Juli favorites

Begin juli liep ik nog onbezorgd rond want de mondmaskerplicht was nog niet verplicht op straat. Ondertussen wel, waardoor ik nu eigenlijk helemaal niet meer buiten wil komen - dat is dan ook de bedoeling waarschijnlijk van die maatregel.

Op 1 juli gingen de bioscopen terug open en op 16 juli zat ik (mét mondmasker tijdens de hele film) in bioscoop Studioskoop klaar om een nieuwe film te zien en dan nog niet de minste: de nieuwe van François Ozon, Été 85.

Het was gewoon leuk om nog eens in een cinemazaal te zitten, maar ondertussen is de pret al voorbij want Studioskoop sloot een week later de deuren tot eind augustus.

Mijn bespreking van de film kan je hier lezen.

Op tv was ook wat moois te zien: Canvas brengt de hele zomer op donderdag en vrijdag een "goeie" film in hun sectie Cinema Canvas en daar waren er enkele bij die meer dan ok waren:

The breakfast club is een klassieker die ik al ontelbare keren gezien heb, maar de film blijft overeind ook na 35 jaar...

Der Hauptmann was nieuw voor mij maar maakte grote indruk en zal een aanrader worden voor de toekomst.

Op Netflix zag ik ook enkele aanraders:

The old guard werd gelost op vrijdag 10 juli en ik zag hem de dag nadien omdat het die vrijdag Cosy reading night was (daarover later meer). Deze film was helemaal mijn kopje thee met zijn eeuwenoude strijders onder leiding van Charlize Theron die worden ingehuurd voor onmogelijke opdrachten. Zelfs moemelmatthias was hier te verdragen...

Leave no trace is een charmante film over een vader-dochterrelatie die niet mooier kon zijn. Hij is een getraumatiseerde oorlogsveteraan en zij laat hem in zijn waardigheid. Aanrader.

Alle films die ik in juli zag.

Nog op Netflix was ik - even - in de ban van twee nieuwe series:

Warrior nun gaf ons vechtende nonnen, demonen uit de onderwereld en gekonkelfoes in het Vaticaan. Leeghoofdig vertier, maar ik genoot met volle teugen.

The babysitters club was dan weer puur jeugdsentiment want ik verslond de boeken waarop deze jeugdserie gebaseerd is als kind. Ook hier werd genoten: de 10 afleveringen gingen er op 2 dagen door.

Maar ook op de reguliere tv wist ik goeie dingen te bekijken:

Ik bekeek eindelijk het tweede seizoen van Babylon Berlin dat al een paar jaar op mijn decoder stond, vooral dan omdat de serie ineens op Vrtnu verscheen en ik mij gedwongen voelde om dit project af te ronden. De twee seizoenen samen vormen eigenlijk 1 verhaal en ik ben blij dat ik dit eindelijk heb uitgekeken. Op naar het derde seizoen dat ik op dvd uit de bib mee heb!

Inside no. 9 is een recente ontdekking hoewel de serie al jaren loopt op BBC. Ik zag het derde en vierde seizoen op BBC entertainment en aangezien hier elke aflevering een ander verhaal verteld wordt, was het niet moeilijk om in te stappen. Ik dacht eerst dat dit een komische serie was, maar als er al eens iets komisch is, is dat meestal van de tragische soort.

Op 9 juli organiseerde Lauren van Lauren and the books haar laatste Cosy reading night: stay at home edition.

Ik las ein-de-lijk Al wat schittert uit, het boek waar ik maar liefst 4 weken en 3 cosy reading nights over gedaan heb om het uit te krijgen. Daarna had ik zin in iets korts, maar Kleine handen van Andrés Barba was toch niet dat...

Dan rest me enkel nog mijn book haul van juli en hoewel dit boekgewijs goed meeviel, liet ik mij bij Amazon een beetje gaan wat trade paperbacks betreft (oeps):

Geen al te beste foto, ik weet het, maar er komt nu geen daglicht binnen bij mij.

Olivia van Dorothy Strachey is het boek waarop schrijver André Aciman zich naar het schijnt baseerde om Noem me bij jouw naam te schrijven (daarna gevolgd door een gedrocht van een film - da's mijn mening en ik blijf er bij). Hier wordt een tienermeisje verliefd op haar lerares en ik ben echt benieuwd om dit te lezen - als ik er ooit aan toe kom.

De vijf trades bestelde ik dus bij Amazon en zijn allemaal volgende nummers van reeksen die ik lees hoewel de Wonder Woman in het midden een nieuwe reeks start met dit personage.