Mijn laatste eindejaarslijstje is traditioneel een overzicht van het beste dat ik op mijn eigen tv-scherm gezien heb. En hier kan ik niet buiten - 't is écht de laatste keer, ik beloof het - Murdoch Mysteries, de Canadese detectiveserie die bij ons in de namiddag op één (maandag, dinsdag en vrijdag als er geen sport is) te zien is.
Ik ontdekte deze serie in april 2020 toen ik enkele dagen ziek was en bleef de afleveringen van het toen achtste seizoen opnemen toen ik terug aan het werk ging. Na een zomerstop werd vanaf september het negende seizoen uitgezonden en toen ik in november enkele weken thuis zat, bekeek ik de serie vanaf het eerste seizoen tot ik bij gekeken was met wat ik al gezien had.
Wat er dus eigenlijk op neerkomt dat ik op anderhalve maand 7 seizoenen ofte 101 afleveringen en 2 kerstpecials van anderhalf uur gezien heb. En als het mij niet had kunnen boeien, had ik er ook niet naar gekeken.
Maar er was natuurlijk meer aan de hand. Uit het verleden heb ik geleerd dat als ik het moeilijk heb (wat dat ook mag betekenen), ik mij ten volle stort op een serie die ik binge tot in het extreme (ik deed dat dus al voor het hip werd). En echt alles moet er voor wijken: lezen, reguliere tv, huishoudelijk werk en slaap. Wat nu dus ook gebeurde. En we kunnen het alleen maar steken op wat door de wereld als een annus horribilis wordt beschouwd en ik zelf nog ça va vond - maar precies toch niet...
Momenteel zendt één het tiende seizoen uit en ik blijf kijken, zij het dan gewoon zoals het uitgezonden wordt, geen bingewatching meer nu.
En nu dit van de baan is, kom ik aan mijn gebruikelijke opsomming. Eerst de films die ik thuis zag, dan de series en op het eind nog enkele documentaires die mij konden boeien.
In mijn jaaroverzicht op letterboxd kan je zien dat ik maar liefst 180 films zag vorig jaar, goed voor 315.5 uur kijken en een gemiddelde van een film om de 2 dagen. De drukste kijkdag voor mij is zaterdag, wat logisch is want dan is er meestal nul de botten op tv. En ik heb ook enkele weken die er uit schieten, wat ook logisch is, want ik was toen ziek (april), met verlof (augustus), het was filmfestival (oktober) en kerstvakantie (december).
Ik had uiteindelijk de keuze uit 36 films om een top 10 samen te stellen, want 1 film kreeg 5 sterren, 2 films kregen er 4.5 (Kill Bill Volume 1 en The Breakfast Club, maar dat zijn oude favorieten en wil ik nu niet mee tellen) en maar liefst 33 films kregen 4 sterren.
Daar heb ik dus een top 10 uit gekregen:
1. Der Goldene Handschuh
Een vieze, vuile, smerige film over een Hamburgse seriemoordenaar. Waargebeurd, komt binnen als een moker, zou ik aan niemand aanraden, maar is wel de beste film die ik in 2020 op dvd gezien heb. En de film heeft een top
soundtrack - zoals steeds bij regisseur Fatih Akin.
Mijn bespreking kan je
hier lezen.
2. Us
Tweede film van de hand van Jordan Peele en een horrorfilm die een mens aan het denken zet. En dat doen de betere horrorfilms.
Mijn korte bespreking kan je
hier lezen (helemaal onderaan de pagina).
3. Land of mine
Ook gekend als
Under sandet, een Deense film over piepjonge Duitse soldaatjes die na WOII de stranden van Denemarken moeten ontmijnen. Deze werd in mei op Canvas uitgezonden en maakte grote indruk.
Mijn korte bespreking kan je
hier lezen.
4. Rocky
De Oscarwinnaar uit 1977 die ik in al die jaren nog niet gezien had. Sylvester Stallone wist mij te overtuigen tijdens mijn vakantieweken en mijn projectje "Elke dag een film" en mag dus niet in dit lijstje ontbreken.
Mijn bespreking kan je
hier lezen.
5. Grandma
Om de eerste lockdown wat draaglijk te maken, zette Proximus in maart zijn kanaal Movies&series open voor iedereen. En daar zag ik deze charmante film over een grootmoeder en kleindochter die op zoek zijn naar geld voor een abortus voor deze laatste. Grappig en verfrissend, dat is wat je van deze film kan zeggen.
Mijn bespreking kan je
hier lezen (even scrollen).
6. Leave no trace
Zoals ik al eerder schreef: Dit is een charmante film over een vader-dochterrelatie die niet mooier kon zijn. Hij is een getraumatiseerde oorlogsveteraan en zij laat hem in zijn waardigheid. Aanrader.
7. Soul
Nieuwste Pixarfilm die geen release kreeg in ons land (buiten 2 voorstellingen op het Filmfestival, maar ik raakte daar niet binnen). Zag ik dus in de eindejaarsperiode op Disney+ toen hij eindelijk met kerst werd losgelaten op de wereld.
Een jazzmuzikant overlijdt en leert in het hiernamaals genieten van het leven - hoe contradictorisch dit ook klinkt. Mooie film.
8. The old guard
Voor sommigen is dit misschien een domme actiefilm, maar ik kon mij helemaal vinden in het universum van onsterfelijke helden die hun krachten gebruiken voor het goede. Het einde laat ruimte voor een sequel en ik zou daar niet rouwig om zijn.
Ik schreef ook:
Zelfs moemelmatthias was hier te verdragen - wat op zich een prestatie is.
9. One cut of the dead
Een Japanse zombiefilm in een film in een film, beter kan je het niet beschrijven. Maar ik heb met volle teugen genoten.
Mijn bespreking kan je
hier lezen (helemaal onderaan).
10. Tracks
Eén van de laatste films die ik in 2020 zag en waar ik eerlijk echt niks van verwacht had. Maar hij bleek meer dan mee te vallen en is echt een aanrader.
De Australische Robyn Davidson haalt het in haar hoofd om met 4 kamelen de Australische woestijn te doorkruisen. Omdat ze daar zin in had. Sterke film.
Wat
series betreft, heb ik heel hard moeten snoeien voor een top 10 want ik zag heel wat leuks op mijn scherm. Maar het is mij toch gelukt:
1. Years and years
Een Britse serie die ik op NPO zag en waar ik na de eerste aflevering als van het lam Gods geslagen achterbleef (ja, zo zeggen wij dat hier).
Ik schreef in augustus het volgende:
Een BBC-reeks die naar onze toekomst kijkt want ze loopt van 2019 tot 2035 en volgt de leden van één familie en de opkomst van de kwaadaardige politica Vivienne Rook in die jaren. Het gevoel van onrust en verslagenheid is groot na het bekijken van dit want prettig is het niet... Maar wel de moeite.2. Unorthodox
Bij deze Netflixserie heb ik het gevoel dat het menselijk geheugen maar kort is want ze duikt in ver geen enkele serielijst op die ik gezien heb, maar het oogzeer dat
The queen's gambit was (die jaren '60 waren toch écht lelijk ze...) dan weer wél. Terwijl
Unorthodox veel harder binnen kwam bij mij...
Mijn bespreking kan je
hier lezen.
3. State of the union
10 afleveringen van 10 minuten elk, meer is dit niet maar 't is wel een knap staaltje acteren. Louise en Tom komen elke week voor hun sessie met de huwelijkstherapeut samen in een café aan de overkant om nog iets te drinken vooraf. En heel hun relatie wordt daar al gefileerd.
Kan je nog tot eind januari bekijken op
VRTnu - doen.
4. Star Trek: Picard
Hiervoor nam ik in maart speciaal terug een abonnement op Amazon Prime. Patrick Stewart vertolkt na 20 jaar opnieuw de rol van mijn meest iconische Star Trek kapitein: Jean-Luc Picard en het weerzien met hem en alle bekende gezichten - veel verouderd natuurlijk - maakte die maand toch wat draaglijker.
En ik denk dat niet-Star Trek fans er ook iets aan zouden kunnen hebben.
