Afgelopen zondag ging ik kijken naar Nightmare Alley, de nieuwste film van Guillermo del Toro met een sterrencast om u tegen te zeggen.
Nu weet ik niet precies wat ik hier wél verwacht had, maar het was in elk geval niet wat ik te zien kreeg op het grote scherm.
Om te beginnen duurt de film veel en veel te lang. De verzuchting blijft: hoe moeilijk kan het zijn om nog eens een film van onder de twee uur op de mensheid los te laten? Behoorlijk lastig zou je denken want ook hier kregen we een rit van 2.30u te verstouwen. Dat is een aanslag op het menselijk brein (of toch het mijne), niet meer of minder.
De eerste helft van de film was trouwens minder interessant dan ik had gehoopt. Alles speelt zich af op een rondreizend carnival (genre kermis met een freakshow), maar hoewel dit mij uitermate interesseert, vond ik geen aansluiting met wat ik te zien kreeg. We moeten meeleven met Stan (Bradley Cooper) die voor iets op de vlucht is en die en passant leert om mensen te "lezen" voor een act als mentalist. Maar zo ver komt het niet want hij zal met Molly (Rooney Mara) vertrekken uit het circus om in de grote stad mensen te gaan oplichten met zijn mentalistenactje. Hij gaat daarbij gebukt onder demonen uit het verleden, maar ik voelde het niet. Gewoon niet.
Tijdens een act leert hij psychiater Lilith Ritter (Cate Blanchett) kennen en ze zullen na een tijdje gaan samenwerken om rijke mannen van hun geld te ontdoen. En dat geld is allemaal voor hem, naar het motief van Ritter heb je een hele tijd het raden...
De tweede helft van de film was wel iets beter - van het moment dat Blanchett er bij komt - maar kon de boel niet meer redden voor mij.
Wat was er dan wel de moeite? De sets en dan vooral de kantoorruimte van psychiater Ritter - ik denk dat mijn reactie daarop in heel de zaal te horen was, ik vond die set namelijk zo mooi...
Maar voor de rest? Een geeuwfeestje en da's zo jammer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten