De Arbeiderspers, 2004 (oorspr. 2000)
93 p.
Vertaald uit het Frans: L'événement
Annie Ernaux ken ik van het gelauwerde De jaren dat na heel wat tijd (het verscheen al in 2008 en werd pas in 2020 vertaald naar het Nederlands) ook bij ons beschikbaar werd. Maar ik heb dat boek nog niet gelezen...
Ik heb ook al haar boek Meisjesherinneringen in mijn handen gehad, naar aanleiding van een interview met Annie Ernaux dat ik op youtube zag en waarbij Virginie Efira (daar is ze weer) eerst een stuk uit het boek voorlas. Maar ook dat heb ik niet gelezen...
Het was pas toen ik de trailer van de verfilming van L'événement zag dat ik bij mezelf dacht dat het wel eens tijd werd om iets van deze Franse schrijfster te gaan lezen.
In Het voorval beschrijft Annie Ernaux (die wel vaker uit haar leven put bij haar schrijfsels) haar eigen ervaring met abortus. Als studente in Rouen in 1964 onderging ze een illegale abortus nadat ze zwanger was geraakt van een medestudent. Ze gaat dieper in op haar eigen gevoelens in die tijd en de gevoelens die de herinnering eraan nog steeds bij haar oproept.
En ze wilde het boek ook schrijven uit een noodzaak:
Ik zou het zelf niet beter kunnen zeggen.
We volgen haar vanaf het moment dat ze bij de dokter te weten komt dat ze zwanger is in haar soms vruchteloze zoektocht naar een oplossing waarbij ze weinig tot niet geholpen wordt, tot na de illegaal uitgevoerde abortus waarna ze in het ziekenhuis belandde.
Dit geeft misschien veel weg van het boek, maar het is ook maar 93 pagina's lang en je kan al van in het begin raden hoe het zal aflopen.
Belangrijker vond ik de innerlijke strijd die Annie voerde. Niet over het feit dat ze abortus wou plegen, maar eerder over wie ze in vertrouwen zou nemen om eerst even haar hart uit te storten om haar daarna eventueel te helpen. Want zelfs mensen waar ze bijna zeker van was dat ze haar konden helpen, wilden dat niet altijd.
Daardoor is dit boek(je) ook een belangrijk historisch werk want al hebben we vandaag een aantal rechten verworven, we mogen niet vergeten hoe het was in de periode ervoor. Al was het maar om te voorkomen dat diezelfde rechten ons terug zouden afgenomen worden - zoals we her en der in de wereld beginnen te merken waar abortus weer wordt gecriminaliseerd of zodanig moeilijk wordt gemaakt dat er opnieuw vreselijke en te vermijden toestanden ontstaan.
Naast dit pleidooi, krijgen we in deze tekst ook het klassenverschil in Frankrijk te zien want rijke mensen zullen altijd een oplossing voor hun problemen vinden, het zijn maar de armeren of de werkende klasse die de dupe zijn van wetten en regels. *spoiler* Wanneer Annie na de abortus in het ziekenhuis belandt, wordt ze door de jonge chirurg afgesnauwd omdat hij denkt dat ze een onnozel arbeidersmeisje is dat zich zwanger heeft laten maken. Het is pas wanneer hij doorheeft dat ze studente is, dat hij daarna van schaamte niet weet waar kruipen want ze behoort tot dezelfde klasse als hij... *spoiler*
Vier sterren en ik ga nu zeker nog ander werk van deze auteur lezen.
Op 2 februari komt de verfilming in de bioscopen en die staat nu al op mijn te bekijken lijst:
93 p.
Vertaald uit het Frans: L'événement
Annie Ernaux ken ik van het gelauwerde De jaren dat na heel wat tijd (het verscheen al in 2008 en werd pas in 2020 vertaald naar het Nederlands) ook bij ons beschikbaar werd. Maar ik heb dat boek nog niet gelezen...
Ik heb ook al haar boek Meisjesherinneringen in mijn handen gehad, naar aanleiding van een interview met Annie Ernaux dat ik op youtube zag en waarbij Virginie Efira (daar is ze weer) eerst een stuk uit het boek voorlas. Maar ook dat heb ik niet gelezen...
Het was pas toen ik de trailer van de verfilming van L'événement zag dat ik bij mezelf dacht dat het wel eens tijd werd om iets van deze Franse schrijfster te gaan lezen.
In Het voorval beschrijft Annie Ernaux (die wel vaker uit haar leven put bij haar schrijfsels) haar eigen ervaring met abortus. Als studente in Rouen in 1964 onderging ze een illegale abortus nadat ze zwanger was geraakt van een medestudent. Ze gaat dieper in op haar eigen gevoelens in die tijd en de gevoelens die de herinnering eraan nog steeds bij haar oproept.
En ze wilde het boek ook schrijven uit een noodzaak:
Dat de vorm waarin ik die abortus heb meegemaakt, namelijk clandestien, inmiddels tot het verleden behoort, lijkt me geen geldige reden om er nooit meer over te praten - ook al is de paradox van een rechtvaardige wet bijna altijd dat ze de vroegere slachtoffers, onder het mom van 'dat is nu allemaal voorbij', verplicht om te zwijgen, met als gevolg dat het gebeurde net zo onbespreekbaar blijft als daarvoor. (p. 17)
Ik zou het zelf niet beter kunnen zeggen.
We volgen haar vanaf het moment dat ze bij de dokter te weten komt dat ze zwanger is in haar soms vruchteloze zoektocht naar een oplossing waarbij ze weinig tot niet geholpen wordt, tot na de illegaal uitgevoerde abortus waarna ze in het ziekenhuis belandde.
Dit geeft misschien veel weg van het boek, maar het is ook maar 93 pagina's lang en je kan al van in het begin raden hoe het zal aflopen.
Belangrijker vond ik de innerlijke strijd die Annie voerde. Niet over het feit dat ze abortus wou plegen, maar eerder over wie ze in vertrouwen zou nemen om eerst even haar hart uit te storten om haar daarna eventueel te helpen. Want zelfs mensen waar ze bijna zeker van was dat ze haar konden helpen, wilden dat niet altijd.
Daardoor is dit boek(je) ook een belangrijk historisch werk want al hebben we vandaag een aantal rechten verworven, we mogen niet vergeten hoe het was in de periode ervoor. Al was het maar om te voorkomen dat diezelfde rechten ons terug zouden afgenomen worden - zoals we her en der in de wereld beginnen te merken waar abortus weer wordt gecriminaliseerd of zodanig moeilijk wordt gemaakt dat er opnieuw vreselijke en te vermijden toestanden ontstaan.
Naast dit pleidooi, krijgen we in deze tekst ook het klassenverschil in Frankrijk te zien want rijke mensen zullen altijd een oplossing voor hun problemen vinden, het zijn maar de armeren of de werkende klasse die de dupe zijn van wetten en regels. *spoiler* Wanneer Annie na de abortus in het ziekenhuis belandt, wordt ze door de jonge chirurg afgesnauwd omdat hij denkt dat ze een onnozel arbeidersmeisje is dat zich zwanger heeft laten maken. Het is pas wanneer hij doorheeft dat ze studente is, dat hij daarna van schaamte niet weet waar kruipen want ze behoort tot dezelfde klasse als hij... *spoiler*
Vier sterren en ik ga nu zeker nog ander werk van deze auteur lezen.
Op 2 februari komt de verfilming in de bioscopen en die staat nu al op mijn te bekijken lijst:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten