Vorig jaar bekeek ik tijdens mijn zomerverlof elke dag een film - toen omdat ik niet echt iets gepland had en ik het wel een leuk projectje vond.
Dit jaar komt "Elke dag een film" terug op het programma omdat er nu werkelijk niks te doen is en de deze nergens naartoe gaat zolang we een masker op moeten zetten van het moment dat we ons een voet uit de deur begeven. Want aangenaam is anders...
Het resultaat van mijn eerste kijkweek:
The Rocky Horror Picture Show (1975) - Jim Sharman
Een regelrechte cultklassieker die ik nog niet gezien had en die al sinds oktober 2017 op mijn decoder geparkeerd stond...
Mijn eerste reactie na het kijken was "Wat heb ik in hemelsnaam gezien?" en de tweede "Maar ik vond het leuk!".
Deze zal in de toekomst zeker nog eens bekeken worden, het campgehalte is torenhoog in deze film en je wervelt er van de ene knotsgekke scène in de andere. Met recht de rol van Tim Curry's leven.
De vraag die wel na afloop in mijn hoofd bleef rondspoken: haalde Boris Johnson de inspiratie voor zijn ridicule kapsel bij het personage Rocky?
The dark tower (2017) - Nikolaj Arcel
Underwater (2020) - William Eubank
Horror onder water: Kristen Stewart zit vast op een in elkaar stortende onderwaterbasis en buiten zwemmen monsters rond.
't Is niet alsof we het allemaal al niet eens eerder gezien hebben, het maakt niet uit of de films zich onder water of in de ruimte afspelen... Echt vernieuwend was het dus niet, maar ik ben van mijn tablet afgebleven tijdens het kijken en da's altijd een goede graadmeter.
Hersenloos vertier, meer moet dat soms niet zijn.
Cats (2019) - Tom Hooper
Een man maakt een roadtrip met zijn olifant. Dat is in se waar deze film over gaat.
Stond al zo'n 3 jaar op mijn decoder (en ik heb nog oudere dingen staan), dus ik vond dat de tijd rijp was om er eindelijk eens naar te kijken.
Een mooie, traag voortkabbelende film met een olifant die je zo in je hart sluit. Nooit gedacht dat die beesten zo expressief waren...
The lost boys (1987) - Joel Schumacher
Dit jaar komt "Elke dag een film" terug op het programma omdat er nu werkelijk niks te doen is en de deze nergens naartoe gaat zolang we een masker op moeten zetten van het moment dat we ons een voet uit de deur begeven. Want aangenaam is anders...
The Rocky Horror Picture Show (1975) - Jim Sharman
Mijn eerste reactie na het kijken was "Wat heb ik in hemelsnaam gezien?" en de tweede "Maar ik vond het leuk!".
Deze zal in de toekomst zeker nog eens bekeken worden, het campgehalte is torenhoog in deze film en je wervelt er van de ene knotsgekke scène in de andere. Met recht de rol van Tim Curry's leven.
De vraag die wel na afloop in mijn hoofd bleef rondspoken: haalde Boris Johnson de inspiratie voor zijn ridicule kapsel bij het personage Rocky?
The dark tower (2017) - Nikolaj Arcel
Werd hier al besproken.
Underwater (2020) - William Eubank
't Is niet alsof we het allemaal al niet eens eerder gezien hebben, het maakt niet uit of de films zich onder water of in de ruimte afspelen... Echt vernieuwend was het dus niet, maar ik ben van mijn tablet afgebleven tijdens het kijken en da's altijd een goede graadmeter.
Hersenloos vertier, meer moet dat soms niet zijn.
Cats (2019) - Tom Hooper
Ik weet het, ik weet het, maar ik moest dit gedrocht zelf zien om het volledig te kunnen geloven...
Toen de eerste trailer hiervan verscheen, had ik dezelfde reactie als zowat iedereen: WTF??
En dat gevoel verdween niet echt tijdens het kijken. Hier zat ik wél de hele tijd op mijn tablet te prutsen, gewoon omdat het anders niet uit te houden was.
Saai, slecht, vervelend en verwarrend, dát is deze film en het zien van Idris Elba als kat (zeker als hij zijn bontmantel - really??? - afwerpt) is het gerief waar nachtmerries van gemaakt zijn. En da's dus al de tweede film deze week waaraan den Idris zich verbonden heeft die ondermaats presteert.
Hou u hier héél erg ver van!!
Pop Aye (2017) - Kirsten Tan
Toen de eerste trailer hiervan verscheen, had ik dezelfde reactie als zowat iedereen: WTF??
En dat gevoel verdween niet echt tijdens het kijken. Hier zat ik wél de hele tijd op mijn tablet te prutsen, gewoon omdat het anders niet uit te houden was.
Saai, slecht, vervelend en verwarrend, dát is deze film en het zien van Idris Elba als kat (zeker als hij zijn bontmantel - really??? - afwerpt) is het gerief waar nachtmerries van gemaakt zijn. En da's dus al de tweede film deze week waaraan den Idris zich verbonden heeft die ondermaats presteert.
Hou u hier héél erg ver van!!
Pop Aye (2017) - Kirsten Tan
Stond al zo'n 3 jaar op mijn decoder (en ik heb nog oudere dingen staan), dus ik vond dat de tijd rijp was om er eindelijk eens naar te kijken.
Een mooie, traag voortkabbelende film met een olifant die je zo in je hart sluit. Nooit gedacht dat die beesten zo expressief waren...
The lost boys (1987) - Joel Schumacher
Vrijdagnacht werd deze film uitgezonden op BBC1 en ik had er wel zin in. Het kijken gebeurde op zaterdagnamiddag.
Dit is gewoon pure eightiesnostalgie. De kledij! De muziek! De vuile vampieren! Ik heb er met volle teugen van genoten.
Maar ik vraag mij wel af wat het eigenlijke doelpubliek van deze film was. Hij doet met momenten aan als een kinderfilm, maar er gebeuren ook genoeg gruwelijke dingen in om hem juist niet aan kinderen te tonen.
Goh ja, ze kunnen maar vroeg genoeg getraumatiseerd worden he...
Kill Bill (2003-2004) - Quentin Tarantino
Zaterdagavond had ik echt zin om mij terug in het Kill Bill universum te smijten en ik bekeek de beide delen na elkaar, als één lange film - zoals Q. het bedoeld heeft.
En het blijven gewoon fantastische films! Deel 1 is mijn favoriet van de twee, maar het tweede deel moet er zeker niet voor onderdoen. En ik heb eindelijk ook door waarom: 1 is een Japanse samoeraiwraakfilm en 2 een ouderwetse western. Laat dat laatste nu juist een genre zijn waar ik niet echt veel liefde voor over heb...
Dit was dus een rewatch en mijn sterren voor beide films bleven overeind: 4.5 voor het eerste deel, 4 voor het tweede.
The dark mirror (1946) - Robert Siodmak
Na de dood van Olivia de Havilland vorige maand (104 zeg!) werden hier en daar wat oude films getoond waarin ze meespeelde.
Op BBC werd deze The dark mirror getoond waarin ze een tweeling speelt waarvan de ene lief en mak is en de andere een psychotische zottin. En ze doet dat goed. Het is ver onmiddellijk duidelijk wie wie is en ook zonder de onnozele juwelen (ze hebben elk letterlijk een halsketting met hun naam in koeien van letters er aan) weet je welke zus je voor je hebt. Pluim voor die prestatie.
En je kan het de tijdsgeest noemen, maar ik nam aanstoot aan het feit dat de twee zussen steeds "the girls" genoemd werden door de agenten die de moord onderzoeken die één van de twee gepleegd heeft (welke zou dat zijn?). Het zijn duidelijk VROUWEN, geen meisjes. Niet nodig dus om zo denigrerend over hen te praten...
Maar al bij al een degelijke film met een prachtprestatie van de Havilland. Ik wist trouwens niet dat ze toen (1946) al zo overtuigend een tweeling gespeeld door 1 persoon in dezelfde scène konden weergeven. Nog een pluim.
Dit is gewoon pure eightiesnostalgie. De kledij! De muziek! De vuile vampieren! Ik heb er met volle teugen van genoten.
Maar ik vraag mij wel af wat het eigenlijke doelpubliek van deze film was. Hij doet met momenten aan als een kinderfilm, maar er gebeuren ook genoeg gruwelijke dingen in om hem juist niet aan kinderen te tonen.
Goh ja, ze kunnen maar vroeg genoeg getraumatiseerd worden he...
Kill Bill (2003-2004) - Quentin Tarantino
En het blijven gewoon fantastische films! Deel 1 is mijn favoriet van de twee, maar het tweede deel moet er zeker niet voor onderdoen. En ik heb eindelijk ook door waarom: 1 is een Japanse samoeraiwraakfilm en 2 een ouderwetse western. Laat dat laatste nu juist een genre zijn waar ik niet echt veel liefde voor over heb...
Dit was dus een rewatch en mijn sterren voor beide films bleven overeind: 4.5 voor het eerste deel, 4 voor het tweede.
The dark mirror (1946) - Robert Siodmak
Op BBC werd deze The dark mirror getoond waarin ze een tweeling speelt waarvan de ene lief en mak is en de andere een psychotische zottin. En ze doet dat goed. Het is ver onmiddellijk duidelijk wie wie is en ook zonder de onnozele juwelen (ze hebben elk letterlijk een halsketting met hun naam in koeien van letters er aan) weet je welke zus je voor je hebt. Pluim voor die prestatie.
En je kan het de tijdsgeest noemen, maar ik nam aanstoot aan het feit dat de twee zussen steeds "the girls" genoemd werden door de agenten die de moord onderzoeken die één van de twee gepleegd heeft (welke zou dat zijn?). Het zijn duidelijk VROUWEN, geen meisjes. Niet nodig dus om zo denigrerend over hen te praten...
Maar al bij al een degelijke film met een prachtprestatie van de Havilland. Ik wist trouwens niet dat ze toen (1946) al zo overtuigend een tweeling gespeeld door 1 persoon in dezelfde scène konden weergeven. Nog een pluim.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten