maandag 19 oktober 2015

Filmfestival: dag 6


Ondertussen heb ik het in Gent geraken op zo'n comfortabele en goedkoop mogelijke manier wel geperfectioneerd. Dit jaar probeerde ik voor het eerst de optie Park and Ride in Gentbrugge met aansluitend een tramrit naar het centrum uit. En het moet gezegd: het duurt misschien een beetje langer dan in het centrum te gaan parkeren, maar 't is goedkoper (enkel 2x een tramrit van 1.40€) en de trams rijden echt héél regelmatig, zelfs in de late uurtjes. Die extra 10 minuutjes dat het duurt om dan thuis te geraken neem ik er graag bij.

Op die manier ben ik al bijna elke dag tot in de filmzalen geraakt en de rest van de week wordt ook zo ingepland.

Vandaag stond er slechts 1 film op het programma:

Verbotene Filme : das verdrängte Erbe des Nazi-Kinos (17.30u, Studio Skoop) 4/5



Er zijn, zoals al gezegd, geen Duitse speelfilms te vinden op het filmfestival dit jaar, maar er spelen wel 2 Duitse documentaires, waarvan ik er vandaag één ging bekijken (de andere gaat over de muziek- en punkscene in het West-Berlijn van de jaren '80 en interesseert mij niet).

De propagandamachine van de nazi's bestond voor een groot deel uit speelfilms: er werden tussen 1933 en 1945 zo'n 1200 films in Duitsland gedraaid met nazigeld. Van deze films zijn er tot op vandaag nog steeds een 40-tal die niet aan het grote publiek mogen getoond worden en daarover gaat deze documentaire. Je krijgt fragmenten te zien uit anti-semitische films, films die Duitsland verheerlijken, het leger etc... Het rare aan deze films is dat ze niet in your face waren/zijn, de boodschap die ze willen verkondigen zit er soms subtiel in verwerkt en vooral: ze waren goed gemaakt, een hedendaags publiek wordt evenzeer meegesleurd in het verhaal als de mensen in nazi-Duitsland.

De grote vraag doorheen de documentaire luidt "Moeten deze films in de archieven verdwijnen en nooit meer vertoond worden of moeten ze openbaar gemaakt worden?".
Ik ga mee in de strekking die zegt dat ze in een gecontroleerde omgeving - met omkadering - best getoond mogen worden, zoals dat nu soms het geval is in Duitse filmmusea, maar ze zomaar op de markt gooien kan nooit een goed idee zijn. Je kan er een groot aantal trouwens gewoon op Youtube bekijken, maar die zijn er dan meestal opgegooid door neonazistische groeperingen. 't Is maar waar je zin in hebt...

Ter voorbereiding dook ik in mijn eigen dvd-kast en keek eerst in de namiddag naar Jud Süss : Film ohne Gewissen.



Deze speelfilm uit 2010 vertelt het verhaal van Ferdinand Marian, die door Goebbels gevraagd wordt om de hoofdrol in Jud Süss te spelen, een propagandafilm waarin de joden in een slecht daglicht gesteld worden. We zien zijn aanvankelijke onwil om die rol te spelen, zijn uiteindelijke toestemming en het proberen om alles toch wat minder erg voor te stellen dan gewild wordt.
Het is natuurlijk niet te vermijden dat hij hierna, na eerst bejubeld te zijn om zijn "inleven in een jood", als verbrande acteur gold en hij niet meer aan de bak kwam...

De film is middelmatig te noemen, niet echt slecht maar ook geen grootse cinema. Ik had nog niet de kans gekregen om hem te bekijken (hij stond al een paar jaar in mijn kast) en dit was de ideale gelegenheid.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten