En opnieuw werd het ongewild een themadagje: ik zag 2 films en allebei waren ze van Belgische makelij, en dan nog van beide kanten van de taalgrens.
's Morgens in de vroegte (9.45u) ging ik kijken naar Dealer, het regiedebuut van acteur Jeroen Perceval.
De film gaat over het 14-jarige drugsdealertje Johnny die op een dag de bekende acteur Anthony ontmoet (of beter: hij steelt zijn portefeuille) en waardoor voor hem een hele wereld zal opengaan.
Het verhaal is zo'n beetje dertien-in-een-dozijn en het loopt ook allemaal af zoals je denkt dat het gaat aflopen, maar met Sverre Rous heeft Perceval wel een interessant hoofdacteurtje te pakken. "Grote" namen in de cast zijn Ben Segers (Anthony) die zijn beste bierbuik voorzet, Veerle Baetens als de moeder van Johnny die psychische problemen heeft en een totaal onherkenbare Bart Hollanders als de gangster waar Johnny zijn drugs haalt.
Geen slecht debuut, maar veel potten gaat dit niet breken.
Voor wie het zou interesseren: Dealer komt op 10 november in de zalen.
's Avonds was het dan de beurt aan La ruche, een Waalse film over een bipolaire moeder met haar drie dochters. Of beter: met hoe de drie dochters hier mee omgaan. Moeder wordt gespeeld door Ludivine Sagnier, die ik vooral ken uit films van François Ozon (en niet de eerste de beste: 8 femmes en Swimming pool) en de jongste dochter in de film is ook haar eigen dochter.
Dit was een intiem portret van een familie die kreunt onder de ziekte van de moeder, maar toont ook hoe de meisjes - naast het feit dat ze verantwoordelijkheden moeten nemen die niet bij hun leeftijd passen - gewoon tiener willen en durven zijn.
De regisseur, cast en crew waren aanwezig bij de vertoning, die meteen de Belgische première van deze film was:
 |
| Altijd leuk, die overbelichte foto's |
Normaal gezien zou deze film begin 2022 in de zalen moeten komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten