Februari was niet alleen een goede leesmaand, ik stak mijn agenda ook vol met activiteiten (en nee, nu niet de "ik zit in mijn eigen zetel" variant) en kwam mijn kot echt heel veel uit - waar gaat dat naartoe...
Zo zat ik 4 keer in een donkere cinemazaal om een film te bekijken:
En dat was natuurlijk L'événement. Mijn bespreking kan je hier lezen.
Nightmare Alley en Death on the Nile werden ook besproken maar konden mij écht niet bekoren, hoewel ze er - de ene al wat meer dan de andere - echt wel goed uitzagen.
De beste verjaardag ooit zag ik op de visiedag van JEF en is een nieuwe film voor 5+. Dat kan een kwalitatieve film opleveren, maar ik heb mij stierlijk verveeld. Het hoofdpersonage is daarenboven zo'n irritant kereltje (hoewel ik sommige van zijn motivaties echt wel kon begrijpen), dat ik dit nooit meer opnieuw wil zien. De film is gebaseerd op een boekenreeks en de tekenstijl is daar ook van afgeleid, maar ik vond die met momenten echt griezelig... Geen aanrader dus.
Maar ik zat ook twee keer in een donkere zaal voor een lezing over film:
Op 4 februari trok ik naar Aalst voor Verslaafd! van Erik Van Looy, waar hij een overzicht geeft van zijn carrière en zijn verslaving aan filmsterren. Dit was simpelweg een leuke avond met een Erik Van Looy die gewoon zichzelf was - of toch zoals we hem kennen van op tv.
15 februari zat ik dan weer in een zaal van de Sphinx in Gent voor The Sci-Fi Soundtrack van Robin Broos, waar hij vertelde over soundtracks en scores van sciencefictionfilms. Ik ging naar buiten met een heel pak filmtips (oude en nieuwe), zoals dat moet zijn...
In februari werd de Franstalige film in twee ceremonies geëerd: op 12 februari werden de Magritte du cinéma uitgereikt in Brussel en op 25 februari was het de beurt aan de Césars in Parijs.
Ik bekeek een pak films als voorbereiding op de uitreiking en schreef er twee blogberichten over. Dat over de Magritte kan je hier lezen, dat van de Césars hier.
Virginie Efira was bij allebei genomineerd in de categorie Beste actrice, maar het heeft niet mogen zijn. Bij de Magritte du cinéma moest ze Jo Deseure (Une vie démente) laten voorgaan en bij de Césars Valérie Lemercier (Aline). 't Zal ooit wel eens lukken zeker?
Mijn favorieten die ik bij deze voorbereiding zag, waren bij de Magritte du cinéma Adam en Les intranquilles.
Bij de Césars waren dat L'événement en Onoda.
Ik zou zeggen: bekijken die handel!
Op La Une werd de documentaire Deneuve, la reine Catherine uitgezonden, over het leven van Catherine Deneuve.
Deze grande dame van de Franse cinema kende ik natuurlijk wel en ik wist ook al enkele dingen uit haar leven, maar ik werd toch nog verrast door bepaalde dingen die er werden aangehaald.
Deze fantastische documentaire is nog steeds te bekijken op Auvio, de VRTnu van de RTBF.
En natuurlijk werd ik hierdoor weer in een kijktunnel gezogen waardoor ik maar liefst 3 films met Deneuve zag:
Repulsion (1965) is de eerste Engelstalige film van regisseur Roman Polanski (I know, foei dat ik een film van hem bekeken heb), waarin ze een Belgische speelt die in London woont en werkt. Haar Carol is een labiel persoontje dat helemaal ontspoort wanneer haar zus - met wie ze samenwoont - op reis vertrekt en ze alleen achterblijft in hun appartement. Dit was een heel beklemmende film, met een briljante Deneuve (pas 22 hier) en eentje die ik zeker nog terug ga bekijken.
Belle de jour (1967) is van de hand van regisseur Luis Bunuel en sloeg me al compleet uit mijn lood van de eerste scène. En da's ok. Hier speelt Deneuve Séverine, een bourgeois huisvrouw die eigenlijk uit pure verveling (en een beetje nieuwsgierigheid) de prostituée gaat uithangen. Dit vond ik meer dan eens een moeilijke film om naar te kijken, maar het was wel een hele goeie en Deneuve schittert.
Le dernier métro (1980) werd geregisseerd door François Truffaut en hierin speelt ze een uitbaatster van een Parijs theater tijdens WOII. Haar man zit ondergedoken in de kelders van het theater omdat hij jood is en Gérard Depardieu komt het gezelschap vervoegen als nieuwe jeune premier. Deze werd aansluitend op de documentaire uitgezonden op La Une, maar jammer genoeg kon de film mij niet bekoren. Ik vond hem eigenlijk dodelijk saai, maar Deneuve was wel top (hoewel ik haar aantrekking tot het personage van Depardieu niet geloofde).
En dan waren er nog twee oudere films die mij wisten te verrassen:
Harold and Maude (1971) stond al langer op mijn radar en wist mij helemaal in te palmen. De jonge Harold heeft suïcidale neigingen en doet niets liever dan zijn moeder de stuipen op het lijf jagen met in scène gezette zelfmoordpogingen. En die is er helemaal niet van onder de indruk... Een andere hobby is begrafenissen bijwonen van onbekenden en daar leert hij Maude kennen, een zeventigjarige vrouw die vol passie in het leven staat en de twee worden verliefd. Klinkt misschien bizar en dat is het ook, maar ik heb met volle teugen genoten.
Brief encounter (1945) werd afgelopen weekend op BBC2 vertoond in de namiddag (soms doen ze dat daar tussen de sport door, zo ouwe films) en ik heb gekeken. Hoewel ik er echt niks van verwacht had, werd ik aangenaam verrast door dit charmante liefdesverhaal tussen een getrouwde huisvrouw en een even hard getrouwde dokter die elkaar elke week een keer ontmoeten. Meer dan samen eten en naar de film gaan (en een kuise kus) doen ze niet, maar ik was helemaal mee. De voice-over wordt hier trouwens ingesproken door het vrouwelijke hoofdpersonage. Niet alledaags, maar zo zitten we echt in haar hoofd en het werkt.
Op 10 februari kwamen we samen met de leesgroep om De voorlezer van Bernhard Schlink te bespreken. Het werd weer een geanimeerde avond waarin het enige mannelijke lid van de groep ook de enige was die zich compleet kon vereenzelvigen met het hoofdpersonage. Een personage waar ik trouwens een hekel aan had...
Mijn bespreking van het boek én de verfilming kan je hier lezen.
Als laatste item volgt dan nog mijn book haul (en aanverwanten) en deze keer heb ik mij echt laten gaan - ik schrok er zelf een beetje van toen ik alles verzamelde. Komt er van als ik mezelf loslaat in de wereld... Maar dat mag ook wel eens na ver twee jaar niks, noppes, nada.
Begin februari had ik een dagje verlof en toen trok ik naar Gent om wat broodnodige nieuwe kleren te kopen. Ik kwam dus thuis met 4 boeken en 2 films (en ja, ook nog 3 t-shirts...).
The Rosie project wil ik al lang eens lezen en toen ik het in de Mediamarkt zag liggen voor 5 euro, moest dit boek gewoon mee. Dracula kocht ik in Het paard van Troje omdat ik een mooie Engelstalige uitgave wou. Ik heb het boek in een Nederlandse pocketversie, maar die ga ik toch nooit lezen... In de Fnac ging ik nog voor De jaren van Annie Ernaux (na Het voorval wil ik meer lezen van deze auteur) en J'ai couru vers le Nil van Alaa El Aswany, in het Frans vertaald vanuit het Egyptisch én één van de favoriete boeken van Virginie Efira. Moest ik dus in huis halen (en kostte slechts 10.00€ want een pocketversie).
En ik volgde niet enkel leesadvies, ik haalde ook nog wat ander Virginie Efira gerelateerd gerief in huis: er stond een interview met haar in de Waalse versie van de Marie-Claire, die moest dus mee naar huis en ik kocht ook nog de blu ray van Benedetta, nu met Nederlandse ondertiteling (toen ik de Franse dvd-versie kocht, had ik nog geen blu ray speler in huis, kwestie van het voor mezelf te verantwoorden). In de Fnac nam ik ook nog Adieu les cons mee, het prachtige sprookje van Albert Dupontel waarin ze één van de hoofdrollen speelt.
Bij de plaatselijke Standaard Boekhandel kocht ik de graphic novel over het leven van Alice Guy - naar aanleiding van het boek Mooi zijn en zwijgen van Anke Brouwers. Het is in het Frans, maar da's nu geen belemmering meer.
The house in the cerulean sea stond daar ook te blinken en wil ik al lang lezen, dus die ging ook mee naar huis. Ik ben toch echt véél te beïnvloedbaar soms.
Een van de laatste dagen van februari had ik opnieuw een dagje verlof en trok ik nog eens naar Gent - onder het mom van wat cadeautjes voor de verjaardag van het metekindje te kopen (hij wordt al 2!). En natuurlijk kan ik het dan niet laten om ook voor mezelf wat te kopen.
Bambi, een leven in het bos is het verhaal waarop de Disneyfilm gebaseerd werd - van heel ver. Dit boek heb ik jaren geleden al gelezen, maar wou ik in mijn eigen collectie. Bij De Slegte lag een heel pak van deze boekjes en die beslissing was dus snel genomen. Nog bij De Slegte vond ik Kérosène van Adeline Dieudonné, het tweede boek van de schrijfster van La vraie vie. Ook dat boek stond al een tijd op mijn wishlist (sinds ik het eerste las), blij dat ik het dus gevonden heb...
Online bestelde ik de dvd van Peau d'âne, de prachtige sprookjesverfilming met Catherine Deneuve die ik voor het eerst afgelopen kerst zag en in mijn collectie wou na het zien er van. Bij deze.
Een goedgevulde maand met andere woorden, ik ben benieuwd wat maart zal brengen want daar staat ook al heel wat op mijn programma - en dat geeft mij nu al wat stress...
De beste verjaardag ooit zag ik op de visiedag van JEF en is een nieuwe film voor 5+. Dat kan een kwalitatieve film opleveren, maar ik heb mij stierlijk verveeld. Het hoofdpersonage is daarenboven zo'n irritant kereltje (hoewel ik sommige van zijn motivaties echt wel kon begrijpen), dat ik dit nooit meer opnieuw wil zien. De film is gebaseerd op een boekenreeks en de tekenstijl is daar ook van afgeleid, maar ik vond die met momenten echt griezelig... Geen aanrader dus.
Maar ik zat ook twee keer in een donkere zaal voor een lezing over film:
15 februari zat ik dan weer in een zaal van de Sphinx in Gent voor The Sci-Fi Soundtrack van Robin Broos, waar hij vertelde over soundtracks en scores van sciencefictionfilms. Ik ging naar buiten met een heel pak filmtips (oude en nieuwe), zoals dat moet zijn...
In februari werd de Franstalige film in twee ceremonies geëerd: op 12 februari werden de Magritte du cinéma uitgereikt in Brussel en op 25 februari was het de beurt aan de Césars in Parijs.
Virginie Efira was bij allebei genomineerd in de categorie Beste actrice, maar het heeft niet mogen zijn. Bij de Magritte du cinéma moest ze Jo Deseure (Une vie démente) laten voorgaan en bij de Césars Valérie Lemercier (Aline). 't Zal ooit wel eens lukken zeker?
Mijn favorieten die ik bij deze voorbereiding zag, waren bij de Magritte du cinéma Adam en Les intranquilles.
Op La Une werd de documentaire Deneuve, la reine Catherine uitgezonden, over het leven van Catherine Deneuve.
Deze fantastische documentaire is nog steeds te bekijken op Auvio, de VRTnu van de RTBF.
En natuurlijk werd ik hierdoor weer in een kijktunnel gezogen waardoor ik maar liefst 3 films met Deneuve zag:
Belle de jour (1967) is van de hand van regisseur Luis Bunuel en sloeg me al compleet uit mijn lood van de eerste scène. En da's ok. Hier speelt Deneuve Séverine, een bourgeois huisvrouw die eigenlijk uit pure verveling (en een beetje nieuwsgierigheid) de prostituée gaat uithangen. Dit vond ik meer dan eens een moeilijke film om naar te kijken, maar het was wel een hele goeie en Deneuve schittert.
Le dernier métro (1980) werd geregisseerd door François Truffaut en hierin speelt ze een uitbaatster van een Parijs theater tijdens WOII. Haar man zit ondergedoken in de kelders van het theater omdat hij jood is en Gérard Depardieu komt het gezelschap vervoegen als nieuwe jeune premier. Deze werd aansluitend op de documentaire uitgezonden op La Une, maar jammer genoeg kon de film mij niet bekoren. Ik vond hem eigenlijk dodelijk saai, maar Deneuve was wel top (hoewel ik haar aantrekking tot het personage van Depardieu niet geloofde).
En dan waren er nog twee oudere films die mij wisten te verrassen:
Brief encounter (1945) werd afgelopen weekend op BBC2 vertoond in de namiddag (soms doen ze dat daar tussen de sport door, zo ouwe films) en ik heb gekeken. Hoewel ik er echt niks van verwacht had, werd ik aangenaam verrast door dit charmante liefdesverhaal tussen een getrouwde huisvrouw en een even hard getrouwde dokter die elkaar elke week een keer ontmoeten. Meer dan samen eten en naar de film gaan (en een kuise kus) doen ze niet, maar ik was helemaal mee. De voice-over wordt hier trouwens ingesproken door het vrouwelijke hoofdpersonage. Niet alledaags, maar zo zitten we echt in haar hoofd en het werkt.
Op 10 februari kwamen we samen met de leesgroep om De voorlezer van Bernhard Schlink te bespreken. Het werd weer een geanimeerde avond waarin het enige mannelijke lid van de groep ook de enige was die zich compleet kon vereenzelvigen met het hoofdpersonage. Een personage waar ik trouwens een hekel aan had...
Als laatste item volgt dan nog mijn book haul (en aanverwanten) en deze keer heb ik mij echt laten gaan - ik schrok er zelf een beetje van toen ik alles verzamelde. Komt er van als ik mezelf loslaat in de wereld... Maar dat mag ook wel eens na ver twee jaar niks, noppes, nada.
The Rosie project wil ik al lang eens lezen en toen ik het in de Mediamarkt zag liggen voor 5 euro, moest dit boek gewoon mee. Dracula kocht ik in Het paard van Troje omdat ik een mooie Engelstalige uitgave wou. Ik heb het boek in een Nederlandse pocketversie, maar die ga ik toch nooit lezen... In de Fnac ging ik nog voor De jaren van Annie Ernaux (na Het voorval wil ik meer lezen van deze auteur) en J'ai couru vers le Nil van Alaa El Aswany, in het Frans vertaald vanuit het Egyptisch én één van de favoriete boeken van Virginie Efira. Moest ik dus in huis halen (en kostte slechts 10.00€ want een pocketversie).
The house in the cerulean sea stond daar ook te blinken en wil ik al lang lezen, dus die ging ook mee naar huis. Ik ben toch echt véél te beïnvloedbaar soms.
Bambi, een leven in het bos is het verhaal waarop de Disneyfilm gebaseerd werd - van heel ver. Dit boek heb ik jaren geleden al gelezen, maar wou ik in mijn eigen collectie. Bij De Slegte lag een heel pak van deze boekjes en die beslissing was dus snel genomen. Nog bij De Slegte vond ik Kérosène van Adeline Dieudonné, het tweede boek van de schrijfster van La vraie vie. Ook dat boek stond al een tijd op mijn wishlist (sinds ik het eerste las), blij dat ik het dus gevonden heb...
Online bestelde ik de dvd van Peau d'âne, de prachtige sprookjesverfilming met Catherine Deneuve die ik voor het eerst afgelopen kerst zag en in mijn collectie wou na het zien er van. Bij deze.
Een goedgevulde maand met andere woorden, ik ben benieuwd wat maart zal brengen want daar staat ook al heel wat op mijn programma - en dat geeft mij nu al wat stress...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten