December was weer een maand met ups en downs. Ik kreeg maar liefst twee keer te maken met de vrees dat de cinema's gingen sluiten en de tweede keer werd dit ook - tijdelijk - werkelijkheid.
Daardoor was het 2 keer paniekvoetbal om naar de cinema te trekken maar ik belandde uiteindelijk toch vier keer in de zalen:
Madres paralelas was mijn eerste schrikreactie in december, gelukkig was het een meer dan degelijke film om mijn angst te milderen. De week nadien trok ik met een zekerder hart naar France (de film, niet het land) want de bioscopen mochten toch open blijven.
Net voor Kerstmis kon je me in Cinema Albert vinden voor het vierde deel van The matrix (in halve paniek omdat de bioscopen terug dreigden toe te gaan wat dan ook een week lang het geval was), maar daar gaan we niet al te veel woorden aan vuil maken want het was sterk ondermaats - eigenlijk een aanfluiting van een film.
Op de allerlaatste dag van het jaar trok ik wél richting France, het land, om Madeleine Collins te gaan bekijken. Een mooie afsluiter van mijn bioscoopjaar.
Naast bioscoopfilms deed ik me ook thuis tegoed aan films want de teller staat voor december op in totaal 33 stuks (ja, tijd te veel). Dat ik er in de periode rond kerst maar liefst 14 films doorjoeg, heeft daar natuurlijk veel mee te maken...
Virginie Efira stond prominent in mijn kijklijst de afgelopen maand met zowaar 5 films (waaronder het al vermelde Madeleine Collins in de cinema) die ik bekeek in de laatste week van het jaar én ook nog een serie op youtube doorheen december:
Croc-Blanc (2018) is een Franse animatiefilm gebaseerd op het boek White Fang en werd op France 2 uitgezonden. Ik heb dus een film lang naar de avonturen van een hond zitten kijken omdat Virginie er een stem voor had ingesproken. En ze komt pas helemaal op het einde van de film piepen, in het laatste deel... Maar het moet gezegd: hoewel de menselijke personages nogal creepy vormgegeven waren, vond ik dit wel een mooie animatiefilm. Vooral de landschappen en de hond waren best goed gedaan en ik vond de film nog niet half zo slecht - shocking, I know.
Caprice (2015) is een romantische komedie waarin een loserleraar met een crush op een actrice (Virginie Efira) door een dom toeval haar geliefde wordt, maar er loopt ook nog een dramastudente doorheen zijn leven die hem - we kunnen het niet anders benoemen - stalkt. De vraag waarom iemand iets met een stalker zou beginnen als Virginie Efira in zijn bed ligt, kon ik echt niet uit mijn hoofd zetten tijdens het kijken... Geen hoogvlieger dus, maar gewoon ok, hoewel het einde toch een beetje verrassend was.
A la maison pour Noël (2012) had ik al eens gezien op youtube, maar hij werd op La Une uitgezonden en het was er ook de tijd van het jaar voor. Hij bleef leuk.
Op oudejaarsavond werd op La Trois in de namiddag de animatiefilm Drôles de petites bêtes (2017) uitgezonden, een Franse film waarvoor Virginie eveneens een stemmetje had ingesproken. Ze vertolkt er de slechte wesp Huguette die haar nicht, de bijenkoningin, wil onttronen zodat ze zelf aan de macht kan komen. Dit was een compleet dwaze animatiefilm voor de allerkleinsten, met wollige bijen en messcherpe wespen. Maar als je een film maakt over insecten, kan je die beesten dan niet op zijn minst 6 poten geven? Zo wek je alleen maar verwarring bij kindjes als ze in de film er slechts 4 hebben...
Ze wou namelijk meer in het leven dan enkel presenteren en stond open voor acteerjobs. De zender gaf haar een eigen serie waarin ze een uitvergrote versie van zichzelf speelt die ook wil gaan acteren maar van de ene doldwaze in de andere gênante situatie belandt.
Ik raad dit niet echt aan, maar het was ok als slaapmutsje elke avond.
Andere filmtoppers die ik zag in december:
Gone girl (2014) is een film die ik eigenlijk niet wou zien (vraag mij niet waarom, ik weet het namelijk zelf niet) en die ik uiteindelijk toch bekeek via Prime Video. En wat een kijkervaring! Dom van mezelf dat ik me deze film zo lang ontzegd heb.
Op BBC2 zenden ze in de kerstvakantie oude klassiekers uit en Witness for the prosecution (1957) was daar zonder twijfel mijn favoriet. Gebaseerd op een verhaal van Agatha Christie, verfilmd door Billy Wilder en met een schitterende Marlene Dietrich wist deze film mij echt te verrassen.
Maar het was niet allemaal film waar ik naar keek in december, er werden ook wat series afgewerkt. Eerst en vooral Dix pour cent op Netflix (ook te vinden als Call my agent!), waarvan raar genoeg enkel het vierde seizoen Nederlandse ondertiteling heeft, de eerste drie moet je zonder of met Franse ondertiteling bekijken...
Een aanrader van een serie, niet meer of minder. Alleen geen Nederlandse ondertiteling voor de eerste drie seizoenen op Netflix - wat ik echt onbegrijpelijk vind. Zelf ben ik tot de eerste aflevering van het vierde seizoen geraakt in december, de rest is voor het nieuwe jaar.
Op 19 november werden op Prime Video de eerste drie afleveringen van The wheel of time gelanceerd, een serie gebaseerd op een gekende fantasy boekenreeks die ik nog niet gelezen heb. Elke volgende vrijdag verscheen een nieuwe aflevering, maar door tijdgebrek (zeg gerust: andere kijkbezigheden) zag ik het merendeel van de afleveringen pas in december.
De nieuwe Game of thrones is dit niet, maar ik ben alvast benieuwd genoeg voor de rest. De acht afleveringen van dit eerste seizoen bekeek ik telkens met twee of drie na elkaar en da's in mijn ogen wel de juiste manier om dit te doen. Zo geraak je veel meer in het verhaal dan met slechts één aflevering per keer.
Een bescheiden aanrader dit.
Als laatste nog mijn book haul die tot de laatste dag van december gewoon onbestaande was. Maar op 31 december bevond ik mij in Duinkerke en vooraleer de cinema in te duiken, deed ik nog een boekhandel aan die in hetzelfde winkelcentrum gevestigd was. En dan koop ik iets natuurlijk...
La vraie vie van Adeline Dieudonné is een boek dat ik al lang wou lezen. Als je dat dan vindt in de editie van Livre de poche (schattig toch, die uitgaves?) voor een schamele 7.40€, dan neem je dat toch mee? Ik in elk geval wel. En wat nog meer is: ik ben er ondertussen in begonnen en het zal een goedje worden, dat weet ik nu al.
Op 19 november werden op Prime Video de eerste drie afleveringen van The wheel of time gelanceerd, een serie gebaseerd op een gekende fantasy boekenreeks die ik nog niet gelezen heb. Elke volgende vrijdag verscheen een nieuwe aflevering, maar door tijdgebrek (zeg gerust: andere kijkbezigheden) zag ik het merendeel van de afleveringen pas in december.
Een bescheiden aanrader dit.
Als laatste nog mijn book haul die tot de laatste dag van december gewoon onbestaande was. Maar op 31 december bevond ik mij in Duinkerke en vooraleer de cinema in te duiken, deed ik nog een boekhandel aan die in hetzelfde winkelcentrum gevestigd was. En dan koop ik iets natuurlijk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten