Oktober favorites

En dan nu mijn favorieten van oktober en bereid je maar al voor: het zal een lang bericht worden...

Bovenaan de lijst staat natuurlijk het Filmfestival van Gent dat dit jaar van 11 tot 22 oktober doorging en waarbij ik tien glorieuze dagen doorbracht met film kijken.
 
Ik bekeek maar liefst 21 films op groot scherm: 17 langspeelfilms waaronder 2 animatiefilms en 4 documentaires over film (3) en literatuur (1). Er waren ook twee films uit het luikje Focus on Korean Cinema bij. Mijn programma was dus goed gevuld...

Ook vermeldenswaardig is dat 10 van de 21 films door vrouwen werden geregisseerd. Niet dat ik hier speciaal naar op zoek was, maar leuk om te zien dat je - zelfs zonder daar specifiek moeite voor te doen - aan een gelijkwaardige verdeling kan komen.

Maar liefst 10 films werden door mij beloond met 4 sterren of meer en er was er slechts eentje die helemaal ondermaats (2.5 sterren) scoorde. Niet alleen een goed gevuld programma, maar ook een goed gekozen programma dus.

Mijn top 3 van het festival:

The quiet girl was een stille maar o zo krachtige film, Corsage kwam serieus binnen en Call Jane leert ons dat niets ooit voor altijd verworven is...

Ook de moeite en vier sterren: Close, Film: the living record of our memory (docu), Jane Campion: femme cinéma (docu), Blind willow sleeping woman (animatie), Good luck to you Leo Grande, Fumer fait tousser, The housemaid (1960).

Absolute ontgoocheling (maar niet de laagst scorende film) was The son van Florian Zeller. Deze "opvolger" van The father kon me nergens grijpen en eigenlijk ben ik enorm in Florian teleurgesteld - alsof hij dit ooit gaat lezen...

Het complete dieptepunt had ik gelukkig al op dag 1 achter de rug: The king of pigs was visueel niet aantrekkelijk, had schabouwelijk slechte Engelse ondertiteling én ze deden er een kat in dood. Nope, nope, nope.

Op donderdag 27 oktober zat ik al terug in de cinema, voor een speciale screening van Cat People, ten voordele van DreamCATchers, het kattencafé in Gent.

En ik zag daar wel degelijk de versie uit 1982 met Nastassja Kinski en Malcolm McDowell, maar enkele dagen later bekeek ik thuis ook nog het origineel uit 1942.

Beide films zijn niet echt om over naar huis te schrijven, maar als kattenmadam ben ik blij dat ik kan zeggen dat ik ze gezien heb. En ze hebben waarde door de cultstatus die ze verworven hebben.

Twee dagen na het filmfestival trok ik trouwens nog eens naar Gent, nu voor FACTS, het grote geekfestival in Flanders Expo.

Het was alweer een paar jaar geleden dat ik daar was - corona en meestal dodelijk vermoeid na het filmfestival waren de boosdoeners - en het was een blij weerzien.

Ik ging er ook voor de eerste keer verkleed naartoe - nee, geen foto - en had een mooie dag onder gelijkgestemden.

Dat ik 10 dagen lang in de cinema doorbracht, wil niet zeggen dat er thuis niet werd gekeken. Zo zag ik twee klassieke films op de BBC (tussen de sport door willen ze die wel eens uitzenden daar): 

The lady vanishes (1938) is een vroege Hitchcock waarin een vrouw verdwijnt op een trein en niemand een andere vrouw wil geloven wanneer ze naarstig naar haar op zoek gaat. Dit zat leuk in elkaar, was grappig met momenten en ik zie zo'n films gewoon graag.

Lilies of the field (1963) is een Amerikaanse klassieker waarvoor Sidney Poitier als eerste zwarte man ooit een Oscar voor beste hoofdrolspeler kreeg. Hier heb ik mij ook mee geamuseerd, vooral dan door de taalbarrières die er waren tussen Poitiers personage Smith en de Duitssprekende nonnen waar hij klussen voor opknapt - gewillig of niet. Best een aanrader.

Op 7 oktober verscheen op Disney+ de Marvelspecial Werewolf by night.

Deze valt buiten alle films en series die ze al op de wereld hebben losgelaten en is een leuk verhaaltje op zich. Ik heb mij in elk geval geamuseerd met deze korte film van 53 minuten.
De moeite om eens te bekijken dit.

Op La Une zag ik de laatste afleveringen van  Les combattantes (ondertussen met Nederlandse ondertiteling te bekijken op Netflix als Women at war).

In deze serie, die zich in 1914 afspeelt, volgen we 4 vrouwen die door WOI getroffen worden.

Het was eens verfrissend om een ander aspect van die oorlog te zien te krijgen en er werd nog degelijk in geacteerd ook. Bekijk deze miniserie (8 afleveringen) alstublieft!

Een ander streamingsevenement werd ook uitgekeken: The lord of the rings: the rings of power.

Deze werd een beetje uitgebraakt door de critici (vooral omdat ook Game of thrones: house of the Dragon - waar ik slechts 1 aflevering van zag omdat de rest niet gratis was - zowat tegelijk werd gelanceerd en bejubeld werd), maar vond ik uiteindelijk best bekijkbaar. 

Niet dat er zoveel in gebeurt en ja, er zijn te veel personages, maar het kabbelde nog aangenaam voort. En soms is dat genoeg.

En op Vlaams vlak deden ze ook hun best: zowel Chantal als Roomies kon op mijn goedkeuring rekenen.

Chantal is een spin-off van Eigen kweek, maar kan gerust op zichzelf staan. Dit was kneuterig, dorps en vooral West-Vlaams en kon ik zeker smaken.

Roomies gaat over het wel en wee van twee vriendinnen die gaan samenwonen in Brussel. Ama en Bibi zijn nog student, maar ontdekken vooral de wereld en de (lesbische) liefde. Gewoon fijne tv dit.

Allebei nog steeds te bekijken op VRTmax.

Nog op één konden we in het holst van de nacht (na middernacht op zaterdag zeg!) kijken naar Holding, gebaseerd op het gelijknamige boek van Graham Norton.

In een dorp op het Ierse platteland wordt bij verbouwingen een lijk gevonden. Al gauw beslist de gemeenschap van wie de resten zijn en wie hem zou kunnen vermoord hebben. Maar was dat wel zo?

Uitbollende flik PJ Collins moet zich met de zaak bezig houden tot hij versterking krijgt uit de stad. We hebben een heel dorp aan bizarre figuren (zoals ze enkel in dorpen kunnen voorkomen) en de vierdelige reeks weet je warm te maken voor hen. Een fluffy detectivereeks, soms heb je dat nodig.

Kan je nog op VRTmax bekijken.

Op 23 oktober kwam er een einde aan het tijdperk van de 13e Doctor in Doctor Who. De laatste aflevering met Jodie Whittaker als the Doctor werd op BBC1 uitgezonden en dat is echt jammer te noemen. Maar zo zit het programma nu eenmaal in elkaar.

Dit was misschien niet de beste aflevering (er gebeurde echt veel te veel en de nostalgie naar de oude afleveringen - waar ik niks van ken, ik kijk sinds de reboot - was verwarrend) maar ik heb er toch van genoten. 

Traantjes werden niet geplengd - dat doe ik niet - maar er was wel een gevoel van spijt. En van WTF want de nieuwe Doctor is niet wie voorzien was. Wel leuk naar de fans toe - en daar reken ik mij wel bij.

Op 31 oktober - Halloween - werkte ik een aantal horrorfilms af:

Men wou ik al in de cinema zien, maar ik geraakte er toen niet. Gelukkig staat hij nu op Primevideo en kon ik kijken. 

Hierin gaat een vrouw na de zelfmoord van haar man wat bijkomen in een huis op het platteland. Wat als een idylle begint, wordt al gauw een nachtmerrie. En waarom hebben alle mannen in het dorp hetzelfde gezicht?

Bizar tot en met - het einde is meer dan WTF??? te noemen - maar ik vond het wel een heel sfeervolle film.

I am Lisa zag ik op dvd (als I am wolf) en is compleet verwaarloosbaar. Dat zo'n onzin zelfs maar gemaakt wordt, tart alle verbeelding. De Lisa uit de titel wordt door de sheriff en haar handlangertjes voor dood achtergelaten in het bos en daar gebeten door een weerwolf. Waardoor ze er zelf een wordt en wraak wil nemen op haar aanvallers. Klinkt goed, is het niet.

Om de Halloweenavond af te sluiten, keek ik nog naar From dusk till dawn. En hiervan wist ik dat het een goeie was want ik zag hem destijds nog in de cinema. Rauw, voos, bloederig en vooral heel grappig, da's deze vampierenfilm.

Maar ik zat niet enkel in de cinema en thuis voor de buis, ik ging ook nog eens quizzen: op 1 oktober zat ik met mijn ploeg op de 15e TTCOB quiz om onze titel te verdedigen. En da's nog gelukt ook, voor de 8ste keer op rij maar liefst!

Op vrijdag 29 oktober werd de Autumn Cosy Reading Night georganiseerd en ik maakte er een beetje een Halloweenversie van:

Een shotje Elixir d'Anvers in een doodshoofdglaasje, spooky chips uit de Lidl en een lichtgevend beeldje met een raaf, boeken en schedels uit de Flying Tiger, allemaal om in de mood te komen.

Het boek dat ik toen wou lezen was Something wicked this way comes van Ray Bradbury dat zich afspeelt rond Halloween en mij wel gepast leek. Jammer genoeg had ik die namiddag mijn boostershot gekregen waardoor ik enorme concentratieproblemen had 's avonds en op 3 uur tijd slechts 50 bladzijden gelezen kreeg... Het boek heb ik uiteindelijk zelfs niet meer uitgelezen.

Als laatste nog mijn book haul en aanverwanten. 't Is weer duidelijk dat ik uit mijn kot gekomen ben ze...

Ok, voor Saga deel 10 heb ik een excuus: ik wist niet meer dat ik deze strip had voorbesteld en ineens zat hij in mijn brievenbus... Hoewel ik enorme fan van de serie ben en al jaaaaaaaaren zit te wachten op het vervolg (deel 9 kwam uit in 2018), heb ik hem nog niet gelezen. Schandalig.

En ook voor Jane Eyre heb ik een excuus: dit is mijn favoriete klassieker en ik wou een mooie editie in huis halen (ik had enkel een kinderversie voordien). Vandaar deze fantastische Penguin Clothbound Classic om in mijn kast te zetten - en ook nog eens te lezen.

Tijdens het filmfestival kwam ik in de Oxfam Bookshop terecht en daar vond ik Rien ne s'oppose à la nuit van Delphine de Vigan. En die wil ik echt, echt lezen - anders had ik hem niet gekocht.

In De Slegte schafte ik me een exemplaar van Carol van Patricia Highsmith aan en dat was een regelrechte impulsaankoop, gedreven door de documentaire over Highsmith die ik op het filmfestival had gezien én een rewatch van de film Carol - ook naar aanleiding van de documentaire.

En voor deze bijna complete Doctor Who collectie met de 13e Doctor heb ik eigenlijk geen excuus, buiten het feit dat ik dus de laatste aflevering met deze Doctor op de BBC zag. Ik vond het tijd om me dan maar de dvd's aan te schaffen et voilà... Nu is het nog even wachten op de dvd met de allerlaatste afleveringen. Die komt er op 7 november aan naar 't schijnt.