239 p.
Vertaald uit het Frans: Un amour impossible
En zo komen we stilletjes bij de dingen die de hashtag #VirginieEfiramademedoit verdienen. Niet het eerste deze maand, en het zal ook niet het laatste zijn dit jaar...
Ik las Een onmogelijke liefde omdat ik de film Un amour impossible had bekeken en redelijk onder de indruk was van haar acteerprestatie daar. Tijd dus om het boek te lezen waarop de film gebaseerd is - en ja, da's de verkeerde volgorde, ik weet het...
Christine Angot schreef een autobiografische roman, hoewel het boek in mijn ogen vooral om haar moeder Rachel draait, een vrouw van eenvoudige komaf die verliefd werd op Pierre, een bourgeoiszoontje dat nooit de intentie had om met haar te trouwen. Maar hij maakt wel bewust met haar een kind - Christine - en laat haar er helemaal alleen voor opdraaien. Ok, ok, hij betaalt een minimum aan alimentatie, maar dat is het dan ook. Hij zal door de jaren heen hier en daar in het leven van Rachel en haar dochter opduiken, maar nooit genoeg om een blijvende indruk op die laatste te maken. Dat hij daarbij terloops Rachel telkens opnieuw vernedert en benadrukt hoeveel lager zij op de sociale ladder staat dan hij en zijn familie, maakt de zaak alleen maar erger.
Christine zal pas op haar dertiende haar vader echt leren kennen. In de jaren daarvoor hebben we wel al een liefdevolle beschrijving gekregen van haar leven samen met haar moeder. De twee houden grenzeloos van elkaar en vormen een prachtig moeder/dochter-duo. De afwezigheid van haar vader roert zich natuurlijk altijd op de achtergrond, maar toch is hun bestaan gelukkig. Dit zal allemaal veranderen eens smeerlap Pierre terug in hun leven komt en wanneer hij door zijn daden de band tussen moeder en dochter probeert te verbreken.
Doordat ik de film al eerder deze maand had bekeken, zat het verhaal nog redelijk vers in mijn geheugen en de film volgt het boek zeer getrouw. Er waren volledige stukken die ik mij zo uit de film voor ogen kon halen omdat de dialogen ver letterlijk in het boek stonden en natuurlijk had moeder Rachel in mijn hoofd het uiterlijk van actrice Virginie Efira, hoe kan het ook anders.
Het enige waar ik mij in het boek aan stoorde, was het feit dat Christine de hele tijd "snoesje" wordt genoemd door haar moeder. Ik weet niet wat er in het oorspronkelijke Frans staat, maar die term werkte echt op mijn systeem, daar had de vertaler in mijn ogen wel voor iets anders mogen gaan...
Uiteindelijk beloonde ik het boek met 3.5 sterren, evenveel als de film er van mij kreeg. Ze zijn dus aan elkaar gewaagd.
Dan toch nog even de trailer van de film, die zeker het bekijken waard is:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten