Op het filmfestival wordt voortdurend reclame gemaakt voor de online filmdienst sooner.be. Een premium maandabonnement kost daar 14.99€ maar als je via sooner.be/ffg gaat, kan je er nu drie maand van genieten voor 1.00€ per maand. En natuurlijk ben ik daar meteen gaan kijken of ze films met Virginie in het aanbod hadden. Een hele hoop blijkt en de enige die ik er nog niet van gezien had, was L'amour c'est mieux à deux (2010). Dat was mij wel een euro waard.
Dit is er eentje uit haar romantische komedie tijd en zelfs één van haar vroegste films. Hoofdfiguur Michel gelooft in de toevallige romantische liefde: zijn ouders en grootouders hebben elkaar per toeval leren kennen en hebben zo de liefde van hun leven gevonden. Dat wil hij ook, maar 't is niet makkelijk...
Wanneer zijn beste vriend via zijn lief Angèle (Virginie) leert kennen, zet hij een plannetje op om haar aan Michel te koppelen, maar het moet natuurlijk allemaal toevallig lijken. Hij slaagt in zijn opzet en de twee worden verliefd. Maar dan komt Michel achter het plan en verbreekt hij de relatie omdat die niet past in zijn beeld van de liefde.
Dit was gewoon een aangenaam filmpje waar ik af en toe bij geglimlacht heb. En natuurlijk komt alles op het einde weer goed...
Daarna was het de beurt aan Kill me please (2010), eentje op dvd die ik nog had aangevraagd en wat later arriveerde dan de rest.
Deze low-budget Frans-Belgische film, gedraaid in zwart-wit want geen geld, gaat over geassisteerde zelfmoord: in een afgelegen kasteel heeft een dokter een kliniek opgericht waar hij mensen die terminaal zijn, helpt te sterven.
Er loopt een legertje aan zonderlinge patiënten rond (waaronder weer maar eens Benoît Poelvoorde) en Virginie speelt een inspecteur van de belastingen die de financiën van de kliniek onder de loep moet nemen.
Aanvankelijk leek dit een serieuze film te worden, maar al gauw ontspoort het geheel en wordt het zo absurd als maar kan zijn. Ik heb mij geamuseerd.
Als laatste bekeek ik Pris de court (2017) die afgelopen maandag op La Une werd uitgezonden.
Hierin speelt Virginie een weduwe met twee kinderen (hoe dikwijls ze een alleenstaande moeder speelt!) die vanuit Canada naar Parijs emigreert om een nieuwe job bij een juwelier te gaan uitoefenen. Maar op haar eerste werkdag krijgt ze te horen dat de job naar iemand anders is gegaan en daar staat ze dan.
Ze probeert er het beste van te maken, maar ondertussen is haar tienerzoon op het slechte pad aan het raken. Hij komt in contact met een drugsbende en gaat voor hen aan de slag als koerier. Wanneer een van zijn opdrachten slecht afloopt, zal moeder Nathalie drastische maatregelen moeten nemen om zijn schuld af te kopen.
Deze film was een beetje van alles en daardoor ook niks. Een familiedrama, thriller, gangsterfilm en het einde was bovendien nogal ongeloofwaardig te noemen.
Maar Virginie speelde haar rol wel met verve, dus toch nog een lichtpuntje.
Nu is het afwachten of haar toekomstige films ook bij ons in de zalen te zien zullen zijn. Hopelijk is het antwoord hierop ja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten