Het wordt hier weer eventjes tijd voor een bekentenis: van het moment dat ik van het bestaan van de film Tár vernam, stond die héél hoog op mijn te bekijken lijst.
En wat bleek? Hoewel de film al in oktober 2022 in de Amerikaanse zalen kwam, moesten wij hier in België wachten tot eind januari 2023. 'k Was weer lichtjes gefrustreerd ze...
Tár is het verhaal van Lydia Tár, een gevierde dirigente en componiste met een palmares om u tegen te zeggen. Haar ultieme professionele triomf zal het dirigeren van de vijfde symfonie van Mahler worden maar dan zijn daar ineens beschuldigingen van grensoverschrijdend gedrag...
Als je nu zou denken dat dit allemaal rechttoe rechtaan verteld wordt, ben je er aan voor de moeite. De film duurt maar liefst 2.5 uur en geeft niets op een schoteltje aan de kijker. Maar laat deze twee dingen je zeker niet afschrikken, ik heb die duur echt niet gevoeld en als je een beetje basic intelligentie hebt, kan je veel aan elkaar knopen.
Ook het feit dat dit zich in de wereld van klassieke muziek afspeelt, mag niet afschrikken. Zelf ken ik daar niet heel veel van en er worden voortdurend namen en termen op je afgevuurd, maar ik beschouwde dat gewoon als de technobabble uit Star Trek - eigen aan het verhaal maar niet echt nodig om het geheel te begrijpen, dus 't is ok als het je petje te boven gaat.
Tár is daarnaast een beklemmende film met hier en daar wat horrorelementen er doorheen gestrooid - zonder echt horror te zijn - waarbij de ondergang van het hoofdpersonage bijna onvermijdelijk lijkt.
Wat me tot deze conclusie brengt: eens de film bij ons in de zalen komt op 25 januari zal ik nog eens gaan kijken want ik ben er zeker van dat ik dingen gemist heb.
De hoofdreden om deze film te zien is natuurlijk Cate Blanchett die hier de vertolking van haar leven neerzet en daar vorige week ook de Golden Globe als beste actrice voor kreeg. De weg naar een derde Oscar ligt helemaal open nu!
Voor deze film leerde ze Duits, dirigeren en piano spelen en wat het Duits betreft: dat kwam er heel vlotjes en naturel uit. Ik geloofde gewoon dat haar personage al jaren in Duitsland werkt en er samenwoont met haar Duitse partner (een al even indrukwekkende Nina Hoss), het was helemaal niet zo getelefoneerd en fonetisch van buiten geleerd als je soms in films kan horen.
Mijn eerste bioscoopfilm van het jaar zou misschien wel eens op plek 1 van mijn jaaroverzicht kunnen belanden, kom dat tegen zeg...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten