En om het maar al meteen uit de weg te hebben: Avatar : the way of water (James Cameron) heb ik niet gezien.
Ik had echt geen zin om twee uur en 45 minuten in een cinema te gaan zitten met een 3D-bril bovenop mijn gewone bril... En na alle besprekingen die ik er over gelezen heb, heb ik ook niet meteen zin om die te bekijken. Van de eerste film herinner ik me bovendien zo goed als niets dus ook daar was de motivatie zoek. Ik zal hem wel bekijken als hij ooit eens op Disney+ belandt - binnen een jaar of 10 gok ik zo want hij wordt nog steeds uitgemolken in de cinema momenteel. Meer dan wat technische Oscars zie ik deze ook niet winnen, en die mogen ze krijgen van mij.
Nu dit van de baan is, kan ik het over de 9 andere films hebben die ik wél gezien heb - de laatste afgelopen donderdag want ik moest wachten op de release in de cinema bij ons. En opnieuw rangschik ik ze van wat ik het slechtste naar wat ik de winnaar vind. En daar zal heel wat persoonlijke voorkeur bij te pas komen want 5 van deze films kregen van mij 4 sterren - zowat het hoogste wat ik nog geef. En ook: ik ga er iedere keer de speelduur bij zetten want het is echt wel schandalig hoe lang we in de cinema moeten zitten tegenwoordig. Je zou films bijna gewoon gaan belonen omdat ze er in slagen om eens onder de 2 uur te blijven...
Helemaal onderaan de ladder vinden we een film die in mijn ogen zelfs niet had mogen genomineerd worden:
Elvis - Baz Luhrmann
Twee uur en negendertig minuten, dat is hoe lang je op de affreuze acteerprestatie van Tom Hanks als Kolonel Parker moet kijken. Jammer voor Austin Butler dat hij hier zijn stem voor naar de knoppen geholpen heeft, maar ik kon me amper wakker houden tijdens deze strontvervelende biopic.
En dan geeft een mens er 2.5/5 aan want meer verdiende dit echt niet. Gelukkig zag ik hem op dvd uit de bib en heeft het mij niks gekost.
Top Gun : Maverick - Joseph Kosinski
En ook deze bekeek ik op dvd uit de bib.
Ik vond hier niks aan maar moet wel toegeven dat ik gewoon niet de doelgroep van de film ben. De eerste Top gun heb ik lang geleden gezien, maar die heeft echt niks van indruk op mij gemaakt. Het sentiment dat deze film dan ook oproept, daar maak ik geen deel van uit. En daarom wil ik hem ook niet totaal afkraken... De twee uur en 20 minuten heb ik dan ook uitgezeten, maar het deed me dus niks.
Toch nog 3/5 voor de moeite maar niet Oscarwaardig in mijn ogen.
Everything, everywhere, all at once - Daniel Scheinert / Daniel Kwan
Nog eens twee uur en twintig minuten maar hier leken ze voorbij te vliegen.
EEAAO is een compleet geschifte film, je kan het niet anders beschrijven. Ik ging er zelfs online naar op zoek toen hij hier in eerste instantie niet in de zalen leek te verschijnen, zo gehypet werd deze film in Amerika en ik wou hem absoluut zien. In juli was hij er dan ineens wel, maar toen had ik hem dus al online gezien...
Heerlijk om Michelle Yeoh en Jamie Lee Curtis tegen elkaar te zien spelen en blij om te zien dat Ke Huy Quan terug werd opgevist om te acteren (dé comeback van 2022 naast die van Brendan Fraser). Alleen die hotdogvingers... daar krijgen ze een halve punt aftrek voor van mij want: walgelijk - de butplugscène heb ik blijkbaar uit mijn geheugen gewist, misschien best...
3.5/5 met andere woorden.
The banshees of Inisherin - Martin McDonagh
Zag ik op het afgelopen filmfestival van Gent en wist mij meer dan te charmeren. De eerste film in het rijtje die trouwens onder de twee uur blijft met een speelduur van 1 uur en 54 minuten. Op zich al een applaus waard.
Colin Farrell en Brendan Gleeson zijn perfect gecast als de ietwat dommige Pádraic en de meer kunstzinnige Colm die de vriendschap wil opblazen. Je kan lachen, huiveren en huilen met wat er gebeurt in de film en dat heb ik ook allemaal gedaan.
Maar ik zag films onder de genomineerden die mij meer raakten.
Colin Farrell en Brendan Gleeson zijn perfect gecast als de ietwat dommige Pádraic en de meer kunstzinnige Colm die de vriendschap wil opblazen. Je kan lachen, huiveren en huilen met wat er gebeurt in de film en dat heb ik ook allemaal gedaan.
Maar ik zag films onder de genomineerden die mij meer raakten.
The Fabelmans - Steven Spielberg
Dit is de film waar ik op moest zitten wachten tot vorige donderdag om hem te bekijken en ja, ook deze is een rit van 2 en een half uur maar we zijn hier wel bij de viersterrenfilms aanbeland.
Steven Spielberg maakte een hoogst persoonlijke film over zijn ouders en zijn liefde voor film. En het werkt. Hij groeide op bij zijn praktische en wetenschappelijk ingestelde vader en zijn kunstzinnige en nogal labiele moeder. Die laatste stimuleerde hem wel om iets te gaan doen met zijn liefde voor film en wat hij als kind al op pellicule wist te zetten, is indrukwekkend. Een regisseur, zelfs met kinderschoenen aan.
Prachtig gefilmd en meeslepend, dat was deze, maar ik heb dus nog vier films gezien die ik hoger wil zetten...
Women talking - Sarah Polley
Nog zo'n film waar ik op moest wachten en die ik afgelopen maandag in de cinema zag. En mensen, we hebben een winnaar wat betreft minimale speelduur met 1 uur en 44 minuten!
Mijn bespreking van de film - en de vergelijking met het boek - kan je hier lezen.
Alleen jammer dat dit de film zal zijn waar zowat niemand naar zal gekeken hebben en daardoor zijn de winkansen onbestaande. 't Is nochtans een heel sterke film met een sterke boodschap. Maar ja, films over vrouwen en de problemen die ze hebben met/door mannen zijn nu eenmaal niet interessant - ja, da's sarcasme...
Mijn bespreking van de film - en de vergelijking met het boek - kan je hier lezen.
Alleen jammer dat dit de film zal zijn waar zowat niemand naar zal gekeken hebben en daardoor zijn de winkansen onbestaande. 't Is nochtans een heel sterke film met een sterke boodschap. Maar ja, films over vrouwen en de problemen die ze hebben met/door mannen zijn nu eenmaal niet interessant - ja, da's sarcasme...
Triangle of sadness - Ruben Östlund
Nog eens twee uur en 27 minuten film en hier wou ik in eerste instantie niet naar gaan kijken omdat het mij niks leek. Maar toen hij op VOD verscheen, wou ik er mij wel aan wagen, zeker omdat ik nog een gratis film had staan en ik werd niet teleurgesteld.
Deze ontluistering van rijkdom en glitter en glamour weet meer dan te boeien en de twee helften waarin de film in uiteenvalt, hebben beide hun bestaansrecht. Kijken met andere woorden want 't is een straffe film!
Im Westen nichts Neues - Edward Berger
De gedoodverfde favoriet om de Oscar voor beste internationale film binnen te rijven (sorry, Close) en winnaar van Beste film bij de BAFTA's maakt heel wat kans om ook met het beeldje voor Beste film bij de Oscars te gaan lopen.
En terecht. Met zijn - nog maar eens - 2 uur en 27 minuten looptijd is dit een rauwe film over de horror van oorlog die je meesleept van begin tot eind. Hoofdrolspeler Felix Kammerer is daarnaast ontdekking van het jaar voor mij. Hoe naturel deze jongen in zijn filmdebuut speelt is meer dan subliem.
Maar moet een remake van een remake (de eerste verfilming van het gelijknamige boek won ook al de Oscar voor beste film in 1930) winnen? Van mij mag het maar ik zag nog 1 film die er voor mij boven alles uitsteekt en die - dat weet ik nu al - mijn film van het jaar zal worden:
Tár - Todd Field
En ook hier moest ik 2 uur en 38 minuten voor in de cinema zitten. En ik vond het niet eens erg. Ik vond de film zelfs zo geweldig dat ik komende dinsdag nog eens ga kijken naar deze tour de force van Cate Blanchett en regisseur Todd Field.
Mijn eerste gedachten over deze film kan je hier lezen. En ik ben er echt zeker van dat niets dit nog zal overtreffen dit jaar.
Gaat hij de Oscar winnen? Ik denk het eerlijk gezegd niet, maar van mij mag hij alle prijzen krijgen die er zijn.
Als het één van de andere films wordt die van mij 4 sterren kreeg, is het ook ok - alleen Elvis zeker niet want die staat echt niets te doen in het rijtje...
Deze ontluistering van rijkdom en glitter en glamour weet meer dan te boeien en de twee helften waarin de film in uiteenvalt, hebben beide hun bestaansrecht. Kijken met andere woorden want 't is een straffe film!
Im Westen nichts Neues - Edward Berger
De gedoodverfde favoriet om de Oscar voor beste internationale film binnen te rijven (sorry, Close) en winnaar van Beste film bij de BAFTA's maakt heel wat kans om ook met het beeldje voor Beste film bij de Oscars te gaan lopen.
En terecht. Met zijn - nog maar eens - 2 uur en 27 minuten looptijd is dit een rauwe film over de horror van oorlog die je meesleept van begin tot eind. Hoofdrolspeler Felix Kammerer is daarnaast ontdekking van het jaar voor mij. Hoe naturel deze jongen in zijn filmdebuut speelt is meer dan subliem.
Maar moet een remake van een remake (de eerste verfilming van het gelijknamige boek won ook al de Oscar voor beste film in 1930) winnen? Van mij mag het maar ik zag nog 1 film die er voor mij boven alles uitsteekt en die - dat weet ik nu al - mijn film van het jaar zal worden:
Tár - Todd Field
En ook hier moest ik 2 uur en 38 minuten voor in de cinema zitten. En ik vond het niet eens erg. Ik vond de film zelfs zo geweldig dat ik komende dinsdag nog eens ga kijken naar deze tour de force van Cate Blanchett en regisseur Todd Field.
Mijn eerste gedachten over deze film kan je hier lezen. En ik ben er echt zeker van dat niets dit nog zal overtreffen dit jaar.
Gaat hij de Oscar winnen? Ik denk het eerlijk gezegd niet, maar van mij mag hij alle prijzen krijgen die er zijn.
Als het één van de andere films wordt die van mij 4 sterren kreeg, is het ook ok - alleen Elvis zeker niet want die staat echt niets te doen in het rijtje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten