Ik weet niet of het deze week zal lukken om elke dag een film tot mij te nemen... De najaarsprogrammatie op tv is vol in gang geschoten en aangezien ik alles toch zeker 1 keer wil gezien hebben, heb ik overdag nodig om in te halen.
Life is hard...
Anyway, de oogst van deze week:
The matrix reloaded (2003) - The Wachowskis
Ik ben dan maar gezwicht en heb het vervolg van The matrix bekeken...
Dit was een film die totaal overbodig was na de eerste, maar hij viel al bij al nog mee. Mooie visuals, toffe vechtscènes (die soms wel te lang duurden) en wel psychedelisch gemompel, maar het viel nog mee.
The matrix revolutions (2003) - The Wachowskis
Maar deze was er totaal over... Ik zocht tevergeefs naar enig aanknooppunt om mij in de film te trekken, maar die opgave mislukte grandioos.
Hier hadden we zeker zonder gekund. Dit ging nergens naartoe, was oervervelend en wil ik nooit van mijn leven meer zien.
En blijkbaar zijn er plannen voor een vierde film (die eigenlijk de derde zou zijn want die twee vorige zijn een soort van 1 film). Ik ga er denk ik niet naar kijken.
Rocky (1976) - John G. Avildsen
Adrian! Adrian!!!
Rocky stond al zo'n 2 jaar op mijn decoder en wordt nog regelmatig herhaald - ze zijn trouwens momenteel terug bezig met de hele Rocky-cyclus te tonen op Vier.
Tijd om er eens naar te kijken dus.
Deze Oscarwinnaar (beste film in 1977) had ik nog nooit gezien omdat die zowat alles wat ik verafschuw in film verenigt: sport - en dan nog boksen, Sylvester Stallone met zijn scheef gezicht, de belofte van een portie schmalz van jewelste wegens het underdoggegeven... Soit, alles dus om deze film af te doen als "niet mijn ding".
Maar! Maar! Ik vond hem echt de moeite en heb van begin tot eind genoten. Zo zie je maar dat mensen soms verrast kunnen worden... Aanrader dus en als ze ooit opnieuw de cyclus vertonen (nu vrijdag is het Rocky V en volgende week de zesde, Rocky Balboa, op Vier), ga ik zeker nummer twee en misschien nog drie ook bekijken.
The craft (1996) - Andrew Fleming
Het derde oudste dat op mijn decoder stond en een favoriet uit mijn jonge(re) jaren...
Maar aangezien ik de nacht ervoor rotslecht geslapen had (tot 5.00u wakker gelegen en om 8.30u opgestaan) en ik dan gewoonlijk mijn klop krijg tussen 16.00u en 18.00u en dat het moment was waarop ik deze film bekeek, heb ik zowat de helft gemist vrees ik.
Kan ik dat dan tellen als een kijkbeurt? Ik ga het toch doen. Wat ik van de film gezien heb, was een blij weerzien met een oude favoriet. De film is gedateerd en vooral Fairuza Balk doet enorm aan overacting, maar het blijft gewoon leuk.
Freaks: you're one of us (2020) - Felix Binder
Sinds kort staat deze film op Netflix en de titel (én ondertitel) deed me heel hard denken aan Freaks van Tod Browning, kijken dus.
Bleek dit een Duitse Netflixoriginal te zijn (welgekomen verrassing), die niks met de horrorklassieker van doen had. We krijgen hier een serveerster in een frituur die door een dakloze wordt aangesproken en te horen krijgt dat ze "een van ons" is, iemand met superheldenkrachten die al jaren medicatie slikt om die te onderdrukken, onder het mom dat ze een psychische ziekte heeft.
Niet bijster origineel, duidelijk met nul budget gemaakt, maar wel met hart. Geen grootse cinema dit - ik zou hem zelfs niet aanraden - maar ik heb er wel een Duitsfix mee gehad.
Yummy (2019) - Lars Damoisaux
"De eerste Vlaamse zombiefilm" zoals ze ons willen doen geloven... Zal wel waar zijn want ik kan niet meteen op een andere zombiefilm komen, maar we zijn hier in Vlaanderen in elk geval geen kraks in horrorfilms maken. Bewijzen? Welp en Linkeroever zijn enkele recente voorbeelden die op niks trekken (ja, daar blijf ik bij).
Zo ook bij deze film. We krijgen enkele relatief grote namen (Maaike Neuville, Bart Hollanders, Clara Cleymans...), onnozele moppen (waar ik toch mee moest lachen), slechte effecten en Russisch Engels want het speelt zich ergens in een louche kliniek in een Oostblokland af. Maar 't was wel leuk - voor de verandering.
Verwacht hier dus niet veel van, ook al omdat de film boordevol clichés zit, en ga hersenloos genieten.
The selfish giant (2013) - Clio Barnard
Na Yummy wilde ik wat anders zien en deze stond toch ook al weer 2.5 jaar op mijn decoder...
Die Britse sociale drama's weten meestal wel een snaar te raken en dat is hier niet anders. Twee jongens, ADHD-geval Arbor en sloom maar aardige Swifty, zijn de beste vrienden en worden gelijktijdig van school gestuurd door wangedrag. Ze gaan dan maar metaal ophalen voor de lokale schroothandelaar en verdienen zo wat centen. Maar Arbor wordt jaloers wanneer Swifty een gave voor het omgaan met paarden blijkt te hebben en daardoor een streepje voor krijgt bij de schroothandelaar.
In de hoofdrol dus een irritant jongetje dat hard op mijn zenuwen werkte, maar je ziet ook dat er onder al dat gepoch en haantjesgedrag een gevoelige ziel schuil gaat. De rauwheid waarin deze kinderen moeten opgroeien is ook hartverscheurend. Dit is echt de onderkant van de samenleving en ze doen er alles voor om te overleven.
Kijken als je deze nog niet gezien hebt!
Maleficent: mistress of evil (2019) - Joachim Rønning
Ik zal maar al meteen beginnen met te zeggen dat ik de eerste Maleficent film fan-tas-tisch vond. De nood voor een tweede film was er niet echt en het heeft een hele tijd geduurd eer ik deze dus maar wou zien.
Had ik beter niet gedaan... Afgezien van het feit dat de helft van de film zich - weer maar eens, waarom toch - in het pikdonker afspeelt zodat je niet eens ziet wat er gebeurt, gaan ze een beetje "mythologie" toevoegen aan het hele gebeuren. Net zoals bij de twee Matrixvervolgfilms totaal onnodig.
Ik heb mij dus stierlijk zitten vervelen, hoewel Michelle Pfeiffer haar best deed als evil queen. En waarom Maleficent meer dan de helft van de film afwezig laten zijn? Haar naam staat potdorie op de poster!
Nee, nope, afvoeren.
Anyway, de oogst van deze week:
The matrix reloaded (2003) - The Wachowskis
Dit was een film die totaal overbodig was na de eerste, maar hij viel al bij al nog mee. Mooie visuals, toffe vechtscènes (die soms wel te lang duurden) en wel psychedelisch gemompel, maar het viel nog mee.
The matrix revolutions (2003) - The Wachowskis
Hier hadden we zeker zonder gekund. Dit ging nergens naartoe, was oervervelend en wil ik nooit van mijn leven meer zien.
En blijkbaar zijn er plannen voor een vierde film (die eigenlijk de derde zou zijn want die twee vorige zijn een soort van 1 film). Ik ga er denk ik niet naar kijken.
Rocky (1976) - John G. Avildsen
Rocky stond al zo'n 2 jaar op mijn decoder en wordt nog regelmatig herhaald - ze zijn trouwens momenteel terug bezig met de hele Rocky-cyclus te tonen op Vier.
Tijd om er eens naar te kijken dus.
Deze Oscarwinnaar (beste film in 1977) had ik nog nooit gezien omdat die zowat alles wat ik verafschuw in film verenigt: sport - en dan nog boksen, Sylvester Stallone met zijn scheef gezicht, de belofte van een portie schmalz van jewelste wegens het underdoggegeven... Soit, alles dus om deze film af te doen als "niet mijn ding".
Maar! Maar! Ik vond hem echt de moeite en heb van begin tot eind genoten. Zo zie je maar dat mensen soms verrast kunnen worden... Aanrader dus en als ze ooit opnieuw de cyclus vertonen (nu vrijdag is het Rocky V en volgende week de zesde, Rocky Balboa, op Vier), ga ik zeker nummer twee en misschien nog drie ook bekijken.
The craft (1996) - Andrew Fleming
Maar aangezien ik de nacht ervoor rotslecht geslapen had (tot 5.00u wakker gelegen en om 8.30u opgestaan) en ik dan gewoonlijk mijn klop krijg tussen 16.00u en 18.00u en dat het moment was waarop ik deze film bekeek, heb ik zowat de helft gemist vrees ik.
Kan ik dat dan tellen als een kijkbeurt? Ik ga het toch doen. Wat ik van de film gezien heb, was een blij weerzien met een oude favoriet. De film is gedateerd en vooral Fairuza Balk doet enorm aan overacting, maar het blijft gewoon leuk.
Freaks: you're one of us (2020) - Felix Binder
Bleek dit een Duitse Netflixoriginal te zijn (welgekomen verrassing), die niks met de horrorklassieker van doen had. We krijgen hier een serveerster in een frituur die door een dakloze wordt aangesproken en te horen krijgt dat ze "een van ons" is, iemand met superheldenkrachten die al jaren medicatie slikt om die te onderdrukken, onder het mom dat ze een psychische ziekte heeft.
Niet bijster origineel, duidelijk met nul budget gemaakt, maar wel met hart. Geen grootse cinema dit - ik zou hem zelfs niet aanraden - maar ik heb er wel een Duitsfix mee gehad.
Yummy (2019) - Lars Damoisaux
Zo ook bij deze film. We krijgen enkele relatief grote namen (Maaike Neuville, Bart Hollanders, Clara Cleymans...), onnozele moppen (waar ik toch mee moest lachen), slechte effecten en Russisch Engels want het speelt zich ergens in een louche kliniek in een Oostblokland af. Maar 't was wel leuk - voor de verandering.
Verwacht hier dus niet veel van, ook al omdat de film boordevol clichés zit, en ga hersenloos genieten.
The selfish giant (2013) - Clio Barnard
Die Britse sociale drama's weten meestal wel een snaar te raken en dat is hier niet anders. Twee jongens, ADHD-geval Arbor en sloom maar aardige Swifty, zijn de beste vrienden en worden gelijktijdig van school gestuurd door wangedrag. Ze gaan dan maar metaal ophalen voor de lokale schroothandelaar en verdienen zo wat centen. Maar Arbor wordt jaloers wanneer Swifty een gave voor het omgaan met paarden blijkt te hebben en daardoor een streepje voor krijgt bij de schroothandelaar.
In de hoofdrol dus een irritant jongetje dat hard op mijn zenuwen werkte, maar je ziet ook dat er onder al dat gepoch en haantjesgedrag een gevoelige ziel schuil gaat. De rauwheid waarin deze kinderen moeten opgroeien is ook hartverscheurend. Dit is echt de onderkant van de samenleving en ze doen er alles voor om te overleven.
Kijken als je deze nog niet gezien hebt!
Maleficent: mistress of evil (2019) - Joachim Rønning
Had ik beter niet gedaan... Afgezien van het feit dat de helft van de film zich - weer maar eens, waarom toch - in het pikdonker afspeelt zodat je niet eens ziet wat er gebeurt, gaan ze een beetje "mythologie" toevoegen aan het hele gebeuren. Net zoals bij de twee Matrixvervolgfilms totaal onnodig.
Ik heb mij dus stierlijk zitten vervelen, hoewel Michelle Pfeiffer haar best deed als evil queen. En waarom Maleficent meer dan de helft van de film afwezig laten zijn? Haar naam staat potdorie op de poster!
Nee, nope, afvoeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten