 |
| Nee, niet de halve tepel poster... |
De film baseert zich op een non-fictieboek uit 1986 dat het verhaal vertelt van Benedetta Carlini, abdis in het Italiaanse Pescia in de 17de eeuw en mystica die er daarnaast een verhouding op nahield met één van haar nonnen. En de gevolgen die dat voor beiden had. Nu heb ik dat boek nog niet gelezen (het staat wonder boven wonder wel al 20 jaar in mijn boekenkast), maar ik neem aan dat alles wat in de film voorkomt wel historisch correct zal zijn aangezien het boek werd geschreven aan de hand van historische documenten.
Benedetta wordt op haar 10de naar het klooster gestuurd door haar ouders, als bedankje omdat ze als baby een zware ziekte overleefde - de logica daarvan ontgaat mij helemaal, maar soit. De abdis (Charlotte Rampling) laat al meteen merken dat de katholieke kerk een bende geldwolven zijn wanneer ze bikkelhard met papa onderhandelt over de bruidsschat die Benedetta een ticketje richting klooster moet geven.
We springen daarna ver 20 jaar verder in de tijd, wanneer Benedetta al lang netjes non is geworden, maar bij een misviering ineens een visioen van Jezus krijgt en vanaf dan compleet verglijdt in een soort waanzin.
Nu moet ik wel zeggen dat haar visioenen van Jezus enigszins op mijn lachspieren werkten, want hij komt haar telkens "redden" van gevaar door met een zwaard in de rondte de slaan en een bloederige puinhoop achter te laten. Tja.
Wanneer de abdis haar plaats moet afstaan aan Benedetta (je pakt als kerk wat meer uit met een door visioenen geplaagde mystica aan het roer), zweert die wraak en ze zal de pauselijke nuntius naar Pescia halen om Benedetta een toontje lager te laten zingen. Dat ze daarbij de relatie tussen Benedetta en novice Bartholomea als verzwarende omstandigheid achter de hand houdt, is natuurlijk mooi meegenomen.
Oh ja, ik vergeet nog te zeggen dat Italië in die periode kreunde onder de pest en we krijgen deze epidemie ook in al haar glorie te zien. Pest is natuurlijk nog iets anders, maar mensen, we weten wat het is. Het was allemaal een beetje té herkenbaar...
Moet je deze film nu gaan zien? Niet echt zou ik zeggen. Ik heb mij niet verveeld, maar ik vond het toch allemaal wat tam. Veel zal mij niet bijblijven van deze film, hoewel hij met momenten wel héél gruwelijk is - folterscènes, ik blijf het er soms lastig mee hebben.
Al bij al was dit dus geen slechte poging van Paul Verhoeven, maar een must see is het niet in mijn ogen.
- UPDATE -
Na een tweede kijkbeurt (op 12/10) moet ik toegeven dat ik compleet van gedacht veranderd ben: Benedetta is meer dan het bekijken waard. Vooral dan voor de prestatie van Virginie Efira als Benedetta, 't is de rol van haar leven. En de film bevat eigenlijk ook heel wat humor. Ga dit dus zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten