September favorites

Cinemagewijs was september een topmaand: ik zat 4 keer in een donkere zaal en alle films die ik zag, kregen een hoge score. Er kreeg er eentje zelfs de volle 5 sterren!

En dat prijsbeest was Prima facie. In se geen film, maar de captatie van een toneelstuk. Maar kwam dit binnen, ja!

Tori et Lokita kreeg 4.5 sterren, Revoir Paris ving er 4 en Les enfants des autres nog 3.5 (wat beter is dan gemiddeld). En ik zag op een dikke week tijd 2 nieuwe films met Virginie Efira. Een echt goeie filmmaand dus.
 
Jammer genoeg bleef het bij deze 4 films want thuis bekeek ik amper iets filmisch.

Er waren wel enkele series die vermeldenswaardig zijn:

Ik werkte het achtste en laatste seizoen van Brooklyn Nine-Nine af op Netflix.

Hier was ik al in augustus aan begonnen, maar ik wou het wat rekken omdat dit het aller-, allerlaatste seizoen van deze komische serie is en 10 afleveringen waren toch wat weinig... Wat niet wil zeggen dat ik niet genoten heb!

Op Play6 werd vanaf 15 augustus het eerste seizoen van Evil getoond, een serie die al aan het 4e seizoen zit in de VS en waar ik eerlijk gezegd nog nooit van gehoord had. Dit werd aangekondigd als "X-Files voor de 21e eeuw" en dat intrigeerde mij natuurlijk...

X-Files zou ik het niet meteen noemen, maar deze horrorreeks die zich sterk in de katholieke kerk ingegraven heeft, compleet met duivels en demonen, kon wel op mijn goedkeuring rekenen. Wat mij betreft hadden ze er meteen seizoen 2 aan kunnen vastplakken (da's toch al lang gemaakt), maar waarschijnlijk zal het wachten zijn tot volgende zomer...

Tenslotte bekeek ik nog het 22e seizoen van Law & Order: Special Victim's Unit op dvd, de politieserie die ik eigenlijk een beetje gedoseerd tot mij moet nemen om mijn onveiligheidsgevoel niet te hard aan te wakkeren...

Dit seizoen werd opgenomen in volle coronaperiode en dat is er aan te zien: iedereen draagt maskers (die ze afzetten als ze met elkaar moeten praten *zucht*), het beheerst de verhaallijnen en er zijn slechts 16 afleveringen in plaats van de 20+ van andere jaargangen. Nee, het beste seizoen is dit niet...

Naast de cinemabezoekjes en het seriekijken, werd er ook nog gequizd: ik bevond me 3 weken na elkaar met mijn team in een zaal om te spelen met heel uiteenlopend resultaat:

Op de Spoorloosquiz op 3 september werden we 5e op 15 ploegen, geen slecht resultaat maar 't was een pittig quizje waar we in de piramideronde tot zelfs 10 antwoorden per vraag moesten geven - dat werd schrijven, schrijven, schrijven...

Op de Vijfde Algemene Kennisquiz van de politie op 10 september werden we 18e op 48 ploegen. Hoger eindigen was daar geen optie aangezien al die topploegen van de quizranking deze quiz lijken ontdekt te hebben en al ben je dan goed bezig, da's niet genoeg om het verschil te maken...

Op 17 september zaten we in Aalst voor de 4e Synchroquiz en daar werden we wonderwel 2e op slechts 1.5 punten van de eerste ploeg. Een verademing.

22 september was de eerste nieuwe bijeenkomst van de leesgroep. De boeken voor het komende leesjaar werden gekozen en het belooft goed te zijn *fingers crossed*.

Als laatste heb ik dan nog mijn book haul in de aanbieding en ik zei al in mijn wrap up van augustus dat die schaamtelijk was (en toen was het nog maar begin september). Het werd er niet beter op...

Begin september zat ik in de laatste uitlopers van mijn zomerverlof en ik trok toen een dag naar Gent. Eerste aankoop daar was het laatste boek van Amélie Nothomb en een tijdschrift dat helemaal in het teken staat van deze schrijfster. Het boek heb ik al gelezen, het tijdschrift nog niet.

Daarna ging ik naar Het paard van Troje en kocht ik deze twee boeken: The colony van Audrey Magee wordt hoog aangeschreven en ik was blij dat ik het vond (iets minder blij was ik toen ik het even later in de Fnac als softcover zag liggen aan een fractie van de prijs van deze hardcover). The heart is a lonely hunter is een Amerikaanse klassieker die ik echt, echt, echt moet gaan lezen. Maar de tijd vinden he...

Volgende tussenstop was De Slegte en da's echt mijn achilleshiel... Hier kwam ik naar buiten met maar liefst 4 boeken (toegegeven, redelijk goedkoop, maar toch). Ter verdediging: The long way to a small angry planet heb ik al gelezen, maar heb ik weggegeven om andere mensen een kans te geven om dit te lezen en daar kreeg ik spijt van. Deze aankoop vind ik dus compleet verdedigbaar.

De rest van de boeken heb ik nog niet gelezen, maar staan echt op mijn verlanglijstje. Something wicked this way comes ben ik van plan om te gaan lezen rond halloween (het boek speelt zich dan ook af). The left hand of darkness wordt bejubeld als hét boek van Ursula K. Le Guin dat je moet gelezen hebben. Mee naar huis dus. En Cold comfort farm is een klassiek Brits boek waar heel wat humor in zou moeten zitten. Ik ben benieuwd.

En dan was er natuurlijk ook nog een nieuw boek van de te weinig gekende Stephen King: Fairy tale verscheen op 6 september, maar door wat leverproblemen (het was kermis bij ons en heel het centrum was een paar dagen niet van buitenaf bereikbaar) kon ik er pas op 8 september om gaan. Niet dat ik het ondertussen al gelezen heb... 

September is ook traditioneel de maand waarin een nieuw boek met de columns van Veronique Puts verschijnt - Katje zo lief, waarin we afscheid moeten nemen van haar geliefde Pernod - en ook dat moest dus mee naar huis.

Ik heb het hier al meerdere keren gezegd: als ik non-fictie lees, is het meestal i.v.m. katten of film. The lady from the Black Lagoon valt in die laatste categorie want dit is het verhaal van Milicent Patrick die o.a. mee het wezen in de film The creature from the Black Lagoon heeft ontworpen maar die natuurlijk als vrouw netjes uit de filmgeschiedenis weggepoetst werd. Dit boek wil dit euvel rechtzetten. Gelezen heb ik het natuurlijk nog niet.

Toen ik in Brussel was om naar Les enfants des autres te gaan kijken, bracht ik ook een bezoekje aan de Waterstones daar. Ik kocht er Foster van Claire Keegan en ik heb het wonder boven wonder al gelezen!

Sinds mijn verlof in augustus ben ik een theedrinker geworden en dan vooral van de zwarte thee met melk zoals ze dat in Engeland doen. Dé thee die ik overal zie aangeprezen worden is Barry's tea en die hadden ze in Waterstones. De keuze voor aankoop was snel gemaakt.