5. Harlots. Seizoen 1
Zalige serie die ze op de BBC uitzonden in augustus. Dit gaat over 2 rivaliserende hoerenmadammen in het 18de eeuwse Londen en is helemaal spek naar mijn bek. Wel vreemd dan dat ik nog maar halverwege het tweede seizoen zit (en het derde werd ook al uitgezonden). Er is gewoon te veel om te bekijken...
6. Babylon Berlin. Seizoen 2-3
Canvas verraste ons afgelopen jaar online met de beste Duitse serie van dit millennium. Ik bekeek dan maar gauw de opgenomen afleveringen (van op ARD) van het 2de seizoen op mijn decoder en het derde seizoen werd op dvd verslonden. Waarom ze dit niet gewoon op tv hebben uitgezonden, is mij nog steeds een raadsel...
Seizoen 2 is het slotstuk van het eerste seizoen en in seizoen 3 moeten Gereon en Charlotte de moord op een filmactrice zien op te lossen.
Momenteel is het derde seizoen nog steeds te zien op
VRTnu.
7. Why women kill
En ook Vijf wist te verrassen in 2020 met deze serie over 3 vrouwen die op verschillende tijdstippen in hetzelfde huis wonen en op de één of andere manier een moord plegen. Verfrissend en verrassend, dat is alles wat je moet weten.
8. Inside no. 9. Seizoen 3-4
Deze Britse serie gaat al een seizoen of 5 mee, maar ik ontdekte ze pas in 2020 op de zender BBC entertainment. Niet erg dat ik de vorige 2 seizoenen gemist heb, elke aflevering is namelijk een op zich staand verhaal. Met steeds dezelfde 2 acteurs die een andere rol spelen.
Slim, tragisch en met soms héél donkere humor, is dit echt een aanrader.
9. Fort Salem. Seizoen 1
Deze serie werd na middernacht op BBC uitgezonden. Omdat ze dachten dat er toch niemand naar zou kijken? Ik keek in elk geval wel.
In een alternatieve geschiedenis hebben de heksen van Salem een deal gesloten met de overheid en zijn ze nu eigenlijk het officiële leger van de VS. Een serie boordevol fantastische vrouwenrollen (en soms geen enkele man in zicht), what's not to like.
Ik heb ondertussen ook ontdekt dat de reeks op Amazon Prime onder de naam
Motherland: Fort Salem te zien is.
10. Big little lies. Seizoen 2
We hebben er heel lang op moeten wachten, maar eindelijk zond Canvas het tweede, licht onnodige, seizoen uit van deze reeks. Maar alleen al de acteerprestatie van Meryl Streep als de schoonmoeder from hell is genoeg om dit te bekijken. Zelden zo hard iemand een slag in haar gezicht willen geven...
En dan nog enkele eervolle vermeldingen:
Ratched was een rommeltje van een serie, maar zo mooi om naar te kijken! De kostuums, de auto's, de sets en de landschappen. Alleen al daarvoor zou je kijken - of ik toch. En ook voor Sarah Paulson die toch een fantastische actrice blijft.
The babysitter's club was dan weer pure nostalgie voor mij. Als 10-12-jarige verslond ik de boekenserie en het was een prettig weerzien met alle bekende figuren, zij het dan in een "modern" jasje.
Tot slot nog enkele
documentaires waar ik mijn tijd in stak:
1. I am not your negro
Zag ik tussen kerst en nieuw en ik scheef er het volgende over:
Dit gaat uit van een onvoltooide tekst uit 1987 van de zwarte Amerikaanse schrijver James Baldwin en koppelt zijn woorden aan beelden uit Baldwins tijd, maar ook uit de onze, waarbij getoond wordt dat er in 30 jaar niks veranderd is qua racisme... Een sterke documentaire die ik van harte wil aanbevelen.2. I am Heath Ledger
Documentaire samengesteld uit filmpjes en getuigenissen van vrienden en familie van deze betreurde acteur. Mooi document over een tragische figuur.
3. Disclosure
Netflixdocumentaire over de representatie van transgender personen in Hollywood en hoe dat zijn weerslag heeft op hun levens in het echt. En er komen vooral trans personen aan het woord. Zoals het hoort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten