216 p.
Vertaald als: Het echte leven
Ik heb de smaak voor Franse boeken serieus te pakken gekregen na het lezen van En attendant Bojangles en wou er dus nog meer lezen. Na een korte zoektocht op internet naar toegankelijke Franse boeken (zonder dat het aangepaste versies waren) was mijn keuze snel gemaakt.
Ik ging voor La vraie vie, het boek waarmee de Brusselse Adeline Dieudonné zichzelf in de schijnwerpers schreef. Ze wordt op de achterflap van de Nederlandstalige versie vergeleken met Lize Spit wat voor mij eerlijk gezegd eerder een ontrading is (ik ga niet zeggen dat Spit niet kan schrijven, maar er is iets in haar manier van dingen formuleren dat gewoon niet werkt voor mij) maar ik ging er toch voor...
Een naamloos meisje vertelt ons over haar gezin en de tuinwijk waar ze opgroeit: haar vader is een bullebak die bezeten is van jagen op groot wild en die hun moeder - consequent een amoebe genoemd door haar dochter - terroriseert, zowel mentaal als fysiek. Ze aanbidt haar vier jaar jongere broertje in zijn onschuldig kind-zijn, maar na een bizar ongeluk met de ijskarman ziet ze hem versomberen en wil ze de glimlach op zijn gezicht terugkrijgen...
Wanneer ze Back to the future ziet, wil ze ook een tijdmachine bouwen om terug te keren naar de tijd voor het ongeluk maar tot haar grote frustratie ontdekt ze dat dit niet mogelijk is en ze zal zich op de wetenschap - en dan vooral de fysica - gaan storten om dit in de toekomst wél mogelijk te maken.
We volgen de gebeurtenissen gedurende een periode van een vijftal jaar, waarin vooral de zomers belangrijk blijken want dan moeten de kinderen en hun moeder dagelijks in het gezelschap van hun vader verkeren en vooral dochterlief zal andere oorden opzoeken: ze gaat in de leer bij een gepensioneerde fysicaprofessor bij hen in de wijk en zal op school ook enkele klassen mogen overslaan omdat ze zo getalenteerd in de wetenschap blijkt te zijn.
Maar er blijft een donkere wolk over haar leven hangen: haar broertje komt steeds verder onder de invloed van hun vader te staan en ontpopt zich zelfs tot een kleine psychopaat waardoor de tijd dringt om de situatie op te lossen... Wanneer ze bovendien begint te merken dat haar vader haar net zo verachtelijk begint te bekijken als haar moeder (opgroeien als meisje mag je blijkbaar niet doen) en hij een vreselijke trip voor haar gepland heeft tijdens de laatste zomer in het boek, weet je dat er actie zal ondernomen worden.
Dit was zo'n roman die helemaal voor mij geschreven leek te zijn. Ik hou wel van wat donkerte en een vies randje in verhalen en dat vind je hier in overvloed. Er zitten trouwens heel wat gruwelijke scènes in dit boek, dus wie daar gevoelig voor is blijft er best van weg maar ik heb met volle teugen genoten en ben blij dat dit mijn tweede succesvolle Franse leesbeurt op rij was.
Vier sterren, ik zou gewoon niet minder durven geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten