389 p.
Vertaald als: Furie en fortuin
Toen dit werd voorgesteld in de leesgroep als een mogelijkheid om te lezen, was ik meteen akkoord. Ik las in 2021 namelijk al Matrix van Lauren Groff en zette het toen op plek 2 in mijn leesjaaroverzicht. Zeggen dat ik enthousiast was om dit te lezen, is zelfs wat mild uitgedrukt.
Fates and furies is een schitterend geschreven boek, daar bestaat geen twijfel over, maar het greep me niet - en al zeker niet zoals Matrix dat had gedaan.
We krijgen hier het verhaal van het huwelijk van Lotto (kort voor Lancelot) en Mathilde te lezen. De eerste helft van het boek vanuit het oogpunt van Lotto (getiteld Fates of Fortuin in het Nederlands) en daarna wordt het nog eens overgedaan maar dan vanuit Mathildes standpunt (getiteld Furies ofte Furie).
En natuurlijk is hoe Lotto het leven en het huwelijk ervaart totaal anders dan hoe Mathilde dit beleeft. Lotto is namelijk een man die met zijn gat in de boter gevallen is: hij komt uit een rijke familie, heeft heel zijn leven voor zich en alles wat hij probeert verandert in succes. En als dat eens niet het geval is, heeft hij zelfvertrouwen genoeg om te geloven dat het ooit toch zal lukken. Hij ziet de problemen van het leven niet en walst er door, vertrouwend op zijn charme en mannelijkheid.
Wanneer we dan het verhaal van Mathilde te lezen krijgen, leren we dat zij het is (zoals wel vaker - of eigenlijk gewoon altijd) die het schip van het huwelijk drijvende houdt, zelfs als dat betekent dat ze moet smeken of onprettige dingen moet doen waar Lotto natuurlijk helemaal geen weet van heeft. Ook zijn bloeiende carrière als toneelschrijver heeft hij grotendeels aan haar te danken want zij is - achter zijn rug - de redacteur die wat hij schrijft presentabel maakt.
Als het boek enkel het deel over Lotto was geweest, had ik het al na 100 bladzijden opzij gelegd. Lezen over een golden boy die toch in alles slaagt zonder rekening te houden met de mensen rondom hem die hem graag zien, daar had ik geen zin in. Gelukkig kon het deel over Mathilde dat wat keren want mensen, zij heeft een leven waar iets over kan verteld worden en waar ik helemaal in meegevoerd werd.
Door de titel kan je al verwachten dat het boek bol zal staan met referenties naar mythologie - en vooral dan de Griekse. Lotto valt onder de Fates ofte Moirae - de godinnen die het levensverhaal van iemand spinnen en dat dan vastligt, net als zijn leven dat enkel maar in één richting kan evolueren, dat van succes. Mathilde is dan weer de furie in het verhaal, maar hoe en wat ze doet, ga ik hier niet weggeven.
Ook al het feit dat Lotto eigenlijk Lancelot heet en zijn vader Gawain, verwijst naar een ander set legendes, die van koning Arthur. Dat zijn moeder bovendien Antoinette heet, deed mij dan weer denken aan Marie-Antoinette, de Franse koningin die haar hoofd onder de guillotine verloor. Genoeg om al zijn voorbestemdheid als erfgenaam van een bronwaterfabriek nog meer in de verf te zetten.
Lauren Groff maakte daarnaast ook nog de keuze om hier en daar tussen vierkante haken commentaar op het verhaal te leveren. Ik interpreteerde dat als de Moirae die nog even extra hun stem wilden laten horen.
Al bij al geen slecht boek maar jammer genoeg niet het meesterwerk dat ik er van verwacht had.
3.5 sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten