Februari favorites

Februari mag dan een korte maand zijn, ze zat weer tjokvol activiteiten voor mijn doen: 2 keer naar de cinema, 3 keer gaan quizzen, een huwelijk en een avondje comedy.

Eh, wat? Ga jij meer thuis zijn de komende weken? 

Hoera voor de (we mogen het zo niet noemen) lockdown momenteel!

Ik trok 2 keer richting Dendermonde voor een avondje cinema:

Naar Jojo Rabbit had ik zitten uitkijken sinds oktober, toen de film een last minut entry op het filmfestival was en ik er niet naartoe kon gaan omdat mijn schema al opgesteld was en de kaarten gekocht... Hoofdreden om te gaan kijken? Regisseur Taika Waititi gaf ons al de parel What we do in the shadows en een heel grappige Thor: Ragnarok.

Ook deze film gaat de humoristische toer op: Jojo is een jongetje dat vooral blundert bij de Hitlerjugend, met als imaginair vriendje een domme Adolf Hitler en die op een dag ontdekt dat zijn moeder een joods meisje in hun huis verborgen houdt.

Ik vond de film nogal oneven qua gevoel: er gebeuren serieus ernstige dingen maar daar wordt dan heel licht over gegaan ten voordele van wat humor. De lading oscarnominaties had deze film dan ook niet echt verdiend...

Op Little women zat ik ook al een tijdje te wachten. Ik zag natuurlijk al de versie uit 1994 met Winona Ryder (niet hard van onder de indruk) en ben fan van de versie uit 1949 met June Allison, Janet Leigh en Elisabeth Taylor (al dikwijls gezien en blijft leuk).

De versie van regisseur Greta Gerwig trekt volop de feministische kaart maar kon mij eerlijk gezegd niet helemaal overtuigen. Soairse Ronan als Jo was de juiste keuze, maar geef mij maar June Allison (die blijkbaar al 31 was tijdens de opnames én zwanger) in die rol. De enige die compleet op mijn zenuwen werkte was Amy, gespeeld door Florence Pugh, altijd al het toonbeeld van egoïsme maar hier echt een kind dat wat kletsen rond haar oren verdient. Goed gespeeld dus.

Niet mijn favoriete versie van dit verhaal, maar wel eentje die mag gezien worden.

Ik ging zoals gezegd ook 3 keer mijn hersens breken op een quiz:

Op 7 februari was het met het zusje in Zele te doen en daar werden we verdienstelijk 9de. Toch even vermelden dat ze daar een muziekvraag over Helene Fischer stelden en bibi wist het antwoord (natuurlijk). Dat punt was anders niet gescoord!

15 februari trok ik met mijn vaste quizploeg naar Merchtem voor een quiz ten voordele van de lokale basisschool. Hier eindigden we op de 3de plaats. Een mooie quiz met een ronde die ik nog nergens heb meegemaakt: 1 persoon per groep moest zich tijdens een ronde afzonderen in een zaal om een eigen quizronde te spelen.

Op de allerlaatste dag van februari was het in Wetteren te doen. We hadden een goed gevoel bij deze pittige quiz maar bij de eindstand bleken we ineens op de 19de plaats te staan terwijl we in de tussenstanden steeds in de top 10 stonden. Wat was er gebeurd? Op de laatste ronde had de jury slechts 2 punten ingegeven terwijl we er 22 hadden op die ronde... De definitieve uitslag werd de 6de plaats, maar toen was de prijs voor die plek al uitgedeeld aan een andere ploeg. Ik weet niet of ik die farce nog een tweede keer wil meemaken...

Eind januari had ik een tand laten ontzenuwen (2 uur in de stoel en mij maar niet verdoofd krijgen - joy) en een week later brak van diezelfde tand een oude vulling af waardoor ik een vlijmscherp mes in mijn mond had dat al heel mijn tong had opengehaald. Nog een tripje richting tandarts dus, met een extra afspraak om die tand eens en voorgoed op orde te stellen (gaat nog eens een uur duren - als mijn afspraak nog doorgaat deze week)...

Er was ook leuker nieuws: een collega trouwde en we mochten naar de receptie. Alles dik in orde daar.

Ik ging ook kijken naar de nieuwe zaalshow van William Boeva.

Anderhalf uur lachen, met even een serieuze insteek. Maar dat mag bij comedy.

Het beste wat ik thuis zag was de dvd van Us.

In deze horrorfilm duiken helse dubbelgangers op van een gezin dat aan zee met vakantie is. Schitterend geacteerd en zet een mens aan het denken op het einde.

En nog even het slechtste vernoemen dat ik zag op mijn eigen scherm: Missing link en Red sparrow. De eerste een stop motion film die voor gelijk wie een saaie bedoening is en de laatste een affront voor de term film. Echt, wat een k*tfilm was dat, zeg!

Geen bookhaul in februari want ik ben braaf geweest.