191 p.
Diogenes, 1995
206 p.
Gelezen voor de leesgroep.
En het was een herlezing voor mij, vandaar dat ik het afwisselend in het Nederlands en het Duits gelezen heb, kwestie van het voor mij wat uitdagender te maken...
Het boek wordt op 10 februari besproken en ik las het al in januari, maar ik vond nog niet de tijd om er hier iets over te schrijven.
De voorlezer zou welbekend moeten zijn, al was het maar omdat het boek in 2008 verfilmd werd - als The reader - met Kate Winslet in de hoofdrol en zij daar onder andere een Oscar voor kreeg.
Het boek valt uiteen in drie delen: wanneer hoofdpersonage Michael 15 is en een relatie krijgt met de veel oudere Hanna Schmidt, wanneer hij als student rechten een naziproces bijwoont en ontdekt dat Hanna één van de beklaagden is en uiteindelijk de jaren na het proces wanneer hij advocaat is en haar boeken voorgelezen op cassette opstuurt in de gevangenis.
Ik las het boek blijkbaar al eens in 2008 (waarschijnlijk naar aanleiding van de film die toen uitkwam) en gaf het toen een goeie score. Maar nu ik het nog eens gelezen heb, zo'n 14 jaar later, heb ik er toch enige bedenkingen bij...
Eerst en vooral de relatie tussen Michael en Hanna. Die is gewoon misdadig te noemen. Je hebt een beïnvloedbare jongen van 15 die een seksuele relatie aangaat met een vrouw van in de dertig. Maar daar wordt gewoon niet bij stil gestaan. Het zou eens omgekeerd moeten zijn, alle rode vlaggen zouden direct omhoog gaan... En ja, hij draagt er de gevolgen van later in zijn leven maar 't is nu ook niet alsof hij een psychiater nodig heeft.
Daarnaast vond ik het boek ook niet bijster interessant geschreven. Zowel in het Duits als in het Nederlands voelde ik mij steeds buiten het verhaal staan, alsof ik er niks mee te maken had. En is dat niet juist de bedoeling - dat je kan meevoelen met het verhaal?
Nee, veel plezier heb ik er niet aan beleefd en het werd uiteindelijk beloond met 3 sterren, wat eigenlijk nog ça va is in mijn quoteringssysteem (en dat alleen maar omdat er zoveel echt veel slechtere boeken bestaan).
En natuurlijk heb ik ook nog eens de film bekeken.
En mensen, ik snap het niet... Je hebt een film die zich baseert op een Duits boek, die zich afspeelt in Duitsland en waar je een hoop Duitse acteurs (die ik stuk voor stuk herkende uit andere films en series) voor laat opdraven en dan maak je hem in het Engels??? De reden is natuurlijk geld, geld, geld en de financiering voor deze film zal wel makkelijker geweest zijn met twee gevestigde Hollywoodwaarden in de hoofdrol - waarbij de rol van Ralph Fiennes zo miniem is dat zijn naam zelfs niet prominent op de filmposter zou mogen staan.
Wat mij brengt bij de accenten in de film. De Duitse acteurs spreken stuk voor stuk beter Engels dan wat Kate Winslet uit haar strot perst voor deze film en Ralph Fiennes doet zelfs niet eens moeite en praat gewoon Brits Engels. En dat Kate - alle liefde voor deze actrice maar niet meteen hier - er zelfs een Oscar voor kreeg is een complete aanfluiting (maar als ik zie wie nog genomineerd was dat jaar, is er enkel Meryl Streep voor Doubt die in mijn ogen meer in aanmerking kwam). Nee, dit was het toch niet.
Zowel het boek als de film zijn 14 jaar later van hun sokkel gevallen voor mij en ik had er liever geen tijd aan besteed...
Zowel het boek als de film zijn 14 jaar later van hun sokkel gevallen voor mij en ik had er liever geen tijd aan besteed...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten