317 p.
Niet vertaald
Poor things was al enkele jaren geleden op mijn radar verschenen toen booktuber Jen Campbell het boek vernoemde in een video over haar all-time favorites. Ze bestempelde het als een hervertelling van Frankenstein en hoewel ik geïnteresseerd was, had ik dat laatste boek toen nog niet gelezen. Dat gebeurde pas in 2018 en ik vergat daarna dat Poor things bestond...
Tot er buzz kwam rond de nieuwe film van Yorgos Lanthimos (The favourite, The lobster, The killing of a sacred deer, Dogtooth - ja in die volgorde voor mij) en wat bleek? Dat zou de verfilming van deze roman worden en toen moest ik het boek wel gaan lezen.
Bij mijn laatste bezoek aan de Waterstones in Brussel lag het te blinken op een van de tafels - jammer genoeg in de filmversie, maar wat doen we er aan? - en het mocht mee naar huis.
Zoals gezegd is dit een hervertelling van het Frankensteinverhaal: de mismaakte Godwin Baxter, een briljante chirurg, schept het creatuur Bella door de hersenen van haar uit de baarmoeder geredde baby in te planten in de schedel van de verdronken moeder. Bella (ofte Bell) is daardoor een volwassen vrouw die alles met kinderlijke nieuwsgierigheid moet leren. Het hele verhaal wordt verteld door Archibald McCandless die uiteindelijk de echtgenoot van Bell zal worden.
Tot het zo ver is, worden we ondergedompeld in het Victoriaanse Glasgow waar experimenteren op medisch vlak schering en inslag is, waar vuile mist door de straten zweeft en mensen met geld en bepaalde vaardigheden zonder problemen kunnen doen wat ze willen.
Net als in Frankenstein is het een boek in een boek in een boek geworden want de schrijfsels van McCandless werden zogezegd teruggevonden door een historicus die een schrijver (Alasdair Gray) de redactie van het boek liet doen en in het boek van McCandless zitten ook brieven van Bella verwerkt toen ze op zwier ging met nog een andere man. Het voor- en nawoord werpt dan nog een ander soort licht op wat geschreven werd en het boek is geïllustreerd met medische prenten en portretten van de hand van auteur Alasdair Gray die naast schrijver ook illustrator was.
Een beetje een vreemd boek dus en hoewel ik er eerst niet leek in te geraken (ik vond het zelfs nogal saai met momenten), was ik helemaal mee van het moment dat de stem van Bella prominenter in beeld kwam.
Naast het nogal krankzinnige verhaal zit er ook heel wat sociaal commentaar en politieke visies in het verhaal verwerkt en dat op zo'n naturelle manier dat het mij helemaal niet stoorde.
En dat resulteert in 4 sterren waardoor het zonder twijfel een plekje in mijn top 10 van 2023 zal krijgen.
Nu wil ik zéker de film zien - binnenkort op het filmfestival, yeay 't is weer die tijd van het jaar! - die er nog geschifter uitziet dan het boek:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten