Julie is een jonkie dat door het leven fladdert. Wanneer ze de oudere striptekenaar Aksel leert kennen en bij hem intrekt, ziet ze zich geconfronteerd met levensvragen waar ze nog niet aan toe is: Aksel wil bijvoorbeeld vader worden - wat op zijn 40e niet zo raar is - maar zij weet zelfs niet of ze kinderen wil.
Bij toeval leert ze Eivind kennen en hoewel ze eerst niet meer van hem wil dan die ene nacht die ze samen doorbrachten - zonder dat er seks was, enkel wederzijdse kennismaking - blijft hij door haar hoofd spoken.
De titel van de film komt dan ook uit het leven van Eivind, die door zijn vriendin (niet Julie) zowat gedwongen wordt om een deugdelijk leven (opletten voor het milieu, geen kinderen maken want dat vervuilt etc.) te leiden en zich afvraagt of hij nu de slechtste persoon ter wereld is omdat hij soms naast al die idealen valt.
Er zitten ook enkele leuke vondsten in de film die ik wel kon appreciëren, maar het deed mij zo weinig... 't Is net als bij dat boek van Sally Rooney, Normal people, waar ik het halverwege ver gedegouteerd wegsmeet omdat er geen hol in gebeurde en er zo veel mensen zijn die er wél lyrisch over doen. Misschien is zowel dat boek als deze film meer iets voor millennials. Rooney wordt in ieder geval beschouwd als dé schrijfster voor die groep en de film deed mij daar wat aan denken.
De film komt op 17 november in de zalen. Millennials: jullie weten waarnaartoe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten