September favorites

September was eigenlijk best een kalme maand waarin ik toch 3 keer tot in de cinema geraakte:

En kan je nu geloven dat ik er daar nog geen enkele van besproken heb op deze blog? Tja...

A haunting in Venice zag ik op 18 september en deze nieuwe episode van en met Kenneth Branagh als Hercule Poirot kon ik in elk geval heel wat beter smaken dan de vorige. In dit minder bekende Agatha Christie verhaal bevindt Poirot zich in Venetië en wordt hij uitgenodigd voor een seance. We krijgen gewaagde camerastandpunten, misselijkmakende handheld en een mysterie waar je als kijker zelf ook nog iets aan hebt. Dat het daarnaast ook lijkt te spoken in het oude Venetiaanse palazzo was gewoon een bonus. Best ok dus.

Op 27 september trok ik nog eens richting cinema voor The creator, een SF-film die bejubeld wordt om zijn "originele verhaal" (enkel en alleen omdat het op niets voorafgaands gebaseerd werd) maar die ik vooral entertainend vond maar nu niet echt zo origineel. En daar is niks mis mee.

De dag nadien bevond ik mij terug in de cinema, deze keer voor WIL, de nieuwe film van regisseur Tim Mielants (De Patrick), gebaseerd op het gelijknamige boek van Jeroen Olyslaegers. En mensen, wat een film! Voor wie het nog niet weet: dit speelt zich af in 1942 in een Antwerpen dat buigt onder de Duitse bezetting en de jonge agent Wil zit geperst tussen de collaboratie en het verzet terwijl de Duitsers in zijn nek ademen. Echt waar, een sterke film met sterke acteerprestaties, je komt er stil buiten. En ook: nog nooit zoveel oudere mensen in een normale cinemazaal gezien (gewoonlijk is het enkel tijdens het plusparcours op het Filmfestival dat ik tussen zoveel bejaarden zit). 't Moet zijn dat die thematiek hen na aan het hart ligt...

Ook op mijn eigen scherm zag ik mooie en leuke dingen:

The last of us is gebaseerd op een videogame dat ik totaal niet ken (absoluut geen gamer hier, ik raak niet verder dan Candy Crush) maar laat dit nu toch echt wel spek naar mijn bek zijn: een zombiereeks - maar we spreken vooral het z-woord niet uit! - waarbij schimmels verantwoordelijk zijn voor het rondgeschuifel. Brompot Joel moet tienermeisje Ellie naar een veilige zone brengen want zij blijkt immuun te zijn en misschien kan dat gebruikt worden voor een vaccin.

Deze reeks kwam al begin dit jaar uit bij HBO (en dus op Streamz, grrr) en werd overal gelauwerd. Ik moest wachten tot ik de dvd te pakken kon krijgen maar het hele seizoen werd er op enkele dagen doorgejaagd, zo goed vond ik het. Zeker een kanshebber voor mijn eindejaarslijstjes!

En dan verscheen er nog een topper op Netflix:

Liebes Kind is een Duitse miniserie van 6 afleveringen gebaseerd op een boek.

Een vrouw weet met haar dochtertje te ontsnappen uit een kelder waar ze duidelijk al jaren opgesloten zaten. Maar wie is die vrouw? En waar was die kelder want daar zit blijkbaar nog een kind vast... Een race tegen de klok begint met pakken twists die je niet ziet aankomen. 

Nog een kanshebber voor die eindejaarslijstjes!

Voor de rest hield ik mijn nog onledig met het bekijken van de 6 Scream-films, maar daar schreef ik hier al over.

Er werd ook drie keer gequizd:

Op de Spoorloze quiz konden we niet echt scoren (we werden achtste of zo), de Synchroquiz was al iets beter want daar werden we tweede en bij de TTCOB-quiz (die hadden geen poster en ging door op 30/9) werden we voor de 9e keer op rij eerste - oef, we kunnen het nog.

We kwamen ook de eerste keer van het nieuwe leesjaar samen met de leesgroep om de boeken te kiezen de we dit jaar gaan lezen. We kwamen er redelijk snel uit en het eerste boek wordt al op 2 november besproken. Dat nu nog gaan lezen he...

En dat brengt mij naadloos bij mijn book haul van september:

De eerste dagen van september had ik nog verlof en trok ik een dagje richting Brussel. En iedereen weet wat dat betekent: de Waterstones gaan leegkopen!

Learned by heart had ik al in augustus gekocht - en gelezen! - maar ze hadden daar een gesigneerde hardcover in de winkel liggen en die moest gewoon mee... De paperback heeft al een nieuwe thuis gekregen.

Naar The dance tree van Kiran Millwood Hardgrave (The mercies) was ik al langer op zoek en deze prachtige uitgave met "sprayed edge" kon ik ook niet laten liggen. Zelfde met Rivers of London van Ben Aaronovitch, dat boek zoek ik al zo lang en ze hadden er daar ineens een heel pak van liggen.

Poor things van Alasdair Gray moest ook mee omdat binnenkort de verfilming ervan (door Yorgos Lanthimos! En ik ga er naartoe op het filmfestival!) verschijnt. Ook dit werd al gelezen, hoe flink van mij he.

Als laatste nam ik nog Lonely castle in the mirror mee, een vertaling van een Japans boek dat eerder naar fantasy neigt. 

In de Standaard boekhandel (in Brussel hebben ze daar ook Franse boeken!) vond ik de nieuwste van Amélie Nothomb, Psychopompe, en ook dat boek heb ik al gelezen. Nog eens: zie hoe flink van mij!

Net als ieder jaar in september verschijnt er een nieuw boek van Veronique Puts met een verzameling van haar kattencolumns, deze keer met de titel Scheefsnor & Melkmuil (respectievelijk haar katten Cootje en Beer) en ook dat moest ik in huis halen.