"Virginie wie?" hoor ik al vragen. Wel, tot ik Benedetta zag, was ze voor mij ook een nobele onbekende. Maar wat blijkt? Deze Belgische actrice is een superster in Frankrijk en speelde sinds 2009 al in zo'n 30 films mee...
Dat riep om een projectje...
Yep, Evelyne is terug in een kijkvortex gevallen en bekeek ongeveer in chronologische volgorde zoveel films met Virginie Efira als maar mogelijk was. Gelukkig werd dit laatste mij niet al te moeilijk gemaakt omdat de meeste gewoon op dvd met Nederlandse ondertiteling te verkrijgen zijn en dankzij het bibliotheeksysteem in Vlaanderen netjes tot bij mij geleverd konden worden. Ja, ja, leve de bibliotheek!
Aan het begin van haar acteercarrière (die pas goed aanving toen ze al 33 was) moest Virginie natuurlijk nog haar acteerstrepen verdienen en zoals dat zo dikwijls gaat, was dat via onnozele romantische komedies. Gelukkig zijn de Franse voor mij iets beter te verteren dan hun Engelstalige evenknieën, maar het blijven dwaze films.
20 ans d'écart (2013) - bij ons op dvd verschenen als It boy - is de eerste film waarbij haar naam helemaal bovenaan de castlijst staat. Ze speelt een redactrice van een hip magazine, maar haar privéleven is zo saai dat ze hierdoor een grote promotie dreigt mis te lopen. Op het vliegtuig leert ze de 20 jaar jongere Balthazar kennen en het plan rijpt om te doen alsof ze geliefden zijn. Want da's edgy natuurlijk. En Balthazar weet van niks - natuurlijk - wat uiteindelijk tot miserie leidt - natuurlijk. De betere F.C. De Kampioenen aflevering quoi en niet meteen mijn kopje thee.
Une famille à louer (2015) kon ik best smaken. Virginie is Violette, moeder van 2 kinderen van 2 verschillende vaders, die moeite heeft om de eindjes aan elkaar te knopen. Wanneer ze op tv verschijnt na een rechtszaak tegen haar, trekt ze de aandacht van teruggetrokken rijkaard Paul-André (Benoît Poelvoorde). Hij stelt voor om haar schulden af te betalen in ruil voor een voorsmaakje op het gezinsleven. Hij trekt bij haar in om te weten hoe het is en natuurlijk worden ze verliefd tegen dat de film afloopt. Best een onnozele, maar wel een leuke film.
Un homme à la hauteur (2016) sloeg alles: dit is een remake van een Argentijnse film waarin een man van kleine gestalte (1.36m) verliefd wordt op een vrouw die veel groter is en alle problemen die dat met zich meebrengt. Dwaas als de premisse is, is de uitvoering nog idioter: Jean Dujardin (u welbekend uit The artist) is in werkelijkheid 1.82m en ze doen hem met allerlei trucjes kleiner lijken, wat niet werkt. Gelukkig hebben we wel twee charismatische acteurs die er nog het beste van proberen te maken...
Dan zijn er ook nog enkele films waarin ze een bijrol heeft en die soms nog interessant waren:
Dead man talking (2013) is een wat vreemde film: de laatste ter dood veroordeelde van het land staat voor zijn executie maar de man is nogal breedsprakerig bij zijn laatste woorden waardoor de executie niet kan doorgaan voor middernacht. Herkansing de dag erna en de man blijft babbelen, dagen aan een stuk. Virginie speelt de woordvoerster van de gouverneur die hier paal en perk aan moet stellen want blijkbaar is er geen enkele wet die duidelijk maakt hoe lang een ter dood veroordeelde mag praten bij zijn "laatste woorden", maar dood moet hij ooit eens. Dit is een gitzwarte komedie die ik wel kon smaken, al was al de Jezusbeeldspraak er mij wat te veel aan...
Les invincibles (2013) is een feelgoodfilm waarin sjoemelaar Gérard Depardieu Momo, een jongeman van Algerijnse afkomst, onder de arm neemt die heel goed kan petanquen om zo mensen geld af te troggelen. Wanneer het wereldkampioenschap petanque wordt georganiseerd, stuurt hij zijn protegé uit om het prijzengeld van 500.000€ te gaan winnen. Virginie speelt de assistente van de wedstrijdorganisator die een boontje krijgt voor Momo. Twee keer raden wie het kampioenschap wint en met het meisje naar huis gaat... Supervoorspelbaar met andere woorden, maar ik vond het al bij al een leuke film.
En solitaire (2013) was dan weer van een ander kaliber: ze heeft hier een ieniemienie rolletje als de vriendin van een man die meedoet aan een solozeilrace rond de wereld. We krijgen haar amper te zien in deze film, trouwens haar eerste (en enige) rol met bruin haar. Er werd dan ook duchtig doorgespoeld tijdens het kijken, ik had namelijk nul interesse in het raceaspect van de film. Geen hoogvlieger dit.
Hierna begon ze meer en meer in het betere werk te investeren waarbij ze toont dat ze meer is dan het stukje armcandy naast de mannelijke hoofdpersoon. Om deze films te zien moest ik wel een beetje creatiever uit de hoek komen, want buiten Elle zijn deze niet op dvd met ondertiteling te verkrijgen (en dus in geen enkele bib te vinden).
Et ta soeur (2016) vond ik gratis in het Frans met Engelse ondertiteling (en bakken reclame) op het platform Tubi, dat je in de VS via vpn kan bekijken. In deze remake van Your sister's sister (nooit gezien) heeft ze meteen ook voor de eerste keer een lesbische rol te pakken, hoewel er niet veel van te merken valt aangezien ze na 25 minuten al met het mannelijke hoofdpersonage in bed duikt om zijn sperma te stelen zodat ze zwanger kan worden. Dat hij ook nog eens de heimelijke liefde van haar jongere zus is, maakt het drama compleet. Geen hoogvlieger.
Elle (2016) moet ik hier niet meer voorstellen. Maar ik weet nu na het bekijken waarom ze mij niet meteen opviel in de film: haar rol is zo klein en Isabelle Huppert overklast natuurlijk weer alles en iedereen. Virginie speelt hier de devote buurvrouw die enkel bezig is met de kerstvoorbereidingen en af en toe eens in beeld komt. Bekijk dit omdat het een goeie film is, niet omdat je haar veel aan het werk wil zien.
Victoria (2016) was een ommekeer in haar carrière. Voor deze rol kreeg Virginie de Magritte du cinéma voor beste actrice en werd ze genomineerd voor een César. Ze speelt hier een advocate die op het randje van een depressie zit, alleen voor haar twee dochtertjes moet zorgen, haar ex voor de rechter sleept omdat hij letterlijk haar leven beschrijft in zijn online roman - inclusief vertrouwelijke informatie over rechtszaken waar ze aan meewerkte - en zelf ook nog eens geschorst wordt omdat ze (tegen haar wil) contact had met de tegenpartij van de zaak waar ze nu aan werkt. Ze zet hier echt haar beste acteerbeentje voor en ik vind het dan ook lichtelijk vreemd dat deze film hier nergens te bekijken valt. Gelukkig vond ik hem op de Britse Amazon Prime met Engelse ondertiteling.
En dan komen de serieuze films er aan, dus geen domme komedies meer of minirolletjes ten dienste van andere acteurs:
Na het zien van Un amour impossible (2018) was ik toch eventjes onder de indruk - en dan vooral van de vertolking van Virginie Efira. Deze verfilming van de gelijknamige roman van Christine Angot gaat over een gedoemde relatie die start in de jaren '50, waarbij hij nooit de intentie heeft om met haar te trouwen maar wel een kind met haar maakt. Zij zal jarenlang proberen om haar dochter erkend te krijgen door haar vader, maar hij is echt wel een smeerlap eerste klas - zeg dat ik het gezegd heb. Met deze film bewijst Virginie Efira wat ze in haar mars heeft: ze acteert op ingehouden wijze, maar barst hier en daar uit de voegen van haar personage, eigenlijk de eerste keer dat ik de bekwame actrice die ik al in Benedetta zag, tevoorschijn zag komen... Zelfs het feit dat ze hier op haar veertigste het personage van de leeftijd van 25 tot ver in de zestig neerzet, kwam mij geloofwaardig over.
Continuer (2018) is van de hand van de Belgische regisseur Joachim Lafosse en gebaseerd op een boek. Maar wat een saaie bedoening zeg... Chapeau voor Virginie dat ze voor deze film leerde paardrijden (het gaat dan ook over een moeder/zoon-paar dat een tocht te paard aflegt in Kyrgizië) en dat ze verschillende dialogen in het Russisch brengt (een taal die ze in het echt niet machtig is), maar het kon me eigenlijk helemaal niet boeien.
Voor Sibyl (2019) werd ze herenigd met regisseur Justine Triet waarmee ze ook al Victoria draaide. Sibyl was voor mij een heel verwarrende film, vooral omdat er 2 acteurs in zaten die - voor mij dan - totaal hetzelfde waren waardoor ik echt verschillende scènes gewoon niet snapte... Maar buiten dit feit is het ook gewoon een verwarrende film. Gelukkig kon ik het kluwen uiteindelijk ontwarren en moet ik zeggen dat het een best ok film is. Moet het nog gezegd dat de prestatie van Virginie hier weer top was? En ik sta daar niet alleen in, ze heeft er namelijk ook een paar prijzen voor gekregen.
Als laatste bekeek ik haar recentste films, waar Benedetta natuurlijk ook bij hoort.
 |
| Ja, deze keer wel de halve tepel poster... |
Police (2020) is een kabbelende film waarin drie politieagenten een uitgewezen asielzoeker naar de luchthaven moeten brengen om hem op een retourvliegtuig te zetten. Virginie (zo heet ook haar personage) heeft een affaire met medeagent Aristide (Omar Sy, altijd leuk om die bezig te zien) en is zwanger van hem. Jammer genoeg is ze ook getrouwd met een blanke man en heeft ze dus een afspraak voor een abortus gemaakt. De eerste helft is een kennismaking met de drie agenten, waarbij verschillende scènes terugkeren maar dan vanuit het standpunt van een ander personage. De tweede helft is de nachtelijke rit naar de luchthaven waarbij het geweten van de agenten op de proef wordt gesteld want de asielzoeker blijkt een doodbrave ziel te zijn die bij terugkeer zeker vermoord zal worden... De cast staat super te acteren, maar de film zelf is lichtjes vergeetbaar.
Adieu les cons (2020) is een dromerig sprookje waarin een kapster (Virginie) te horen krijgt dat ze ongeneeslijk ziek is en die als laatste daad op zoek gaat naar het kind dat ze op haar 15e moest afstaan. Ze wordt daarbij geholpen door een suïcidale IT-er en een blinde archivaris. Geen spek voor ieders bek, deze film, maar wel een mooie. En Virginie is natuurlijk weer het hoogtepunt van wat we te zien krijgen.
Benedetta (2021) werd blijkbaar al in 2018 gedraaid en werd om verschillende redenen (niet alleen covid) alsmaar uitgesteld. Virginie had zelfs al een beetje de hoop opgegeven dat de film ooit in de zalen zou belanden. Drie jaar na datum mocht ze hem eindelijk mee in Cannes gaan promoten... En ik ben stilletjesaan van mijn oorspronkelijke gedacht aan het terugkomen: ik zei dat de film geen must see was, maar ik ben van plan om er nog eens naar te gaan kijken om te zien of dat écht wel zo is.
Adieu les cons (2020) is een dromerig sprookje waarin een kapster (Virginie) te horen krijgt dat ze ongeneeslijk ziek is en die als laatste daad op zoek gaat naar het kind dat ze op haar 15e moest afstaan. Ze wordt daarbij geholpen door een suïcidale IT-er en een blinde archivaris. Geen spek voor ieders bek, deze film, maar wel een mooie. En Virginie is natuurlijk weer het hoogtepunt van wat we te zien krijgen.
Benedetta (2021) werd blijkbaar al in 2018 gedraaid en werd om verschillende redenen (niet alleen covid) alsmaar uitgesteld. Virginie had zelfs al een beetje de hoop opgegeven dat de film ooit in de zalen zou belanden. Drie jaar na datum mocht ze hem eindelijk mee in Cannes gaan promoten... En ik ben stilletjesaan van mijn oorspronkelijke gedacht aan het terugkomen: ik zei dat de film geen must see was, maar ik ben van plan om er nog eens naar te gaan kijken om te zien of dat écht wel zo is.
Dan nog enkel conclusies na deze kijkmarathon:
1. Ja, ik heb zo te zien veel te veel vrije tijd...
2. Het feit dat ze in Benedetta ver de halve film zonder kleren rondhuppelt, is voor Virginie Efira geen vreemd gegeven. Vooral in haar latere films speelt ze met gemak al haar kleren uit.
3. Ik heb geen nieuwe favoriete actrice gevonden (Isabelle Huppert ftw), maar wel iemand die ik interessant genoeg vind om in het oog te houden. En aangezien ze een pak jonger is dan Isabelle, zal ze - hopelijk - nog een hele tijd meedraaien.
4. Doordat ik er op zo'n korte tijd (een tweetal weken) ver 20 Franse films heb doorgejaagd en ontelbare interviews met Virginie Efira op youtube heb bekeken, staat mijn Frans weer op punt - zeker het verstaan ervan. Ik heb nu echt geen schrik meer om iets in het Frans (zonder ondertiteling) te gaan bekijken én verstaan. Waar een kleine obsessie al niet goed voor is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten