dinsdag 13 oktober 2015

Filmfestival: dag -2


Morgen is het zo ver: het begin van het Filmfestival!
't Is te zeggen... Voor de gewone mens dan want die raakt niet binnen bij de openingsfilm D'Ardennen van vanavond.

Maar!
Voor wie vriend is van het festival - en dat ben ik natuurlijk - was er gisteren al een voorproefje in de vorm van de avant-première van The Walk in Kinepolis om 20.00u.

Zoals het een serieuze festivalganger, of gewoon ook filmganger betaamt, was ik goed voorbereid. Ik wist dat het in 3D ging zijn - lenzen, check - en er was, zoals altijd op het festival, geen zetelreservatie, dus moest ik goed op tijd zijn - 19.25u voor de deuren, check.

Waar een mens dan geen rekening mee houdt (maar ik hou met álles rekening), is dat het in de bioscoop zelf nog wat scheef kan lopen. We mochten pas tegen 19.50u de zaal binnen omdat ze nog in zeven haasten hun nieuwe laserprojector aan het testen waren. Tsss...

Anyway, ik bemachtigde een mooi plaatsje en voor mij mocht de film beginnen. Maar er was eerst nog een verrassing van sponsor EuroMillions: een doosje ijspralines van Magnum voor iedereen!

Ik heb medelijden met de stagiair die alle doosjes in zo'n sleeve moest steken...
Ze hebben gesmaakt tijdens de totaal overbodige speeches van Martijn Bal, nieuwe algemeen directeur van het festival die nog wat oefening in het speechen nodig heeft en Patrick Duynslaegher, artistiek directeur en verknoeier van Scandinavische en Duitse films op het festival.

Maar na al deze geplogenheden kon de film eindelijk beginnen.

En wat een avontuur! The walk brengt het verhaal van de Fransman Philippe Petit die er in 1974 in slaagde om een stalen kabel tussen de WTC-torens in New York te spannen en er daarna een gewaagd stukje koorddansen op uitvoerde.



Het is bijna te ongeloofwaardig om echt gebeurd te zijn, maar ik keek in de namiddag al naar de documentaire Man on wire, waar de échte Philippe Petit aan het woord komt met eigen archiefbeelden en nagespeelde scènes (ik hou er van als dat gebeurt in documentaires, dat maakt het gewoon echter).



Ik zat met open mond te kijken naar de ongelooflijke voorbereidingen om dit tot een goed einde te brengen en ik zat 's avond terug met open mond te kijken naar de fictieve versie van hetzelfde verhaal. Veel kwam natuurlijk terug en omdat de documentaire nog zo vers in mijn geheugen zat, herkende ik heel veel terug, tot zelfs de kledij van de personages toe!

Een geslaagde film, dat is zeker. Toch één waarschuwing: mensen die aan hoogtevrees lijden, blijven beter thuis want je krijgt echt duizelingwekkende beelden te zien die door de 3D nóg straffer worden. Ik had daar niet echt last van aangezien ik niets liever doe dan naar beneden kijken vanop hoge gebouwen. Genieten!

Enkel spijtig van die laatste sentimentele beelden, maar die moesten er natuurlijk in nu de WTC-torens al 14 jaar verleden tijd zijn...

Mijn gratis totebag haalde ik ook op, maar het was eerlijk gezegd een lichte teleurstelling.
Vorig jaar zat er nog een gratis dvd met kortfilms in, een kaart om op een online site 5 gratis films te bekijken en natuurlijk de gewoonlijke folderkraam en een poster en buttons.

Dit jaar zaten er enkel de folders in die je overal gratis in de bioscopen kan vinden, de poster (die je ook gewoon krijgt als je er een gaat vragen) en twee buttons, waarvan eentje van de World soundtrack awards waar ik niets mee kan doen. De vriendenpas was 10.00€ goedkoper geworden, 't is wel duidelijk waarom nu...

Maar ik vind het een mooie zak, da's ook al iets...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten