En we zijn vertrokken, de kop is er af: ik zag mijn eerste film op het filmfestival!
Ik ging voor een Duitse kinderfilm, gebaseerd op een wereldberoemd (behalve bij ons) Engelstalig boek: Als Hitler das rosa Kaninchen stahl.
Uitgaand van de eigen ervaringen van schrijfster Judith Kerr, gaat dit boek (en de film) over de kleine Anna die door haar ouders op sleeptouw genomen wordt bij hun vlucht voor de nazi's. Vader Arthur is namelijk een joodse theatercriticus die zijn mond over het opkomende nazisme niet kan houden, wat gevaarlijk is nu Hitler bijna aan de macht is...
Net voor de verkiezingen vlucht haar vader naar Praag en zijn vrouw en kinderen (er is ook nog grote broer Max) zullen hem in Zwitserland vervoegen. Een periode van aanpassingen doet zijn intrede. In Zwitserland wonen ze in een pension in een bergdorpje en de kinderen gaan daar ook naar school. Niet gewoon aan de lokale gebruiken en het Zwitsers Duits dat ver onverstaanbaar is, maakt Anna de ene fout na de andere op school, wat haar op gelach van haar medeleerlingen trakteert.
Maar Zwitserland is ook niet veilig voor hen, ofte: ze willen papa geen werk geven uit angst om hun "neutrale" positie in de oorlog te verliezen en het gezin verkast naar Parijs. Waar de kinderen weer van voor af aan mogen beginnen in een hen totaal vreemde taal. Hun vader vindt er werk bij een lokale Duitse krant, maar 't is geen vetpot en het gezin verglijdt in armoede.
Ze zullen uiteindelijk nog eens naar Londen verhuizen, met weer het vooruitzicht om van nul te herbeginnen.
En dat roos konijn? Wel, Anna mag 2 boeken en 1 stuk speelgoed meenemen en ze twijfelt lang tussen het roze konijn en haar pluchen hond. Het is die laatste die mee mag en het konijn zal voor altijd verloren zijn...
Dit was jammer genoeg geen superfilm. Het is allemaal heel klassiek en redelijk saai gefilmd en hoewel het meisje dat gestalte geeft aan Anna heel natuurlijk speelt, was het vooral de moeder die me telkens wat plaatsvervangende schaamte gaf. Dat mens kon écht niet acteren... Ik vraag me wel af wat de kinderen in de zaal er van dachten, de voorstelling was in het kader van de Kidsproof selectie en wil de betere kinderfilm op het festival promoten. Er zaten er alvast enkele in de zaal, maar ik val die bloedjes natuurlijk niet lastig.
Ik vond het in elk geval nogal saai. Maar hij kan wel mooi gebruikt worden in allerlei lessen op school. Dat dan weer wel.
Net voor de verkiezingen vlucht haar vader naar Praag en zijn vrouw en kinderen (er is ook nog grote broer Max) zullen hem in Zwitserland vervoegen. Een periode van aanpassingen doet zijn intrede. In Zwitserland wonen ze in een pension in een bergdorpje en de kinderen gaan daar ook naar school. Niet gewoon aan de lokale gebruiken en het Zwitsers Duits dat ver onverstaanbaar is, maakt Anna de ene fout na de andere op school, wat haar op gelach van haar medeleerlingen trakteert.
Maar Zwitserland is ook niet veilig voor hen, ofte: ze willen papa geen werk geven uit angst om hun "neutrale" positie in de oorlog te verliezen en het gezin verkast naar Parijs. Waar de kinderen weer van voor af aan mogen beginnen in een hen totaal vreemde taal. Hun vader vindt er werk bij een lokale Duitse krant, maar 't is geen vetpot en het gezin verglijdt in armoede.
Ze zullen uiteindelijk nog eens naar Londen verhuizen, met weer het vooruitzicht om van nul te herbeginnen.
En dat roos konijn? Wel, Anna mag 2 boeken en 1 stuk speelgoed meenemen en ze twijfelt lang tussen het roze konijn en haar pluchen hond. Het is die laatste die mee mag en het konijn zal voor altijd verloren zijn...
Dit was jammer genoeg geen superfilm. Het is allemaal heel klassiek en redelijk saai gefilmd en hoewel het meisje dat gestalte geeft aan Anna heel natuurlijk speelt, was het vooral de moeder die me telkens wat plaatsvervangende schaamte gaf. Dat mens kon écht niet acteren... Ik vraag me wel af wat de kinderen in de zaal er van dachten, de voorstelling was in het kader van de Kidsproof selectie en wil de betere kinderfilm op het festival promoten. Er zaten er alvast enkele in de zaal, maar ik val die bloedjes natuurlijk niet lastig.
Ik vond het in elk geval nogal saai. Maar hij kan wel mooi gebruikt worden in allerlei lessen op school. Dat dan weer wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten