Organisatorisch kon het op dag 5 wel wat beter. En dan heb ik het eens niet over mezelf, maar over het Filmfestival...
Mijn eerste film van de dag begon om 16.00u, maar de Q&A van de voorgaande film in die zaal liep zodanig uit dat we pas om 16.04u de zaal binnen konden en de film pas om 16.08u begon.
Zorg toch aub dat er genoeg tijd tussen films is als je vragen aan de regisseur & co wil stellen, de menigte buiten de zaal wordt serieus ongedurig als ze pas na het aanvangsuur van de film naar binnen mag.
En dat was nog niet alles: mijn tweede film van de dag was direct daarna in dezelfde zaal, met slechts een speling van 20 minuten tussen de twee, maar doordat we al met 8 minuten vertraging begonnen waren, werd dat gereduceerd tot een luttele 12 minuutjes om uit zaal 10 te gaan, helemaal de gang onder de Kinepolis door te lopen om dan helemaal achteraan in de rij van de volgende film te belanden. Ergernis alom, en vooral bij mij...
En dan nu de films die ik zag:
Tale of tales (16.00u, Kinepolis) 3/5
Een heel sprookjesachtige film gebaseerd op verhalen uit de Pentamerone, een 17-eeuwse Italiaanse verhalenbundel.
Prachtige kostuums, machtige vergezichten en bizarre verhalen, het is een feest voor het oog en ik kan mij inbeelden dat alle acteurs (en waarschijnlijk ook de mensen achter de schermen) zich kostelijk geamuseerd hebben. De vraag blijft dan: waarom deed het mij zo weinig?
Zeker geen slechte film, maar ik geraakte gewoon niet "in" het verhaal.
En dit was al de derde film dit festival waarin ik John C. Reilly aan het werk zag. Ik vraag mij af hoeveel er nog zullen volgen. Een aantal jaar geleden was het Ulrich Tukur, een Duitse acteur, die overal opdook en wie vergeet het glorieuze jaar met zo'n 5 films waarin Isabelle Huppert meespeelde?
Madonna (18.30u, Kinepolis) 3/5
Een verpleegster gaat aan het werk in de VIP-afdeling van een ziekenhuis, waar ze o.a. voor de "chairman" moet zorgen die al jaren aan zijn bed gekluisterd is na een beroerte. Zijn zoon houdt hem wanhopig in leven omdat de erfenis, eens papa dood is, aan goede doelen zal gaan.
Om het leven van de oude man te verlengen, heeft hij zo nu en dan een nieuw donorhart nodig en de donorkandidaat van zijn laatste nieuwe hart blijkt een zwanger comateus meisje te zijn.
De verpleegster gaat op zoek naar verwanten van het meisje, dat blijkbaar als prostituee werkte, en komt in de loop van de film haar levensverhaal te weten. Het arme kind werd al haar hele leven door elke man die in haar leven kwam gebruikt en misbruikt en de verpleegster (ja zeg, die Koreaanse namen zijn niet te doen) zet alles op alles om de ongeboren baby te redden want zowel moeder als kind zullen de donoroperatie niet overleven...
Interessante film over een interessant gegeven, maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat de boodschap van de film is dat alle mannen varkens zijn en dat vrouwen zwakke wezens zijn die zich op de eerste de beste vent gooien, zelfs al is dat een complete klootzak...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten