Ik dacht zo voor de laatste dag van het jaar: laten we eens zotjes doen en dus trok ik naar Duinkerke om naar een Franse film te gaan kijken die hier (nog) niet in de zalen loopt.
Hey, als al die Nederlanders naar hier komen om te shoppen, mag ik film gaan kijken bij de zuiderburen.
Film in kwestie was Madeleine Collins met Virginie Efira in de hoofdrol.
Madeleine Collins kwam in Frankrijk op 22 december in de zalen en hij zou ook bij ons ergens in 2022 moeten uitkomen maar ik vind nergens een exacte datum van verschijnen... Chance dat ik hem dus al gezien heb.
Virginie Efira speelt hier Judith, tolk van beroep en moeder van twee tienerzonen en vrouw van een dirigent in Frankrijk. Maar daarnaast heeft ze ook nog een gezinnetje in Zwitserland waar ze mama is van de kleine Ninon. Chance dat ze voor haar werk veel moet reizen, zo kan ze ongehinderd switchen tussen de twee. Maar da's nog niet alles: ze doet zich af en toe ook voor als Margot wanneer haar dat beter uitkomt en het hoe en waarom van dit alles zal langzaamaan duidelijk worden.
Judith is dus redelijk complex te noemen en al die ballen in de lucht houden zal uiteindelijk zijn tol eisen waarbij allerlei waarheden (en geheimen) komen bovendrijven...
In de Franse pers wordt de film omschreven als een Hitchcockiaanse thriller, maar het is niet omdat je een blond hoofdpersonage hebt dat het daarom Hitchcock is - ook al speel je met namen als Judith (Judy) en Madeleine om naar Vertigo te verwijzen. En een thriller is het ook niet echt, eerder een psychologisch drama want Judith blijkt echt wel zo zot als een achterdeur.
Dat deze rol naar Virginie Efira gegaan is, mag dan ook niet verbazen. Ze speelt mentaal beschadigde personages namelijk als de beste - zie ook Benedetta, Le grand bain, Victoria, Sibyl en meer dan waarschijnlijk ook En attendant Bojangles die volgende week bij ons in de zalen komt - en begint zich in interviews zelfs af te vragen of ze wel zo mentaal stabiel is als ze zelf denkt aangezien ze vooral dit soort rollen aangeboden krijgt.
Maar zoals gezegd: ze speelt dit als de beste en als de film misschien hier en daar wat inzakt, is er altijd het acteerwerk van Virginie om op terug te vallen, want zij geeft gewoon alles. Misschien dat ze hiervoor nog maar eens genomineerd zal worden voor een César (want hoe hard ik ook fan ben van Benedetta, dit was toch de betere rol in mijn ogen) en misschien dat ze dan deze keer eindelijk eens kan winnen...
Moet ik nog zeggen dat ik Madeleine Collins heel goed vond? Ik ben blij dat ik de verplaatsing naar Duinkerke gemaakt heb. 't Was een buitenlands avontuurtje dat mij een goeie kijkervaring heeft opgeleverd en misschien ga ik nog eens kijken als de film ooit bij ons in de zalen belandt - wie maak ik wat wijs? Natuurlijk ga ik dan opnieuw in de zalen zitten.
En dan nog een kleine toegeving: ik zat deze week op Facebook te juichen toen de cinema's hier terug open gingen omdat ik dan toch nog mijn vooropgestelde doel van 35 films in de bioscoop kon halen. Die blijdschap was niet gespeeld maar de uitstap voor Madeleine Collins was toen eigenlijk al gepland omdat de hoop op een cinemabezoek bij ons er niet echt meer in zat. Ik heb mensen dus geen blazen wijsgemaakt en ben oprecht blij dat ik volgende week terug in een donkere zaal (of twee) zal kunnen gaan zitten - zonder daarvoor naar het buitenland te moeten afzakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten