Maart favorites

Maart was terug een drukke maand - of toch voor mijn doen. We zitten ver aan de frequentie van voor corona in het naar buiten komen. Waanzin.

In het begin van de maand trok ik drie dagen na elkaar naar de cinema, de rest van de maand geraakte ik daar niet meer:

Maar drie dagen na elkaar is ook een persoonlijk record (het Filmfestival buiten beschouwing gelaten).

Eerst moest ik nog enkele genomineerden voor de Oscars afwerken: dat werden Belfast en Drive my car. Madeleine Collins zag ik al eens op 31 december in Frankrijk, maar nu was hij in Brussel (en ook in Antwerpen maar da's voor mij een brug te ver) te zien met Nederlandse ondertiteling. En ik wou me er van vergewissen dat ik de film compleet begrepen had destijds. Het antwoord was gelukkig ja en de film zelf bleef ook goed, zijn 8e plaats in mijn film top tien van 2021 was zeker verdiend.

De rest van mijn kijkgedrag in maart stond in het teken van verschillende prijsuitreikingen: ik schreef maar liefst vier berichten over de Oscars op deze blog en ik had het ook nog over de Ensors die in Oostende werden uitgedeeld. Jammer genoeg zijn de jury's van awardshows het niet altijd met mij eens...

Ik logde op Letterboxd 28 films in maart en de beste die ik zag, waren allemaal voor deze prijsuitreikingen:

La civil zag ik geen prijs als beste Vlaamse film krijgen, maar was voor mij wel de beste film die ik voor de Ensors bekeek. 

Mijn bespreking kan je in mijn bericht over de Ensors lezen.

Coda werd besproken in mijn bericht over de Oscar voor beste film, tick, tick... BOOM! en King Richard in mijn bericht over de Oscars voor acteerprestaties.

En dan waren er nog de online visiedagen van JEF waarbij ik nog eens vijf films bekeek, nu voor kinderen en jongeren. Daar ging mijn waardering van 3.5 sterren (3 keer) naar 2 sterren. Vier van de vijf waren dus nog de moeite, eentje helemaal niet. De beste daarvan was in mijn ogen de stop motion animatiefilm Ook muizen gaan naar de hemel.

Een heerlijke film over vriendschap voor de kleintjes (6+).

Op serievlak was het maar magertjes (wegens vooral geen tijd omdat ik al die films moest zien), maar er was wel een favoriet: ik zag dat het zevende seizoen van Legends of tomorrow op de Amerikaanse Netflix verschenen was en begon er toch maar aan, hoewel het zesde seizoen me niet echt bevallen was...

En het was weer een heerlijk absurd seizoen dat ik er op een weekend door joeg. Wie deze serie wil bekijken: seizoen 3-5 en 7 zijn absolute aanraders, de rest is schermvulling...

Ook het quizzen werd terug op gang getrokken en ik zat twee keer in een zaal met telkens een andere quizploeg:

De 19de Kwatrechtse quiz op 19 maart kwam er nog geen zes maanden na de 18de editie in november - dat was eigenlijk die van 2020 maar we weten allemaal waarom dingen werden uitgesteld - en viel op een normale datum voor deze quiz. We werden met onze familieploeg 21e op 53 ploegen, toch wat minder dan in november toen we nog 11e werden...

Een weekje later was er de 4e K.A.A. Naypyidaw Quiz Light in Schellebelle en hoewel we goed aan het spelen waren, belandden we in de onderste regionen van het klassement. De reden? Er worden momenteel veel te weinig quizzen op hoog niveau georganiseerd en dus zakken al die lijstjesleerders af naar de "makkelijke" quizzen waardoor degelijk spelende gelegenheidsploegen (wij dus) geen enkele kans meer maken. Dat ze maar snel terug onmogelijke quizzen organiseren, dan hebben wij tenminste terug een kans. Toch nog steeds een beetje pissed hierover.

Op dinsdag 22 maart trok ik naar de Vooruit in Gent voor een avondje Uitgelezen.

Het was al van 2019 geleden dat ik daar nog geraakt was. Niet enkel omdat het niet meer doorging (zowat heel 2020), maar ook omdat het wat uit mijn gedachten was gegleden. Tijd dus om daar verandering in te brengen. Er werden die avond verschillende boeken besproken en ook weggegeven. Winnen deed ik niet maar ik wil wel nog terug gaan.

Een dikke week later trok ik terug naar Gent, nu naar bibliotheek De Krook voor een lezing uit de Film Fest Gent Talkies.

Anke Brouwers, filmdocente en schrijfster van het boek Mooi zijn en zwijgen dat ik in februari las, kwam vijf films voorstellen die indruk op haar gemaakt hebben (da's ook het concept van die Talkies).

Twee daarvan had ik tot mijn eigen verbazing al gezien: Pater Panchali (afgelopen zomer te zien op VRTnu in het kader van Cinema Canvas waar zij dikwijls te gast is) en The portrait of a lady, film van Oscarwinnares Jane Campion met een jonge Nicole Kidman. Van de andere drie films stond er al eentje op mijn te bekijken lijst, namelijk Il gattopardo. Maar daar wil ik eerst het boek van gelezen hebben. De andere twee, Madame de... en Shoes zijn meteen op mijn te bekijken lijst beland.

Ik heb zelfs een favoriet ding te melden: een emaille mok die in de webshop van Acta fabula est verscheen en die ik gewoon moest hebben.

Een lezend vrouwtje met katten? Komaan...

De mok werd ontworpen door Illu-ster en werd hier al veel gebruikt.

Laatst - zoals altijd - is er nog mijn book haul en 't is weer een beetje uit de hand gelopen...

Toen ik op zaterdag 5 maart naar Madeleine Collins ging kijken in Brussel had ik blijkbaar een dag uitgekozen dat er maar 1 trein per uur naar Brussel reed wegens werken aan het spoor waardoor ik een uur te vroeg toekwam (een trein later zou ik het begin van de film gemist hebben) en wat doet een mens dan? De Fnac gaan plunderen.

Zoals al gezegd bij mijn bespreking van Demain les chats, had ik eerst La planète des chats op het oog maar ik ontdekte op de achterflap dat het al het derde deel van een trilogie was en dan moesten de drie boeken mee natuurlijk...

La vie est un roman is dan weer een boek dat al langer op mijn te lezen lijst staat en ik heb dus onlangs ontdekt dat ik aan die Livre de poche écht niet kan weerstaan... Ook mee met andere woorden.

Na de film had ik dan weer bijna een uur tot ik mijn trein moest halen en dus dook ik nog eventjes de Waterstones binnen, een Engelstalige boekhandel in Brussel.

Daar vond ik Mrs Death misses death, een boek dat vooral door zijn titel mij heel hard aansprak.

Enkele dagen later ontdekte ik dat het derde deel van de Gwendy's button box trilogy was verschenen in hardback, geschreven door Stephen King en Richard Chizmar. Het eerste deel werd ook door hen beiden geschreven, maar het tweede alleen door Chizmar, waardoor ik het nog niet gelezen had. Ook dat moest dus aangeschaft worden, in aanloop van het verschijnen van de paperback (kwestie van de boeken bij elkaar te laten passen). Ik ben het momenteel aan het lezen en niet 100% enthousiast...