vrijdag 16 oktober 2015

Filmfestival: dag 3


Vandaag deed ik iets wat ik nog nooit had kunnen doen: helemaal alleen rondhangen in een twinseat van Kinepolis.

Eventjes uitleggen: zaal 4 van Kinepolis is de enige zaal die twinseats of loveseats heeft, grote en comfortabele zetels waar je - normaal gezien - met twee personen in kan zitten om wie weet wat te doen.

Bij de tweede film kreeg ik het idee om het eens te proberen, daar helemaal bovenaan een plek voor mezelf te veroveren (de twinseats zijn de laatste twee rijen) en het lukte wonderwel! Ik kon de hele film uitzitten alsof ik thuis in mijn zetel hing, zalig! De schoenen gingen daarbij wel eventjes uit, we hebben nog altijd manieren he...

Maar of die twinseat de film daardoor beter maakte, zullen we zo meteen zien:

Our little sister (14.30u, Kinepolis) 4.5/5



Als er een nieuwe film te zien valt van Hirokazu Koreeda, moet ik er bij zijn, want sinds Nobody knows kan deze regisseur voor mij niet veel verkeerd meer doen. En ook deze keer stelde hij niet teleur, de film was gewoonweg prachtig.

Drie zussen vernemen dat hun vader gestorven is, een man die ze al 16 jaar niet meer gezien hebben. Blijkt dat hij bij zijn tweede vrouw nog een dochter had, een meisje van 13, dat nu niemand meer heeft aangezien haar moeder ook al overleden is.
Ze nemen de kleine Suzu in huis en hun hele leven verandert, ten goede wel te verstaan.

Meer dan hun dagdagelijkse bezigheden krijg je niet te zien, maar het is zo mooi om te bekijken dat ik met een glimlach naar buiten ging.

The assassin (17.30u, Kinepolis) 1/5



Dit onding - een beter woord is er niet voor - verdiende echt mijn tijd niet... En dan kreeg de regisseur nog de Gouden Palm voor regie! Onbegrijpelijk...

Ok, we kregen mooie beeldjes te zien, maar er gebeurde echt geen hol in deze film, het was 2 uur lang vechten tegen in slaap vallen, ik heb die twinseat optimaal benut qua rondkruiperij van verveling en ik was niet de enige want er werd duchtig naar buiten gelopen tijdens de film. Ik denk dan altijd dat het nog iets kan worden, dus blijf ik zitten, maar 't is nog nooit iets geworden...

Deze werd aangekondigd als een must-see op het festival, maar ik zeg: hou u er HEEL ver van...

En daarmee werd dit Aziatische dagje op het filmfestival afgesloten.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten