Project New Hollywood - deel 1

Ik had de term "New Hollywood" natuurlijk al gehoord maar er eigenlijk nooit veel aandacht aan geschonken omdat dit films betreft die voornamelijk in de jaren '70 gemaakt werden. En laat dat nu net het decennium zijn waar ik weinig filmaffiniteit mee heb...

Ja, dat boek staat in mijn kast.

Maar een mens wordt ouder en dan lees je het boek Het lijkt wel een film van Twan Arts en is je interesse gewekt. In een eerste kijkprojectje over deze filmstroming zag ik de 4 films die hij aanhaalt in het onderdeel van de jaren '60 als te bekijken rolprenten.

Beginnen deed ik met de film die de start was voor deze nieuwe manier van films maken en waar Arts ook een hoofdstuk aan wijdt:

Bonnie and Clyde (1967)

Deze had ik al een tijdje op bluray liggen in mijn kast maar nog niet bekeken.

Warren Beatty en Faye Dunaway spelen het ondertussen legendarisch geworden koppel bankrovers uit de jaren '30 dat een vroegtijdig einde kende omdat ze in een hinderlaag aan frut werden geschoten.

Voor dat iconische einde in de film hebben we een plezante roadtrip achter de rug waarin hier en daar banken worden overvallen (en er ook wel eens mensen aan hun einde komen door een goed gemikt revolverschot) en we zitten te supporteren voor het duo (een echt liefdeskoppel kan je hen moeilijk noemen want Clyde houdt steeds de boot af) dat geniet van hun vrijheid. Tussendoor krijgen we ook wat Amerikaanse geschiedenis te zien - hoewel niet echt expliciet vermeld - omdat ze hun bankovervallen pleegden tijdens de grote Amerikaanse depressie van de jaren '30.

Faye Dunaway werd door haar vertolking van Bonnie Parker een mode-icoon. Zelf zag ik niet meteen een jaren '30 vrouw, maar eerder een jaren '60 actrice - vooral door haar kapsel dat sixties schreeuwt - maar het was niet echt storend, dus ik laat het passeren.

Een film die het nog steeds waard is om bekeken te worden.
Blij dat ik hem gezien heb.

The graduate (1967)

Deze had ik natuurlijk al eens eerder gezien maar wilde ik er toch bij nemen omdat hij in het boek bij die "eerste vier" hoort.

We kennen allemaal het verhaal: de 20-jarige student Benjamin (een 30-jarige Dustin Hoffman) komt tijdens de zomer naar huis en wordt prompt verleid door een vriendin van zijn ouders die begin 40 moet voorstellen (de 36-jarige Anne Bancroft) maar er 50 uitziet door de vreselijke haar en make-up waarin ze moet acteren.

Anyway, dit vond ik een hartverwarmende en met momenten heel grappige film - dat geluidje dat Hoffman steeds maakt als het oncomfortabel wordt!

Ook hier geldt: blij dat ik hem (nog eens) gezien heb.

Midnight cowboy (1969)

Nog eens Dustin Hoffman maar dan in een compleet andere rol.

Jon Voight (papa van Angelina Jolie) speelt een optimistische jonge gast die naar de grote stad New York trekt om het daar als gigolo te maken. Tot zijn verbazing/afgrijzen ontdekt hij dat de enigen die eigenlijk voor seks willen betalen, mannen zijn. Terloops leert hij onderdeurtje Ratso (een mankende Hoffman met een hoestje) kennen die hem onder zijn vleugels neemt.

Ondanks het rauwe thema en het roeren in de onderkant van de samenleving, is dit toch een mooie film over vriendschap (en misschien meer) geworden.

Voor de derde keer: blij dat ik er naar gekeken heb - en handig dat hij net die week op Canvas werd getoond.

Easy rider (1969)

Als laatste de film van en met Dennis Hopper over twee bikers die door Amerika trekken.

En dat is ook wat ongeveer 50% van de film uitmaakt: Hopper en Peter Fonda op hun motors die aan het rijden zijn met hippe muziek uit die tijd op de achtergrond. Saai.

Gelukkig - als ze eens stoppen met rijden - krijg je ook een beeld van het Amerika eind de jaren '60 te zien en da's niet al te fraai... 

De twee bikers genieten van hun vrijheid maar worden steeds met afschuw begroet als ze ergens in een stadje stoppen. Het langharig gespuis moet opgejaagd worden en liefst zelfs afgemaakt. Ook de hippiecommune waar ze in terechtkomen is niet dat: het zit er vol met vrouwen en kinderen die wroeten om in leven te blijven (echt, waar zijn die mannen?) en je kan de stank die van hen afkomt bijna ruiken...

Nee, blij dat ik deze film van mijn te zien lijstje heb kunnen afvinken, maar niet echt blij dat ik hem gezien heb. Ik zou zelfs meer zeggen: van de vier films die ik gezien heb, is deze degene die de tand des tijds niet echt doorstaan heeft.

Maar voor de rest: drie aanraders gezien!