128 p.
Vertaald uit het Frans: Propriété privée
"Zowel in het algemeen als in het bijzonder vond ik het een vergissing om de kat te doden toen je me vertelde over je plannen met het lijk."
Zo begint deze korte roman en normaal gezien zou dat al genoeg moeten zijn voor mij om te stoppen met lezen want katten doden in boeken - laat staan in het echt? Daar doe ik niet aan mee...
Maar om de één of andere duistere reden besloot ik om toch verder te lezen en dat heb ik mij niet beklaagd, hoewel die arme rosse kater wel aan een gruwelijk einde komt in het boek - een spoiler, maar ik zeg het liever meteen.
In Een huis dat van ons is volgen we Eva en Charles Caradec, een koppel vijftigers dat een huis koopt in een Parijse buitenwijk na jarenlang in een appartementje in "het centrum" te hebben gewoond met de gedachte dat ze nu stilletjes aan kunnen uitbollen in het groen. Het woonerf waar ze een huis kopen is daarenboven zelfvoorzienend qua verwarming en elektriciteit en belooft ecologisch ook wat bij te dragen.
Maar mooie liedjes duren niet lang. Namelijk net zo lang tot de Lecoqs hun intrek nemen in het huis naast hen waarna hun leven zowat in een hel verandert: luide feestjes tot 's ochtends vroeg, verbouwingen die ook hun tuin verwoesten en zelfs een poging om de Caradecs uit elkaar te krijgen wanneer Arnaud Lecoq haar tot overspel weet te verleiden.
Niet dat dat tot een breuk leidt want Charles zit suf van de pillen om zijn bipolaire stoornis onder controle te houden meer in zijn bed dan wat anders en strompelt af en toe wat rond in huis en de tuin en zij ontvlucht het huis en de wijk om in een tabaksbar (dat hebben wij hier niet) te gaan werken aan de stadsontwikkelingsprojecten waar zij zich mee bezig houdt.
En dan wordt de rosse kater van de Lecoqs dood terug gevonden en verdwijnt even later ook Annabelle Lecoq met haar zoontje...
De rustige roman (en bij uitbreiding de buitenwijk) verandert zo ineens in een thriller want zowat iedereen op het woonerf wordt een verdachte in deze zaak.
Uiteindelijk heb ik dit best graag gelezen al had het gruwelijke einde van de kater voor mij niet gehoeven... Dat er mensen verdwijnen en eventueel vermoord worden, deert mij dan weer niet - wat zegt dat over mij?
Niks waarschijnlijk en ik beloonde dit boek met 4 sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten