Kijktip: The other side of hope

En opnieuw mocht ik gratis naar de film. Vriend van het Filmfestival zijnde ben ik echt met mijn gat in de boter gevallen dit jaar want er viel weer een avant-première bij te wonen!

Film in kwestie was The other side of hope van de Finse regisseur Aki Kaurismäki. In aanwezigheid van de twee hoofdacteurs.

Het hele gebeuren ging door in de Studio Skoop in Gent, zowat de mooiste bioscoop van die stad - waar ik natuurlijk al honderden keren in de zetels zat.

The other side of hope vertelt het verhaal van Syrische vluchteling Khaled die per boot in Finland terechtkomt. Hij wil eerst langs de legale weg een verblijfsvergunning verkrijgen, maar wanneer hij zal teruggestuurd worden naar Syrië, kiest hij het hazenpad.

Hij probeert op straat te overleven en leert daar Waldemar Wikström kennen, de eigenaar van zowat het vreemdste restaurant dat je ooit gezien hebt. Wikström neemt Khaled (die hij consequent Kalle blijft noemen) binnen als keukenhulpje en poetspersoneel.



Lijkt een eenvoudig verhaal, maar Aki Kaurismäki maakt er zijn heel eigen ding van.

Iedere acteur brengt zijn tekst met een uitgestreken gezicht, er valt niets van emotie af te lezen uit hun acteerwerk. Op dat vlak doet het wat denken aan de films van Wes Anderson, met dat verschil dat Weske de kleuren van het scherm laat spatten en Kaurismäki het kleurenpatroon wat realistischer, zelfs somberder, houdt.

Deze stijl van acteren wil niet zeggen dat het saai wordt of dat er geen emoties worden overgebracht, het gebeurt gewoon op een andere manier. Zo slaagt Kaurismäki er in om verhalen te vertellen door gewoon de beelden voor zich te laten spreken of het ene beeld het andere te laten opvolgen zodat er een grappige situatie ontstaat.

Want jawel, mensen, er mag in deze film gelachen worden. Het is geen dijenkletser, de humor is wat subtieler, maar er werd geglimlacht en zelfs hardop gelachen in de zaal.

Na de film kwamen de twee hoofdacteurs met Patrick Duynslaegher (artistiek directeur van het Filmfestival) en een tolk de zaal binnen voor een Q&A. Tijdens zo'n vragenhalfuurtje wordt er nooit veel substantieels verteld, maar ik hou er wel van om de makers/medewerkers van een film eens in hun ware gedaante te zien. 't Was plezant, zeker toen de hele zaal Happy birthday begon te zingen voor Sherwan Haji (Khaled) die net die dag verjaarde.

Een geslaagde filmavond.

Net voor ik naar huis ging, griste ik nog een button mee aan de kassa (die lagen er om mee te nemen he):

Die zal ergens een mooi plaatsje krijgen.

The other side of hope loopt vanaf 22 maart bij ons in de zalen.