Vanavond worden de Césars uitgereikt, de Franse tegenhangers van de Oscars.
 |
| Jean-Paul Belmondo op de affiche, die kwam in 2021 te gaan. |
Maar ik heb wel heel wat van de genomineerden gezien en daar wil ik het nu even over hebben.Laten we beginnen met de nominaties voor Beste Film. Dat zijn er 7 en daar heb ik er 4 van gezien, hoewel 6 ook mogelijk was geweest...
Eerst degene die ik niet heb gezien:
Aline is een biopic over Céline Dion waarbij dus haar naam niet gebruikt wordt (ze heet voluit Aline Dieu in de film), maar haar liedjes worden er wel volop in gezongen. Deze pik ik zeker nog mee eens die op VOD (16/03) te bekijken valt.
Illusions perdues is de verfilming van een boek van Balzac over een jonge plattelandsdichter die - de titel verklapt het al - zijn illusies zal verliezen in het verdorven Parijs. Ook deze wil ik nog wel zien eens dat mogelijk is (30/03).
La fracture was enkel in het Franstalige gedeelte van ons land te zien en gaat over een ziekenhuis dat in lockdown gaat na een manifestatie van de Gilets Jaunes. Niet meteen iets wat ik wil zien.
Overschakelen dan naar de films die ik wél gezien heb in volgorde van hoe goed ik ze vond, beginnend met de minste - in mijn ogen:
BAC Nord zit op Netflix onder de titel The stronghold en gaat over corrupte flikken in de hel die Marseille is.
Dit kon mij absoluut niet boeien en heb ik na een half uur af gezet.
Dit kon mij absoluut niet boeien en heb ik na een half uur af gezet.
Annette is een heel vreemde musical waarvan vooral de eerste vijf minuten fantastisch zijn en de rest er maar wat achteraan bungelt. Het is een Franse film met een Franse regisseur (Leos Carax), maar hij is wel helemaal in het Engels gezongen en gesproken.
Deze verdeelde de kijkers en ook ik vond het niet meteen het beste wat ik in 2021 gezien heb.
Mijn bespreking van de film kan je hier lezen.
Onoda is het waargebeurde verhaal van een Japanse soldaat die tot 30 jaar na het einde van WOII doorging met guerrilla-aanvallen op het Filipijnse eiland waar hij gelegerd was, omdat hij niet geloofde dat de oorlog voorbij was.
Een heel sterke film en ook hier: ondanks dat het een Franse film is met een Franse regisseur (Arthur Harari) is hij helemaal Japans gesproken.
L'événement zag ik begin februari in de cinema en ik was compleet mee en onder de indruk. Deze belangrijke film mag van mij helemaal de César voor beste film krijgen.
Maar als het Onoda wordt, zal ik niet kwaad zijn.
Mijn bespreking van L'événement kan je hier lezen.
En zoals bij de Magritte du cinéma, moet ik ook de Beste actrice in een hoofdrol vermelden want hier is Virginie Efira genomineerd voor haar rol als Benedetta in de gelijknamige film van Paul Verhoeven.
Maar als het Onoda wordt, zal ik niet kwaad zijn.
Mijn bespreking van L'événement kan je hier lezen.
En zoals bij de Magritte du cinéma, moet ik ook de Beste actrice in een hoofdrol vermelden want hier is Virginie Efira genomineerd voor haar rol als Benedetta in de gelijknamige film van Paul Verhoeven.
Of ze deze keer de César op zak kan steken (het is al haar vierde nominatie zonder de prijs ooit te krijgen), is voorlopig nog de vraag...
Van de zeven genomineerde actrices heb ik er drie aan het werk gezien en hoewel niet echt bij Léa Seydoux in France, was ik wel onder de indruk van Leïla Bekhti in Les intranquilles. Daarnaast vinden we nog Valérie Lemercier die Céline Dion nadoet in deze categorie terug en Laure Calamy die de prijs vorig jaar al kreeg - die mag nu wel naar iemand anders gaan.
Ook in de categorie Beste vrouwelijke belofte zit ik te supporteren voor één bepaald iemand: Anamaria Vartolomei speelt de hoofdrol in L'événement en maakte veel indruk. Die heeft nog een mooie carrière voor de boeg, zoveel is zeker.
Daarnaast zag ik ook nog Agathe Rouselle aan het werk in Titane - eveneens een indrukwekkende vertolking - en Lucie Zhang in Les Olympiades - niet slecht, maar geen match voor Anamaria...
En ook hier wordt een prijs voor Beste Buitenlandse Productie uitgereikt waarbij ze netjes de Amerikaanse uit de weg gaan. Van de zeven genomineerden heb ik er tot nu toe 3 gezien en buiten The worst person in the world die ik echt niks vond (ik ben denk ik te oud voor dit soort onzin), ben ik helemaal voor prijzen voor The father en Madres paralelas. Met een lichte voorkeur voor de eerste van die twee.
Nu is het enkel nagelbijten tot de winnaars bekend worden gemaakt.
Van de zeven genomineerde actrices heb ik er drie aan het werk gezien en hoewel niet echt bij Léa Seydoux in France, was ik wel onder de indruk van Leïla Bekhti in Les intranquilles. Daarnaast vinden we nog Valérie Lemercier die Céline Dion nadoet in deze categorie terug en Laure Calamy die de prijs vorig jaar al kreeg - die mag nu wel naar iemand anders gaan.
Ook in de categorie Beste vrouwelijke belofte zit ik te supporteren voor één bepaald iemand: Anamaria Vartolomei speelt de hoofdrol in L'événement en maakte veel indruk. Die heeft nog een mooie carrière voor de boeg, zoveel is zeker.
Daarnaast zag ik ook nog Agathe Rouselle aan het werk in Titane - eveneens een indrukwekkende vertolking - en Lucie Zhang in Les Olympiades - niet slecht, maar geen match voor Anamaria...
En ook hier wordt een prijs voor Beste Buitenlandse Productie uitgereikt waarbij ze netjes de Amerikaanse uit de weg gaan. Van de zeven genomineerden heb ik er tot nu toe 3 gezien en buiten The worst person in the world die ik echt niks vond (ik ben denk ik te oud voor dit soort onzin), ben ik helemaal voor prijzen voor The father en Madres paralelas. Met een lichte voorkeur voor de eerste van die twee.
Nu is het enkel nagelbijten tot de winnaars bekend worden gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten