Voor deze ene film trok ik naar een van de kleinste cinemazalen van Gent: die van het KASK.
Desperate souls, dark city and the legend of Midnight cowboy is een documentaire die niet gaat over het draaien van Midnight cowboy, maar die ons een beeld wil geven van de periode waarin die film gemaakt werd. De documentaire laat heel wat medewerkers aan het woord die nu allemaal in de herfst van hun leven zitten (de film zelf dateert van 1969) en je moet dus wat geriatrische koppen verdragen en stemmen die het af en toe wat laten afweten. Maar het was best interessant te noemen, vooral dan om een tijdsbeeld mee te krijgen van een Amerika dat in die periode met de Vietnamoorlog die aan heel wat jonge mensen het leven kostte en de jeugd die een stem begon te krijgen - om nog te zwijgen van het vechten voor de rechten van de LGBT... gemeenschap (die toen nog niet al die letters had) - serieus aan het veranderen was.
Midnight cowboy staat nog steeds te boek als de enige film met een X-rating die de Oscar voor beste film won en dat had net alles te maken met het feit dat homoseksualiteit er in voor komt (zowel openlijk als in meer bedekte termen zonder aanstootgevend te zijn - toch niet in de ogen van iemand van 2023). Regisseur John Schlesinger was zelf een homoseksuele man die toen niet voor zijn geaardheid durfde uit te komen en de X-rating werd door de makers op de film geplakt om gewoon te kunnen filmen zoals ze wilden, de rating kwam er dus niet achteraf.
Ik zei al dat het best interessant om zien was, maar echt veel nieuws heb ik toch niet bijgeleerd. Enkel dat de film blijkbaar nog belangrijker was dan ik eerst dacht.
En nu wil ik Midnight cowboy (die ik nog maar recent zag) eigenlijk nog eens opnieuw zien...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten