Gisteren ging ik nog eens naar de cinema.
Om terug een film te bekijken die al op het filmfestival werd vertoond (3.64/5), maar waar ik toen niet naartoe gegaan ben: Lamb - ofte Dýrið in het IJslands.
Geen gigantische opkomst, maar 't is dan ook niet meteen een film die mikt op de massa's...
Maria en Ingvar zijn IJslandse schapenboeren die duidelijk met onverwerkte dingen zitten. Wanneer tijdens het lammerseizoen een baby met lamshoofdje uit één van hun ooien gegleden komt, nemen ze de schaapbaby in huis en voeden ze haar op als hun eigen kind. En niemand vindt dat raar, ook niet Ingvars broer die even langskomt omdat hij het lastig in het leven heeft en die het initieel niet echt kan verkroppen dat er zo'n kind in hun huis rond strompelt. Maar ook hij gaat overstag voor schaapkindje Ada...
Deze film wordt in de markt gezet als horror, maar buiten de dreigende sfeer die je heel de film door voelt, valt er weinig horror te bespeuren. Enkel het begin waarbij de schaapstal bezocht wordt door een niet geziene bezoeker wat zal leiden tot Ada's geboorte en enkele scènes naar het einde toe, kunnen als pure horror bestempeld worden. Door het ontbreken van bijna elke kleur in de film (het is allemaal nogal grijs, met heel wat mist om dit te benadrukken) wordt ook nog eens de troosteloosheid van het bestaan goed in de verf gezet. Dat Maria daarnaast moet zien af te rekenen met Ada's schapenmoeder die steeds al treurend onder het slaapkamerraam staat te blèren, brengt enig drama in het verhaal (hoewel: waarom ze dat schaap niet gewoon in huis namen om bij Ada te zijn, is mij een raadsel).
Het gaat ook allemaal tergend traag vooruit, er is bijna geen dialoog en je ziet vooral de enorme IJslandse landschappen en een boel schapengeblaat passeren. Maar ik bleef ook geboeid kijken en heb me geen minuut verveeld. De schapen in de film verdienen bovendien alle acteerprijzen want ik heb zelden beesten zoveel emotie zien over brengen, je vraagt je gewoon af hoe ze dat voor elkaar gekregen hebben...
Al bij al vond ik het dus best een geslaagde film die ik weliswaar niet meteen aan iedereen zou aanraden want hij is écht raar. Maar soms is raar gewoon geweldig.
Ook geweldig: toen ik mijn ticket aan de kassa kocht, kreeg ik een pin van de film cadeau. Soms heb je een meevallertje.
Als schapenboerin zou ik mij moeten geroepen voelen om deze film te gaan bekijken, en het gegeven is ook wel intrigerend, maar horror, hoe gering ook, is dan weer niet aan mij besteed. Bedankt wel voor de bespreking, Evelyne.
BeantwoordenVerwijderen