Een vrije namiddag wil zeggen: cinema! Maandag trok ik om 17.15u naar de Studioskoop om naar L'événement te gaan kijken.
Gebaseerd op het gelijknamige boek van Annie Ernaux is dit inderdaad niet de comfortabelste kijkzit. Het onderwerp van deze film? Abortus in de jaren '60 in Frankrijk - en dat was toen nog illegaal.
Anne is een studente letterkunde die ontdekt dat ze zwanger is na een korte affaire met een medestudent. Een soort van doodsvonnis voor een verdere carrière want een ongehuwde moeder kan moeilijk verder studeren en/of blijven werken...
Een lange zoektocht naar hulp bij een abortus begint want via de wettelijke kanalen kan ze niet terecht, een dokter zegt haar zelfs vlakaf dat ze uit zijn praktijk moet verdwijnen want hij kan/wil haar toch niet helpen.
Tijdens de film zitten we heel dicht op de huid van Anne, ze zit in ver elk shot en we kijken dikwijls over haar schouder mee naar wat er gebeurt. Bij een film als Son of Saul werkte dat compleet niet (toch niet voor mij, ik blijf dat een affront van een film vinden), maar hier en ook bij Un monde droeg het bij tot het meer in de film zitten.
Regisseur Audrey Diwan koos er bovendien voor om de setting van de jaren '60 te integreren in haar film maar er geen extra personage van te maken. Daardoor zou het verhaal zich even goed nu kunnen afspelen als je je ogen een beetje dichtknijpt.
Ook actrice Anamaria Vartolomei wist mij te overtuigen. Ze doet soms niet meer dan een blik werpen, maar er zit zoveel in verscholen.... Ze kreeg dan ook al de Prix Lumière voor deze rol en is bij de komende Césars (uitreiking 25 februari) genomineerd als beste vrouwelijke belofte. Dat ze die prijs ook maar krijgt.
En het is niet enkel Anamaria die voor prijzen genomineerd wordt, de film won zelf de Prix Lumière voor beste film en hij is ook bij de Césars genomineerd voor beste film. En hij mag die voor mijn part ook winnen.
Zeggen dat ik genoten heb van deze film is misschien een brug te ver - gezien het onderwerp - maar er werd grandioos geacteerd (niet alleen door Vartolomei) en het is in mijn ogen een belangrijke film. Al is het maar om aan de wereld te tonen dat nog niet zo lang geleden we nog nergens stonden als vrouw en we moeten vrezen dat elke vooruitgang ons elk moment terug kan afgenomen worden. En wat dat als gevolgen kan hebben...
Een statement van een film dus, chance dat het ook een hele goeie geworden is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten