Faber & Faber, 2022 (oorspr. 2010)
88 p.
Vertaald als: Pleegkind (verschijnt 29/11/22)
In februari las ik Dit soort kleinigheden, de laatste worp van Claire Keegan en toen ik een tijdje geleden in de Waterstones in Brussel was, zag ik deze liggen. Foster is geen nieuw werk meer, maar wordt even hard geprezen als Dit soort kleinigheden.
Bijkomstige reden om dit te gaan lezen: het boekje werd verfilmd (als The quiet girl), die film is de Ierse inzending voor de komende Oscars en ga ik op het filmfestival bekijken. Kwestie van me wat voor te bereiden...
Een naamloos meisje dat uit een arm gezin met veel te veel kinderen komt, wordt door haar vader afgeleverd bij verre familieleden die ze niet kent. Het is de bedoeling dat ze daar blijft tot haar moeder van de nieuwe baby bevallen is.
Het kinderloze koppel zijn blijkbaar de eerste mensen die het meisje met wat genegenheid behandelen. Ze mag fouten maken, helpt zonder morren mee op de boerderij en krijgt - voor wat het eerst in haar leven lijkt - nieuwe en eigen kleren. Een wereld gaat voor haar open.
Mij deed dit wat denken aan een passage uit Islands of mercy dat ik eerder in september las en waar eveneens een meisje uit een Iers gezin met problemen (hier is het omdat haar oudere zus gestorven is aan een ziekte) wordt opgevangen bij andere mensen en daar open bloeit. Maar Islands of mercy werd na Foster geschreven. En 't is natuurlijk ook wel een beetje een universeel thema.
Foster wordt op de cover opgehemeld en ik las daar dingen als "a real jewel", "a thing of honed beauty" en "a small miracle". Toch lichtjes overdreven in mijn ogen...
Ja, 't is een mooi verhaaltje (met zijn 88 pagina's is dit eigenlijk een kortverhaal) en de laatste zin heeft impact, maar voor de rest was het voor mij gewoon een aangenaam voortkabbelend boekje dat niet veel bijzondere dingen in zich droeg.
Goed voor 3.5 sterren en da's beter dan de middenmoot maar niet geweldig in mijn ogen. Toch ben ik benieuwd geworden naar de film die ze er van gemaakt hebben - verslag daarvan tijdens het filmfestival.
88 p.
Vertaald als: Pleegkind (verschijnt 29/11/22)
In februari las ik Dit soort kleinigheden, de laatste worp van Claire Keegan en toen ik een tijdje geleden in de Waterstones in Brussel was, zag ik deze liggen. Foster is geen nieuw werk meer, maar wordt even hard geprezen als Dit soort kleinigheden.
Bijkomstige reden om dit te gaan lezen: het boekje werd verfilmd (als The quiet girl), die film is de Ierse inzending voor de komende Oscars en ga ik op het filmfestival bekijken. Kwestie van me wat voor te bereiden...
Een naamloos meisje dat uit een arm gezin met veel te veel kinderen komt, wordt door haar vader afgeleverd bij verre familieleden die ze niet kent. Het is de bedoeling dat ze daar blijft tot haar moeder van de nieuwe baby bevallen is.
Het kinderloze koppel zijn blijkbaar de eerste mensen die het meisje met wat genegenheid behandelen. Ze mag fouten maken, helpt zonder morren mee op de boerderij en krijgt - voor wat het eerst in haar leven lijkt - nieuwe en eigen kleren. Een wereld gaat voor haar open.
Mij deed dit wat denken aan een passage uit Islands of mercy dat ik eerder in september las en waar eveneens een meisje uit een Iers gezin met problemen (hier is het omdat haar oudere zus gestorven is aan een ziekte) wordt opgevangen bij andere mensen en daar open bloeit. Maar Islands of mercy werd na Foster geschreven. En 't is natuurlijk ook wel een beetje een universeel thema.
Foster wordt op de cover opgehemeld en ik las daar dingen als "a real jewel", "a thing of honed beauty" en "a small miracle". Toch lichtjes overdreven in mijn ogen...
Ja, 't is een mooi verhaaltje (met zijn 88 pagina's is dit eigenlijk een kortverhaal) en de laatste zin heeft impact, maar voor de rest was het voor mij gewoon een aangenaam voortkabbelend boekje dat niet veel bijzondere dingen in zich droeg.
Goed voor 3.5 sterren en da's beter dan de middenmoot maar niet geweldig in mijn ogen. Toch ben ik benieuwd geworden naar de film die ze er van gemaakt hebben - verslag daarvan tijdens het filmfestival.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten