zondag 23 mei 2010

Ik hou niet van rechtbankfilms...

En daardoor werd het derde en laatste deel van de Millennium-trilogie een ware hellerit voor mij.


Het eerste deel was gewoonweg schitterend: spannend, goed in elkaar gezet en zelfs bij een tweede kijkbeurt boeiend.

Het tweede vond ik iets minder. Doordat ik de boeken niet gelezen heb, kon ik met momenten niet echt meer mee. Er gebeurde zodanig veel dat mijn hersenen er op een bepaald moment genoeg van hadden en niet meer wilden opletten. Altijd lastig en een slecht teken als dat gebeurt... Maar er gebeurde tenminste nog iets en er was genoeg kleur op het scherm te zien om me wakker te houden.

Gisteren was het dus de beurt aan het derde deel en ik moest me alle moeite doen om gewoon wakker te blijven en dat lag dus enkel en alleen aan het feit dat we hier een rechtbankdrama voorgeschoteld krijgen.
Ok, hier en daar deed het aan als een oude X-Filesaflevering, met samenzweringen en geheime genootschappen die achter de rug van de reguliere regering vanalles bedisselen, maar zelfs die konkelfoezende ouwe mannetjes konden me niet bij de les houden, ik kon alleen maar wachten tot de aftiteling verscheen...



Nee, voor mij had deze film niet gehoeven, maar 'k heb dan ook de boeken niet gelezen, misschien dat diehard-fans er wel hun gading in kunnen vinden, maar voor mij was het 2 uur en 7 euro die ik niet meer terugzie...