Dit wordt er weer eentje met de hashtag #VirginieEfiramademedoit want ik trok opnieuw naar Duinkerke om daar een film met haar te gaan bekijken die niet in België in de zalen speelt of zal verschijnen. Film in kwestie was Don Juan.
Hoofdfiguur Laurent (Tahar Rahim) is een theateracteur die zijn rol van Don Juan voorbereidt, maar belangrijker is dat hij voor de ambtenaar van de burgerlijke stand in zijn uppie stond, zijn verloofde Julie (Virginie Efira) liet hem namelijk zitten op het allerlaatste moment. Zijn eigen fout: hij stond naar een andere vrouw te kijken...
Vanaf dan ziet hij haar in elke vrouw die op zijn pad komt - letterlijk want die vrouwen worden telkens vertolkt door Virginie Efira, geholpen door een arsenaal aan pruiken en toestanden. En hij probeert die vrouwen ook telkens tevergeefs te verleiden, tot zelfs een blauw oog als resultaat toe.
Wanneer zijn tegenspeelster in Don Juan afhaakt, wordt ze tot overmaat van ramp vervangen door Julie. Hierdoor kan hij zich in eerste instantie niet echt meer concentreren op zijn job, maar ze weten hun problemen uit te praten en het stuk wordt een succes.
Op zich klinkt dat niet slecht, toch?
Dacht ik ook. Maar toch...
De personages barsten hier en daar in zingen uit (yep, 't is een comédie musicale), Laurent op kop want hij begint ver iedere keer een serenade bij de vrouwen die hij tegenkomt om hen te zeggen dat ze er te gelukkig uitzien nu hij zo ongelukkig is. Dat zingen doet denken aan bijvoorbeeld Les parapluies de Cherbourg, maar daar werd dit véél beter gebruikt. Regisseur Serge Bozon is jammer genoeg geen Jacques Demy en zowel Tahar Rahim als Virginie Efira zijn niet echt de beste zangers (hoewel: zij brengt het er behoorlijk van af, beter dan ik haar al heb horen doen). De gezongen stukken dragen ook niet echt veel bij aan het verhaal en hadden misschien beter niet in de film gezeten.
Daarnaast is er nog een nevenplot waarbij een man opduikt in Laurents omgeving die de vader is van één van zijn vroegere veroveringen. Die dochter is jammer genoeg overleden (het hoe en waarom wordt in het midden gelaten maar Laurent zou er iets mee te maken hebben) en de treurende vader zoekt afsluiting hiervoor. Hij zingt ook op een bepaald moment, maar dit heeft zin in het verhaal (hij zit dan aan een piano in een bar) én 't is een betere zanger dan de anderen - Alain Chamfort is dan ook een zanger in 't echt.
Tussen Laurents amoureuze perikelen door krijgen we ook flarden van Molières Don Juan te zien en te horen tijdens repetities en de opvoering van het stuk en dat moet dan een soort van tegenhanger zijn van zijn eigen leven: Don Juan verleidt elke vrouw en laat haar vallen als het hem gelieft, maar Laurent is degene die zelf gedumpt wordt en die geen aantrok bij de vrouwtjes heeft en als je hem bezig ziet, kan je niet anders denken dan die vrouwen gelijk te geven.
De film werd voorgesteld op het Festival van Cannes vorige week en kwam tegelijk in de Franse zalen, maar veel potten gaat hij daar precies niet breken. Al bij al vond ik de film minder slecht dan sommige andere kijkers (de film wordt echt neergesabeld met momenten), maar hem aanraden ga ik ook niet doen, daarvoor is het een te bizar product dat niet veel mensen zal aanspreken.
Pluspunt: ik heb toch maar mooi weer een film met Virginie Efira gezien, de derde in de cinema al dit jaar en in het najaar zit er nog eentje aan te komen die gelukkig wel hier in de zalen zal komen - moet ik misschien niet verder dan Brussel reizen om hem te zien.
Ter voorbereiding van de film heb ik ook nog het oorspronkelijke toneelstuk van Molière gelezen:
 |
| Kostte 2 euro in de Fnac in Montpellier. |
174 p., waarvan 128 p. het stuk zelf
Vertaald als: Don Juan of de stenen gast
Wat kan ik hier nog van zeggen? Don Juan is een eikel die speelt met de vrouwen die op zijn pad komen en hij krijgt zijn verdiende loon op het einde van het stuk. Meer moet dat niet zijn.
Ik heb het in het Frans gelezen, met wat hulp van de Nederlandse vertaling ernaast want er komen stukken in een onbegrijpelijk dialect in voor, maar voor de rest was het goed door te komen. Geen tijdverspilling met andere woorden en het hielp me ook om de theaterscènes in de film te kunnen plaatsen binnen het toneelstuk zelf. Alleen maar winnen dus.
Toch slechts 3 sterren want dit is helemaal gedateerd de dag van vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten