Januari favorites

In januari geraakte ik zowaar drie keer in de cinema en daar zag ik wat voor mij nu al de film van het jaar is en twee middelmatig tot slechte films. Het kan niet altijd kermis zijn...

Over Tár kan ik kort zijn: dit was gewoon een geweldige film die al een bespreking kreeg op mijn blog en waar ik in februari nog eens naar ga kijken eens ze hem in Cinema Albert zullen programmeren - wanneer dat juist gaat zijn is nog een raadsel, maar hij staat alvast bij de verwachte films...

De andere twee waren zoals gezegd iets minder geweldig en Babylon spant daarbij de kroon: dit is een veel te lange (de helft van de zaal liep tijdens de pauze halverwege weg omdat ze het niet nog eens anderhalf uur aankonden en ik begreep dat helemaal), veel te saaie en vooral walgelijke film die in mijn ogen niet eens had moeten gemaakt worden. Een ode aan het oude Hollywood? Nope. Laat het eerder een vergeetput worden.

Ik ging uiteindelijk ook nog naar Living kijken, vooral dan omdat hoofdrolspeler Bill Nighy genomineerd is voor een Oscar als beste acteur. Maar ook dit kon mij niet grijpen, zelfs Bill Nighy niet en Aimee Lou Wood (vooral bekend van Sex education) werkte serieus op mijn systeem. Hoe ze de hele tijd staat te knikken met haar hoofd, je zou denken dat ze een bobblehead is en op den duur kon ik alleen nog maar denken: "stop toch eens met dat hoofdgewiebel!" en zo ging de film aan mij voorbij.

Thuis zag ik gelukkig ook nog wat goeie dingen met Lampje op kop, een Nederlandse kinderserie die in vier afleveringen werd uitgezonden op NPO in de week na nieuwjaar.

Ik heb tot mijn grote schaamte het boek waar dit op gebaseerd is nog niet gelezen. Er was altijd iets dat mij leek tegen te houden en hoe dwaas dat was blijkt nu.

Lampje groeit op als dochter van de vuurtorenwachter maar nadat zij en haar vader na een ongeluk in de schulden geraken, moet ze gaan werken als dienstmeisje in een somber en griezelig huis. Wat zich daar allemaal afspeelt, wist mij te raken en hoewel je toetsen van allerlei klassieke (kinder)boeken kan ontdekken in het verhaal, bleef ik geboeid kijken.

Nu nog dat boek eens zien te lezen...

Op Disney+ werden de laatste afleveringen van het eerste seizoen van Willow gelost en ik denk dat ik een van de weinigen ben die alle afleveringen bekeken heeft en daar nog plezier aan gevonden heeft.

Grandioze tv is dit niet en het kon ook niet tippen aan de originele film maar het was gewoon leuk om te zien en dat was hier genoeg.

Ik doe niet alleen mee aan een readalong (zie mijn wrap up), maar ook nog aan een kijkuitdaging op Facebook: Around the world waarbij je elke week een film kiest uit een ander (opgelegd) land. In januari zag ik zo 4 films:

Jammer genoeg eerst twee slechte en daarna twee hele goeie films...

De man die zijn haar kort liet knippen is een Vlaamse klassieker naar het gelijknamige boek maar ik zat mij meer te ergeren dan wat anders aan de schlemiel van een leraar die geilt op zijn studente... 

Amazones is een Nederlands (on)ding over vier vrouwen die in geldnood zitten en dan maar beginnen met banken te overvallen. Dit was gewoon onnozel.
Ballon was de eerste verrassing in deze kijkuitdaging: een Duitse film over twee families die in 1979 de DDR probeerden te ontvluchten in een luchtballon. Spannend en waargebeurd, da's deze film.
En corps, een Franse film die bij ons uitgebracht werd als Encore en internationaal als Rise, is het pakkende verhaal van een klassieke balletdanseres die na een zware blessure haar leven moet herinrichten en dat vindt bij moderne dans. Dans en dansfilms zijn niet meteen mijn favoriete dingen, maar hier heb ik van genoten - zolang ze niet aan het dansen waren.

Er werd ook nog gequizd in januari:

Hiervoor wipten we even de provinciegrens over om in Bornem mee te doen aan de Vale Viver quiz. Het zal een keer en geen tweede keer worden. De quiz was veel te simpel met een presentator die opmerkingen gaf die écht niet meer door de beugel kunnen en veel te duur bovendien (30 euro inschrijvingsgeld en 2.5 euro voor een cola - gaat het nog?). Ze zien ons daar niet meer, hoewel we goed scoorden - wat niet moeilijk was aangezien het poepsimpel was...

Als laatste heb ik dan nog een book haul die maakt dat ik mijn boeken niet meer in mijn boekenkasten krijg:

Wel grappig als je ze zo ziet liggen: ik heb twee mythehervertellingen en twee sciencefictionboeken en ze zitten elk in hun genre in hetzelfde kleurenpallet.

Stone blind en Elektra zijn gebaseerd op bestaande mythes. Van Natalie Haynes las ik al A thousand ships - over de Trojaanse oorlog - dat mij heel hard bevallen is en nu neemt ze de Medusamythe onder de loupe. Elektra is Jennifer Saints tweede mytheboek na Ariadne - dat ik in december kocht en nog niet gelezen heb. Ik denk dat ik eens een thematisch maandje zal moeten inlassen...

The galaxy, and the ground within is het vierde deel in de Wayfarerserie van Becky Chambers maar ik moet dus ook het derde deel nog lezen...

Project Hail Mary is dan weer het laatste boek van Andy Weir waar ik al The martian van las (en de verfilming van zag) en dat boek en die film zijn gewoon fantastisch.

Maar wanneer vind ik hiervoor allemaal de tijd?