Iets minder rustdag want twee films op het programma:
Terug 's morgens in de vroegte - ofte om 10.00u - naar de film, 't was al weer een paar dagen geleden maar voor Good luck to you, Leo Grande had ik het over.
Al was het maar omdat dame Emma Thompson (ja, ja, op haar basketsloefkes bij de Queen om haar plak geweest) er in mee doet, altijd garantie voor degelijk acteerwerk.
Ze speelt een gepensioneerde leerkracht die enkele jaren nadat haar man het tijdelijke voor het eeuwige gewisseld heeft, beroep wil doen op een sekswerker om aan haar noden te voldoen. Enter Leo Grande (Daryl McCormack, mij totaal onbekend maar hij speelde blijkbaar mee in Peaky Blinders - tot mijn schaamte nog niet gezien) een quasi perfect specimen van het mannelijke geslacht die haar op haar gemak zal stellen en haar seksualiteit zal doen ontdekken.
Thompson is ondertussen de 60 al enkele jaren gepasseerd, maar ze schittert nog steeds en gaat voor deze rol tot het uiterste. Dat dit dan ook nog eens met heel wat humor gebeurt, is enkel toe te juichen.
Vier sterren want ik heb met volle teugen genoten en deze is vanaf 30 november te zien in de bioscopen. Doen!
Tweede film op mijn programma was The son, de tweede film van Florian Zeller na The father.
Deze werd ingeleid door Steven Tuffin, hoofdredacteur van het gratis cinemablad Vertigo, waarbij hij expliciet naar The father verwees als reden om deze film uit het filmfestivalprogramma te kiezen. En dat was ook waarom ik daar zat.
De cast is in elk geval indrukwekkend: Hugh Jackman en Laura Dern spelen de ouders van een verwarde tiener die het leven niet aankan. Jammer genoeg wordt hier het standpunt van de ouders gevolgd en niet dat van de jonge Nicholas die met zichzelf in de knoop ligt. Persoonlijk zou ik dat laatste veel interessanter gevonden hebben dan de zoveelste film over ouders die niet weten wat ze met hun kind moeten aanvangen.
De film is - net zoals The father - gebaseerd op een toneelstuk van Zeller, maar hier deed het dikwijls heel toneelachtig aan, vooral dan in de manier van spelen en de dialogen. Het was me gewoon niet natuurlijk genoeg.
Nope, geen hoogvlieger in mijn ogen en dan krijg je 3 sterren - wat nog gul is eigenlijk.
De cast is in elk geval indrukwekkend: Hugh Jackman en Laura Dern spelen de ouders van een verwarde tiener die het leven niet aankan. Jammer genoeg wordt hier het standpunt van de ouders gevolgd en niet dat van de jonge Nicholas die met zichzelf in de knoop ligt. Persoonlijk zou ik dat laatste veel interessanter gevonden hebben dan de zoveelste film over ouders die niet weten wat ze met hun kind moeten aanvangen.
De film is - net zoals The father - gebaseerd op een toneelstuk van Zeller, maar hier deed het dikwijls heel toneelachtig aan, vooral dan in de manier van spelen en de dialogen. Het was me gewoon niet natuurlijk genoeg.
Nope, geen hoogvlieger in mijn ogen en dan krijg je 3 sterren - wat nog gul is eigenlijk.
Er is nog geen releasedatum bekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten