In september slaagde ik er in om 8 items te lezen: 4 boeken en 4 strips. En het was ook een "vruchtbare" maand want met een 4.5 sterren en maar liefst vier 4 sterren heb ik heel wat goeie dingen gelezen.
Het zal dan ook niet verbazen dat het boek met 4.5 sterren mijn boek van de maand wordt. Ironisch genoeg las ik het in het begin van de maand en heb ik het hier nog niet eens besproken...
245 p.
Vertaald als: Piranesi
Ik probeer elk jaar minstens 1 boek - maar liever nog meer - van de shortlist van de Women's Prize for Fiction te lezen. En dit jaar slaagde ik er zelfs in om 3 van de 6 boeken op de shortlist uit te krijgen (en zelfs nog eentje van de longlist) vooraleer de prijs werd uitgereikt: The vanishing half, Transcendent kingdom en dus Piranesi. Voor deze laatste moest ik mij wel haasten want ik las de laatste 3/4 van het boek uit op 7 september en de prijs werd al uitgereikt op 8 september...
Er werd die 8ste september 's avonds gejuicht door mij toen ik vernam dat Piranesi had gewonnen, want het was van de drie die ik gelezen had, ook mijn favoriet.
Piranesi is op het eerst gezicht geen makkelijk boek: we lezen het dagboek van iemand die dwaalt door een enorm huis met grote hallen waar overal gigantische standbeelden staan opgesteld. Het huis is ook onderhevig aan getijden en met regelmaat overstromen verschillende hallen door de zee die zich op de laagste verdieping bevindt. Piranesi houdt alles nauwkeurig bij in zijn dagboek zodat hij niet voor verassingen komt te staan, maar hoe hij daar terechtgekomen is en wat zijn echte naam is, weet hij niet. Af en toe spreekt hij af met "The Other", de enige andere mens die daar lijkt rond te waren en waarvoor hij ook data bijhoudt.
Langzaamaan worden dingen duidelijker en als lezer ontdek je samen met Piranesi wat er juist aan de hand is...
Piranesi is ongetwijfeld een vreemd boek, maar daarom niet minder interessant. Het smeekt ook om een tweede lezing en die gaat er zeker ooit komen. Voorlopig is dit in elk geval een grote kanshebber om mijn boek van het jaar te worden. Of nee, dit wórdt gewoon mijn boek van het jaar.
Ik las ook nog 2 viersterrenboeken:
Poes - Hannelore Franck e.a.
194 p.
Dit is het begeleidende boek bij de tentoonstelling Poes: hoe de kat de mens vangt in het Ypermuseum te Ieper. En nee, ik ben er nog niet naartoe geweest...
We krijgen de unieke relatie tussen mens en kat te lezen, door de eeuwen heen en met de excessen in onze tijd. Verschillende auteurs leveren een bijdrage waarbij telkens een ander aspect van die relatie wordt beschreven. En natuurlijk hoort daar genoeg beeldmateriaal bij om van te genieten.
De tentoonstelling loopt nog tot januari en ik hoop er voor die datum te geraken.
The mercies - Kiran Millwood Hargrave
Mijn bespreking kan je hier lezen.
Ik las ook nog een boek waar ik 3.5 sterren aan gaf:
Onaantastbaar - Karin Slaughter
426 p.
Vertaald uit het Engels: Beyond reach (US), Skin privilege (UK)
Eindelijk heb ik de Grant County reeks van Karin Slaughter afgewerkt en kan ik aan de Will Trent boeken beginnen...
Maar daarvoor moest ik dus eerst door dit boek geraken en ik had er echt moeite mee. Eerst en vooral omdat Lena Adams hierin centraal staat en ik heel wat problemen met haar heb. Daarnaast was er ook iets met de stijl van het boek waardoor ik niet meteen geneigd was om er steeds in verder te lezen. Het rare was dan ook dat telkens ik toch verder las, ik bijna niet kon stoppen.
Het boek begint met Lena die getuige is van een autobrand waarin een verkoold lijk wordt gevonden. En aangezien Lena naar de brand zit te staren met een jerrycan benzine aan haar voeten, wordt ze meteen gearresteerd. Jeffrey en Sara reizen naar Reese, het stadje waar Lena opgroeide en ze opgepakt werd, om te zien wat er juist aan de hand is.
Ze worden er geconfronteerd met skinheads, drugs en algemene achterbaksheid, waardoor mijn beeld van landelijk Amerika niet meteen op een positieve manier werd bijgesteld. Dat was waarschijnlijk ook de hoofdreden waarom ik niet meteen wou voortlezen, maar toch wist Slaughter mij telkens terug in het boek te trekken. En dan dat einde... Mensen toch.
Dit was dus geen hoogvlieger, maar wist mij uiteindelijk toch te overtuigen, vandaar de 3.5 sterren.
Ik las ook twee strips die vier sterren kregen:
De droom van Sarah (De zusjes Duizendblad, 1) - Giovanni Di Gregorio, Alessandro Barbucci
72 p.
Vertaald uit het Frans: Le rêve de Sarah
Sarah en haar twee jongere zusjes worden opgevoed door hun moeder. Sarah heeft rare dromen die naar een geheim leiden dat hun moeder verborgen houdt. De zusjes zullen op onderzoek gaan om de droom te verklaren en het geheim van hun moeder te ontdekken.
Deze jeugdstrip was een welgekomen verrassing tussen het stripgeweld dat soms verschijnt. Er is een mysterie, het geheel is mooi getekend en het jongste zusje is meer dan kattengek, alles dus voor mij om dit leuk te vinden.
Het tweede deel, dat rond de middelste zus draait, is ondertussen ook al verschenen en ik kijk er naar uit.
Dune: de graphic novel, boek 1 - Brian Herbert
162 p.
Vertaald uit het Engels: Dune : the graphic novel book 1
Uitgevers grijpen natuurlijk hun kans als een film zoals Dune in de zalen gaat verschijnen. Silvester strips bracht daarom het eerste deel (van drie) uit van de verstripping van het monumentale boek van Frank Herbert. En ik las het als voorbereiding voor ik naar de film ging - eigenlijk geen goed idee.
De strip zelf is degelijk gemaakt en geeft de wereld van Herbert op een sprankelende manier weer, vandaar de vier sterren die ik er aan gaf.
Maar zoals gezegd: het is geen goed idee om dit net voor de film te gaan lezen. Het verhaal zat nog veel te veel in mijn hoofd en ik kon niet ten volle van de film genieten omdat ik steeds op de volgende scène zat te wachten die ik in de strip had gelezen.
Gelukkig is dit slechts 1/3 van het verhaal en behandelt de film 1/2 er van. Er waren dus nog elementen aan het einde van de film die een verrassing bleven voor mij.
 |
| Alles wat ik las in september |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten