aangezien die meer geprezen worden dan het eerste.

3.5 sterren - en hopen dat ik het hele parcours volhoud.