Strip 2000, 2016
47 p.
Vertaald uit het Frans: Petit coeur chômeur
De Krokodillenbende
Strip 2000. 2016
48 p.
Vertaald uit het Frans: Le gang des crocodiles
Dokter Zita
Strip 2000. 2016
46 p.
Vertaald uit het Frans: Docteur Zita
Mevrouw de Dood
Strip 2000. 2017
48 p.
Vertaald uit het Frans: Madame la mort
Hoe een mens zich kan vergissen... Toen ik voor het eerst ergens de cover van Kale kop zag, was ik helemaal niet onder de indruk. De kale kop op de cover deed mij te hard denken aan die onnozele gagstrips van Biebel, dus keerde ik de reeks mijn rug toe.
Tot ik van alle kanten positieve besprekingen zag verschijnen en ik toch begon te zwichten.
En was ik daarvoor mis, ja...
In Kale kop volgen we Zita, een meisje van bijna 13 dat al negen (!!) jaar in het ziekenhuis ligt met leukemie. Door haar kale hoofd wordt ze Kale kop genoemd en omdat ze door haar ziekte wat kleiner gebleven is, denken veel mensen dat ze een jongetje is, tot haar grote ergernis. Het ziekenhuis is zowat haar thuis geworden en de andere kinderen en het verplegend personeel zijn haar ersatzfamilie. Ze haalt allerlei kattenkwaad uit met de andere kinderen en lijkt al spelend en grappend door het leven te huppelen. Maar Zita heeft ook een groot verdriet: haar moeder is al heel lang niet meer op bezoek geweest omdat die in het buitenland werkt.
Zita schrijft daarnaast op haar computer brieven naar "Mevrouw de Dood" waarin ze al haar grieven, maar ook de mooie momenten van haar leven deelt. Deze brieven zijn een soort voice-over bij het eigenlijke verhaal. Een mooie vondst bij deze reeks.
In Werkloos hartje zien we de voorbereidingen voor het verjaardagsfeest van Zita. Nu ze bijna jarig is, plant ze een groot verjaardagsfeest in het ziekenhuis, waarbij ze zowat iedereen die ze kent, uitnodigt. Alleen... zal haar moeder kunnen komen?
De krokodillenbende is een doldwaas verhaal waarin de kinderen, naar aanleiding van een Afrikaans verhaal dat hen verteld werd, 's nachts het ziekenhuis uitsluipen om een reptielenshow te gaan bezichtigen.
In Dokter Zita zien we het dagelijkse leven van Zita waaruit blijkt dat ze eigenlijk voor de andere patiënten en het verplegend personeel een zonnetje in hun leven is.
Mevrouw de Dood is het zwaarste tot nu toe: Evelien, het kamergenootje van Zita, heeft een hersentumor en zal daarvoor een levensgevaarlijke operatie moeten ondergaan.
Het was eventjes slikken na dit laatste album.
Kale kop is een heerlijke reeks, hoewel het natuurlijk over een zwaar onderwerp gaat: een meisje dat haar dagen noodgedwongen in het ziekenhuis moet doorbrengen. Maar scenarist Zidrou (daar is hij weer) en tekenaar Ernst maken er een tragikomisch verhaal van.
De humor in de strip (zo doet ze telkens wat met de buste van de stichter van het ziekenhuis) wordt afgewisseld met zware momenten want het blijven natuurlijk allemaal zieke kinderen en dat maakt de reeks juist zo mooi.
In het Frans zijn ondertussen al zes delen verschenen, hopelijk haalt Strip 2000 dat snel in.
Elk album kreeg van mij vier sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten