193 p.
Nog niet vertaald (waarschijnlijk mei-juni 2023)
In februari was ik nog vol lof over Amélie Nothombs vorige roman, Premier sang, waarvoor ze welverdiend de Prix Renaudot kreeg in 2021. Tijd dus om me op haar nieuwste boek te werpen dat in augustus dit jaar verscheen.
Jammer genoeg is Le livre des soeurs er eentje die in de middenmoot van het oeuvre van Nothomb valt... Er zijn heel wat gekende thema's aanwezig: een kwaad sprookje met personages die verstoken zijn van liefde, met anorexia, zusterliefde, wreedheid, intelligentie, noem maar op... als heel herkenbare Nothombthema's maar daarom was dit nog niet van het beste dat ze al geschreven heeft.
We volgen hier twee zussen, Tristane (de triestige van de twee) en de vijf jaar jongere Laetitia (het zonnetje in huis). Hun ouders werden smoorverliefd bij hun eerste ontmoeting en dat zal hun hele leven zo blijven, zodanig zelfs dat ze naar hun kinderen zo goed als niet omkijken. Tristane - hyperintelligent en compleet verstoken van ouderliefde - zal zichzelf opvoeden en belooft aan haar ouders dat ze het volgende kind helemaal alleen zal verzorgen waardoor Laetitia geboren wordt - dolgraag gezien door haar zus en daardoor helemaal niet emotioneel beperkt.
Tristane lijdt ook onder een uitspraak die ze haar moeder ooit hoorde doen: "c'est une petite fille terne" (ofte "Het is maar een saai meisje"), iets wat ze zelf alleen maar kan beamen omdat ze ook ziet dat haar ogen niet schitteren als ze naar zichzelf in de spiegel kijkt, wat bij Laetitia wél het geval is. En dat komt enkel en alleen omdat ze de eerste vijf jaren van haar leven geen liefde gekend heeft.
We blijven de zussen volgen tot ze rond de 30 zijn en eigenlijk blijven ze in hun ontwikkeling hetzelfde: Tristane is de saaie slimme en Laetitia de uitbundige vrolijke.
Het boek las vlot genoeg weg, maar ik bleef er niet aan denken in de momenten dat ik het niet las - teken genoeg dat het niet echt memorabel was.
Waar Premier sang mij dus serieus aangenaam verraste, was Le livre des soeurs niet meer dan de zoveelste Amélie Nothomb. Niet slecht, maar ook niet meer dan dat.
3 sterren dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten